Wygrał nasz plebiscyt w wielkim stylu, znacznie odsadzając pozostałych kandydatów. A byli wśród nich m.in. duma polskiego futbolu Robert Lewandowski i znani aktorzy Maciej Stuhr oraz Marcin Dorociński. Rafał Witek z wygranej cieszył się jak dziecko, a na swoim Facebooku ogłosił tryumfalnie: "Pokonałem Lewego". Ale nasz supertata to nie taki zwyczajny ojciec - jest autorem kilkudziesięciu książek dla dzieci, opowiadań, wierszy oraz słuchowisk radiowych. No i jest tatą 10-letniej Mai, która cały czas jest dla niego dużym wyzwaniem. Zobacz dlaczego!
Ubawiłem się bardzo! Już z samego faktu, że w ogóle zostałem nominowany, a po drugie to uważam, że każdy, kto się stara jest trochę supertatą. Ale jest mi bardzo miło, bo każdy tata, który się stara chce, aby wychowywanie dziecka wychodziło mu jak najlepiej. Tak więc zdobycie tego tytułu jest dla mnie dobrą motywacją do bycia jeszcze lepszym tatą.
Z samego starania się niewiele wychodzi, są wśród ludzi różne przekonania co do tego, jak należy wychowywać dziecko. Są tacy, którzy na przykład uważają, że można dawać dziecku klapsy. Dlatego staram się cały czas szukać wiedzy na temat wychowywania dziecka, czytać lektury i rozmawiać z innymi rodzicami. Tak, aby rodzicielstwo było świadomym procesem, a nie tylko ślepym powtarzaniem tego, co robili nasi ojcowie i dziadkowie. A nie zawsze robili dobrze. Kiedy patrzę na dawne czasy, to mam wrażenie, że prawie wszystko źle robili.
Po pierwsze staram się, aby codziennie mieć czas na bycie razem z córką. A po drugie - aby to bycie razem urozmaicić, tak aby zrobić coś ciekawego, inspirującego. Kiedy Maja była mała, to często to ona wskazywała, co chce robić i to były te same czynności typu wyjście na plac zabaw. Teraz podrosła, jest bardziej wytrzymała, możemy razem pojechać na dłuższe trasy rowerowe, popływać kajakiem, czy zrobić dalszy spacer niż tylko do najbliższego parku.
Tak organizuję jej czas, aby się nie nudziła, i żebym ja się nie nudził. Bo to kolejna ważna rzecz - spędzanie czasu z dzieckiem to nie musi być dla dorosłego martyrologia. A dla wielu tak jest. Siedzą z cierpiętniczą miną na placu zabaw przez dwie godziny i wpatrują się w komórkę. Dziecko w tym czasie smętnie snuje się wte i wewte. I to jest przykry widok. Kiedy jestem z Mają na placu zabaw, czasami robimy tak, że wkręcamy inne dzieci do zabawy, dzięki czemu ten czas staje się ciekawszy. Dla mnie zawsze od początku było oczywiste, że ja też mam się nie nudzić. Starałem się tak organizować czas z córką, abyśmy oboje mieli z tego radość.
Tak. Chodziłem na przykład z małą Mają do muzeów na interesujące mnie wystawy. Dla niej atrakcją było chodzenie w Zachęcie po schodach tam i z powrotem przez pół godziny. Ostatnio odkryłem przy okazji spotkania autorskiego Jurę Krakowsko-Częstochowską. Jest piękna, a jakoś żadna wycieczka szkolna nigdy wcześniej mnie tam nie zaprowadziła. Już tydzień później pojechaliśmy tam z Mają wspinać się na skałki. Dzięki temu, że robię z dzieckiem coś, co sprawia mi przyjemność, mam większą motywację i cieszę się na czas spędzony z córką, bo wiem, że nie będę się nudził.
Nie jestem przekonany, że ciekawość świata i chęć zabawy to cechy wyłącznie dziecięce. To jest trochę krzywdzące dla dorosłych. Są różni dorośli, tak jak i są różne dzieci. Są drętwe dzieci i są drętwi dorośli. Po prostu taki mam charakter, że nie lubię się zamęczać sytuacjami, które są nudne.
Nigdy nie próbowałem nazywać naszej relacji w jakiś inny sposób niż tata-córka. Myślę, że jest to dostatecznie dobra definicja, zawierająca w sobie miłość do dziecka, troskę i opiekuńczość wobec niego, jak i stawianie mu granic.
Nie ma takiego przepisu. Ważne jest, aby się starać. Bardzo się cieszę z wygrania plebiscytu, ale nie mam pojęcia, dlaczego akurat ja nim zostałem. Jest pewnie w moim otoczeniu mnóstwo fajnych facetów i dużo bardziej super. Pewnie każdy z nich mógłby pretendować do takiego czy innego tytułu.
Jesteśmy z żoną i córką normalną rodziną. Ale w wychowywaniu dziecka trzeba się czasami wykazać kreatywnością i trzeba czasami się do tej kreatywności zmusić, mimo tego, że jesteśmy zmęczeni. To jest trudne, bo cały czas jesteśmy w biegu między pracą, obowiązkami, codzienną gonitwą i ograniczeniami budżetowymi. Nie jest trudno zafundować dziecku fajną zabawę, kiedy masz nieograniczoną ilość kasy i możesz wszystko. Nie ujmując nic celebrytom, ale na pewno jest im o wiele łatwiej zorganizować swoje rodzicielstwo. A kiedy są zmęczeni, mogą sobie wynająć opiekunki mówiące w 10 językach świata i wrócić do dziecka jak już odpoczną. My musimy być z naszymi dziećmi cały czas.
Zaakceptowanie, że dziecko tak szybko się zmienia - to jest dla mnie cały czas najtrudniejsza rzecz w rodzicielstwie. Co się przyzwyczaję do 3-latki, do związanego z tym zachowania, cech i relacji to dziecko już się zmienia i mam w domu 4-latkę. To jest dla mnie zupełny koszmar. Chciałbym, aby ten czas mógł się przynajmniej na chwilkę zatrzymać, tak żebym mógł na dłużej wykorzystać to, czego się nauczyłem. Myślę, że wiele problemów wychowawczych wynika z tego, że rodzice nie nadążają za tempem rozwoju ich dzieci. I nie jest to ich wina, to zwyczajna biologia, dorosły człowiek po osiągnięciu dojrzałości rozwija się wolniej i popada w rutynę.
Bardzo często jestem niecierpliwy. To jest bardzo zła cecha przy dziecku. W moim przypadku polegało to na przykład na tym, że kiedy Maja była mała, wyręczałem ją w różnych czynnościach. Kiedy siedziała i zakładała przez 4 godziny bucika, to mnie w końcu szlag trafiał i sam go jej nakładałem na stopę. Ale podobno nie powinno się tak robić, bo wychowuje się w ten sposób roszczeniowe dziecko. Kiedy brakuje mi cierpliwości, muszę się oddalić i wyciszyć. Wtedy pałeczkę przejmuje żona. Podziwiam samotnych rodziców. Nie wyobrażam nawet sobie tego, jak oni muszą być zmęczeni, czasami sfrustrowani i zwyczajnie zniechęceni.
Nie bać się dziecka. Wielu facetów boi się malucha i są w tym wspierani przez kobiety. Słyszą: "Nie dotykaj", "Źle robisz", "Nie kąp, ono jest takie delikatne". Nie, facet może kąpać dziecko od urodzenia. Ta umiejętność przychodzi instynktownie.
A druga rada to taka, aby słuchać dziecka, tego, co ono do nas mówi. Ono trafnie opisuje swoje potrzeby i odczucia. I kiedy mówi na przykład, że jest mu ciepło i nie chce mieć czapki na głowie, to warto tego posłuchać. I nie zakładać na siłę tej czapki. Też miałem taką fazę negowania odpowiedzi dziecka, a potem stwierdziłem, że trzeba go słuchać. To też bardzo ułatwia nam życie, nie musimy tyle się zastanawiać nad pewnymi sprawami i podejmować w nieskończoność pewnych decyzji.
Zwycięzca plebiscytu otrzyma nagrodę – zestaw kosmetyków Ziaja z linii Yego Sensitiv:
Co ma w sobie takiego ta mama, że wygrała plebiscyt mamotoja.pl tak zdecydowaną przewagą głosów ? - zadawałam sobie pytanie. Przyznaję, nie oglądałam jej kanału na You Tubie, chociaż moja córka go śledzi i od czasu do czasu o nim opowiada. Przed rozmową trochę nadrobiłam tę zaległość, ale nadal byłam bardzo ciekawa pani Kasi. Ale żeby się tego dowiedzieć musiałam uzbroić się w cierpliwość - nasza supermama jest bardzo zajęta, prowadzenie videobloga pochłania większość jej czasu. Ale w końcu udało się. „Stawiam na szczerość, nigdy jej nie zbywałam” - Zaskoczyła mnie sama nominacja w waszym plebiscycie, a tym bardziej to, że go wygrałam. Cieszę się niezmiernie, bo to jest ogromne wyróżnienie – mówi Katarzyna Błędowska. Jak przyznaje, dobrze zna nasze pismo „Mamo, To Ja”, gdyż czytała je, jak była w ciąży i w pierwszych latach życia córki Pauliny. Jaki jest „przepis na bycie mamą”? - Od najmłodszych lat stawiałam na szczerość z dzieckiem i nigdy jej nie zbywałam, starając się odpowiedzieć na każde pytanie - mówi mama. I kiedy na przykład córka przynosiła z przedszkola różne informacje na temat „tych spraw”, nigdy nie mówiła do niej: „Och Paulinko, powiem ci o tym, jak będziesz starsza”, tylko odpowiednio do jej wieku starała się ciekawość córki zaspokoić. - I chyba tym zaskarbiłam sobie jej zaufanie – mówi. „Jestem naprawdę zainteresowana życiem dziecka” Każda mama kocha swoje dziecko, ale trzeba umieć mu poświęcić czas. Jak mówi supermama, to nie jest tylko przeczytanie bajki na dobranoc i zaspokojenie potrzeb fizjologicznych czy materialnych dziecka. W byciu rodzicem chodzi o szczere zainteresowanie życiem dziecka. - Jestem naprawdę zainteresowana jej życiem, Paulina to widzi i dlatego przychodzi do mnie ze wszystkim – opowiada pani Kasia. - Wydaje mi się, że nie jestem w tym wyjątkowa, ale dostaję...
Do naszego plebiscytu na Supermamę 2019 wytypowałyśmy 8 wspaniałych mam. Każda z nich jest wyjątkowa i każda zasługuje na wielkie brawa i słowa uznania! Jednak zwyciężczyni zawsze jest jedna. Decyzją ogromnej większości głosujących osób tytuł Supermamy 2019 przypadł Katarzynie Błędowskiej. To mama vlogerka, od kilku lat prowadząca z córką videobloga OMatkoiCórko! , na którym pokazuje ich codzienne życie. Pokonała tak mocne i znane kobiety, jak prezydentową Danutę Wałęsę, czy Iwonę Hartwich, dzielnie walczącą o poprawę jakości życia w naszym kraju dzieci niepełnosprawnych. Poprosiłyśmy o komentarz do wyników plebiscytu socjolożkę dr Martę Biercę ze Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie. Doktor Bierca specjalizuje się w tematyce przemian, jakie zachodzą w rodzinach, szczególnie w nowych modelach macierzyństwa i ojcostwa. Na rynku wydawniczym ukazała się jej książka pt. "Nowe wzory ojcostwa w Polsce" , będąca wnikliwą jego analizą. Jak przyjęła Pani wynik naszego plebiscytu? Nie ukrywam, że z zaskoczeniem. Styl macierzyństwa pani Katarzyny Błędowskiej jest inny niż pozostałych kobiet biorących udział w plebiscycie. Nie jest tak spektakularny. Pozostałe panie nie dość, że są mamami, w tym także dzieci adoptowanych i schorowanych, to jeszcze robią mnóstwo na rzecz innych dzieci i osób poszkodowanych. Nie wiem w ogóle, kiedy znajdują czas na sen i zjedzenie śniadania. Ale to nie przekreśliło szans mamy vlogerki. Pani Katarzyna ma fajny pomysł na bycie mamą i opowiadanie o swojej relacji z córką. To jest taka opowieść o codzienności, o różnych, często banalnych sprawach, ale przecież cały czas nam towarzyszących. Fajnie, że jest mama, która to pokazuje. Bycie supermamą nie musi oznaczać wielkiego heroizmu? Od matek bardzo dużo się oczekuje. Pewnie każda kobieta to potwierdzi, że każdego dnia musi się sprawdzić na...
Marcin to ciepły, pogodny i spokojny facet. Nie czaruje, mówi jasno, bez koloryzowania. Pewnie m.in. dlatego zjednał sobie tyle fanów. Zaproponowałam mu rozmowę trochę niekonwencjonalną – poprosiłam, by kończył wypowiadane przeze mnie zdania. Wyszedł z tego całkiem fajny kwestionariusz :) Bycie ojcem to... ...największe wyzwanie życia. Najtrudniejsze, ale też dające najwięcej satysfakcji. Moją słabą stroną jako taty jest... ...hmm, nerwowość. Dzieci pokazały mi, że mam całkiem spore jej pokłady. Wcześniej kompletnie nie zdawałem sobie sprawy, że mogę się tak denerwować. Ani praca w korporacji, ani relacje z innymi przypadkowymi ludźmi nigdy nie wzbudzały we mnie takich nerwowych reakcji jak w przypadku moich dzieci. Pewnie dlatego, że bardzo mi na nich zależy. Ktoś, na kim nam zależy, potrafi zdenerwować o wiele bardziej. Moje ulubione zajęcie z dziećmi to... ...odkrywanie świata. Bardzo szerokie pojęcie, ale te wszystkie momenty, gdzie widzę, jak dziecko wieczorem wie więcej, niż wiedziało rano, dzięki temu, że coś razem zrobiliśmy, to właśnie daje mi najwięcej satysfakcji. Chciałbym, żeby moje córki wyrosły na... ...samodzielnie myślące, kreatywne osoby, które nie boją się wyzwań, chcą i umieją przekraczać same siebie, nie stoją w miejscu, nie satysfakcjonuje ich marazm. Nie mam ambicji, by wykonywały jakieś niezwykłe zawody, były kimś ważnym, znanym. Mają realizować siebie. Tak jak ja. Jestem wdzięczny swojej mamie , że pozwoliła mi pójść na teologię, choć przecież to kierunek, z którego wyżyć się raczej nie da. Ale dzięki niemu wszechstronnie się rozwinąłem: filozoficznie, emocjonalnie, duchowo. I bardzo mi otworzył oczy na świat, dzięki czemu wiele różnych rzeczy mogę robić dobrze. Dlatego każda moja córka ma prawo wybrać swoją drogę. To ich decyzje i wszystkie będę wspierał. Chcę tylko, by miały poczucie szczęścia...
