Bezpłodne kobiety mogą wybrać jedną z wielu specjalistycznych klinik na Ukrainie, oddać swój materiał genetyczny i postarać się o własne dziecko, które urodzi surogatka. Ukrainki dostają za to duże pieniądze, ale cała procedura jest legalna.
Kobiety z Polski, ale także z innych części świata, przyjeżdżają na Ukrainę, by skorzystać z pomocy surogatki. Jedna z największych klinik w Kijowie, która posiada bazę surogatek i opiekuje się przyszłymi rodzicami, obsługuje kilkadziesiąt par z Polski w roku – donosi „Gazeta Wyborcza”. Dziennikarze „Dużego Formatu” opisali historię Oliwii – Polki, która z powodu braku macicy nie miała szans na urodzenie dziecka. Teraz, z pomocą ukraińskiej surogatki, oczekuje bliźniąt.
Aby dostać szansę na pomoc ukraińskiej surogatki, trzeba najpierw udowodnić, że niepłodność pary ma swoje medyczne uzasadnienie. To nie może być kaprys! Potem rozpoczyna się cała procedura oraz stymulacja hormonalna mamy, która oddaje swój materiał genetyczny do zabiegu in vitro.
„Nikt przed nami katalogu z surogatkami nie otworzył. Nikt nie kazał nam wybierać. Tym wszystkim zajmuje się lekarz. To on dopasuje do ciebie matkę zastępczą, na przykład wiedząc, czy chcesz mieć jedno dziecko, czy bliźniaki. Bierze też pod uwagę twoje zdrowie, wyniki, takie rzeczy jak grupa krwi. Czysto medyczne dopasowanie. Baza surogatek jest dostępna tylko dla kliniki” – wyjaśniła Oliwia.
Na Ukrainie można też skorzystać z materiału genetycznego od dawczyni – wtedy para samodzielnie wybiera kobietę z katalogu.
Jak przebiega ciąża surogatki? Kobiety ciężarne są odwiedzane raz w tygodniu przez pracownika kliniki, który sprawdza, czy odpowiednio dobrze o siebie dbają. Po 12. tygodniu ciąży przyszli rodzice poznają personalia surogatki i mogą nawiązać z nią kontakt. W zaawansowanej ciąży proponuje się surogatkom tymczasowe mieszkania.
„Surogatka trafi do mieszkania w Kijowie około 22-24. tygodnia ciąży. Tam będzie mieszkała do czasu rozwiązania. Części matek zastępczych bardzo to odpowiada. Bo mieszkają daleko od stolicy – na przykład osiem godzin jazdy pociągiem. Albo ich rodzina nie wie, czym się zajmują, wolą się więc wyprowadzić na te trzy-cztery miesiące. Niektóre kliniki zapewniają, że pozwalają nawet, aby dziewczyny wyprowadzały się do Kijowa z własnymi dziećmi”.
Ukraińskie kliniki pomagają załatwić wszystkie niezbędne dokumenty i dbają o to, żeby po porodzie rodzina mogła wrócić bezpiecznie do domu. Cały proces jest kosztowny – Oliwia wraz z mężem musiała sprzedać kilka nieruchomości, żeby w ogóle rozpocząć procedurę surogacyjną.
„W ukraińskim prawie jest taki zapis, że matką jest ta kobieta, która je urodzi, albo dawczyni materiału genetycznego. Przychodzi kobieta, która chce mieć dzieci, dostaje opiekę psychologiczną i leczenie, aby sobie z tym poradzić. Chciałabym tego u nas” – powiedziała Oliwia.
W Polsce korzystanie z usług surogatek jest nielegalne – traktuje się je na równi z handlem ludźmi.
Zobacz też:
Nie, kochanie, nigdy się nie poddamy! – mój mąż nie przyjął do wiadomości diagnozy, którą postawił ginekolog. – „Prawdopodobnie” to nie to samo, co „na pewno” – próbował mnie pocieszyć. Ja jednak doskonale wiedziałam, w jaki sposób przekazuje się takie wieści. Jeśli sprawa nie dotyczy stuprocentowej niepłodności, nie mówi się „na pewno”– taka jest etyka zawodu. Jednak jeśli lekarz delikatnie wspomina o adopcji, to wiadomo, że prawdopodobieństwo zajścia w ciążę jest bliskie trafienia szóstki w lotka. Mnie sugerowano adopcję już trzy lata wcześniej. Rozpoczęliśmy z Miśkiem procedurę, ale próbowaliśmy też kolejnych terapii naturalnych, eksperymentalnych, chodziliśmy do wszystkich możliwych specjalistów, w tym szamanki. Ale ani magia, ani zaawansowana medycyna nie uczyniły mnie ciężarną. Chore dziecko, problem dla systemu Jako pielęgniarka wciąż miałam do czynienia z ludzkim cierpieniem, dlatego przynajmniej w pracy starałam się zachować pogodę ducha. Zwłaszcza że los naprawdę czasami ma złośliwe poczucie humoru i w momencie, kiedy straciłam pracę w przychodni, zaoferowano mi etat w instytucie reumatologii na oddziale dziecięcym. Tak więc ja, niespełniona matka z całej duszy pragnąca własnego dziecka, rozpoczęłam pracę w miejscu, gdzie oprócz personelu były same dzieci. – Jeśli to dla ciebie za trudne, to ja nas utrzymam kilka miesięcy, a ty w tym czasie poszukasz sobie pracy gdzie indziej – zaproponował Misiek. – Nie, nie, też myślałam, że będzie mi ciężko, ale o dziwo to dodaje mi energii. Wiesz, to jest szpital specjalistyczny, więc większość z tych dzieciaków pochodzi gdzieś z daleka. Ich rodzice przyjeżdżają kilka razy w miesiącu, niektórych nawet na to nie stać. One potrzebują nie tylko...
Fakt, nie mogę mieć dzieci, ale czy to oznacza, że nie mam prawa do przeżywania szczęśliwej miłości? Poznałam nowe słowo: histerektomia. To ładnie nazwany zabieg usunięcia macicy. Opowiedziała mi o nim moja pani ginekolog. – Przy takich mięśniakach zawsze jest ryzyko zezłośliwienia. Nie wolno ryzykować! Poza tym, wykończą panią te krwotoki. Trzeba operować. Od kiedy pamiętam, zwijałam się z bólu przy okresie. Przez pierwsze dwa dni musiałam leżeć, bo nie było tamponu czy podpaski, jakie by mnie zabezpieczyły. Myślałam, że to przejdzie, ale było coraz gorzej. Przyplątała się niedokrwistość, miałam zawroty głowy, czułam ciężar w dole brzucha. Zrobiłam badania... Diagnozę przyjęłam jak wyrok – Mam dopiero trzydzieści lat. Chcę być mamą! – płakałam. – Może najpierw ciąża, a potem operacja? – Marne ma pani szanse na to, że jajeczko się w ogóle zagnieździ w macicy. Poza tym, gdyby nawet, nie donosi pani… – lekarka była nad wyraz spokojna. Nic dziwnego, to nie ona miała przestać być kobietą! Jedyną osobą, której się z tego zwierzyłam była Sylwia. Przyjaźnimy się od liceum, prawie wszystko o sobie wiemy, więc wyryczałam się jej na ramieniu. – Tylko nikomu nie mów – błagałam. – Nie chcę, żeby ktoś wiedział, że jestem wybrakowana! – Co ty gadasz?! – oburzyła się. – Zdrowie ważniejsze niż wszystko inne. – Ale jaki facet mnie będzie chciał? Oni potrzebują zdrowych, silnych kobiet do rodzenia dzieci. Ja jestem na aucie! – Nie myśl teraz o tym – pocieszała mnie. – Gdzieś jest twoja druga połówka. Jeszcze wszystko się jakoś ułoży. Sylwia odwiedzała mnie w szpitalu Była przy mnie, gdy wybudzałam się z narkozy. Gdy wypisali mnie do domu, zabrała do siebie, bo nie chciałam, żeby mama czegoś się domyśliła – byłby tylko płacz i biadolenie. To Sylwia chodziła ze mną na wizyty kontrolne....
Odkrycie naukowców z Uniwersytetu w Kopenhadze wywołało spore poruszenie. Okazało się bowiem, że zawarty w wielu środkach o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym ibuprofen może mieć negatywny wpływ na męskie jądra i plemniki , a nawet powodować bezpłodność. W zaledwie 2 tygodnie Zespół pod kierunkiem Davida Møbjerga Kristensena sprawdził, jak działa ibuprofen na grupie 31 mężczyzn. Ochotnicy w wieku 18-35 lat zostali podzieleni na dwie grupy. Pierwszej z nich podawano 600 mg ibuprofenu dziennie (odpowiednik ok. 3 tabletek), a reszta otrzymała placebo. Obserwacje miały trwać 6 tygodni, ale już po 14 dniach badacze zaobserwowali niepokojące zmiany . W grupie mężczyzn przyjmującej ibuprofen naukowcy zauważyli takie objawy jak zaburzenia pracy jąder oraz wzrost produkcji lutropiny prowadzącej do nieprawidłowości w tworzeniu testosteronu, co może prowadzić do problemów z płodnością . Czy jest się czego bać? Okazało się, że w przypadku osób cierpiących na hipergonadyzm, czyli defekt jąder powodujący nieprawidłową pracę hormonów zaobserwowano spadek libido, spadek wytrzymałości i masy mięśniowej, a nawet objawy depresji. To szczególnie ważne odkrycie biorąc pod uwagę, że ibuprofen jest jednym z najczęściej stosowanych związków farmaceutycznych na świecie . Niektórzy specjaliści jednak są sceptycznie nastawieni do wyników badań opublikowanych na łamach prestiżowego "Proceedings of the National Academy of Sciences". Uczestnicy badania brali regularnie 3 tabletki dziennie, a rzadko się zdarza, by ktoś tak regularnie zażywał leki przeciwbólowe . Nie zmienia to faktu, że według danych WHO aż 25 proc. par dotkniętych jest niepłodnością , a wygląda na to, że ibuprofen w określonych sytuacjach także może się do tego przyczyniać. Jak często stosujecie leki z ibuprofenem? Napiszcie w komentarzach. Źródło: radiozet.pl Zobacz także:...
