Jesteś surowym rodzicem i wymagasz od dziecka bezwzględnego posłuszeństwa czy raczej stawiasz na luz i starasz się wychować niezależnego młodego człowieka? Okazuje się, że istnieje silna zależność między postawami rodziców, a skłonnością dzieci do kłamstwa. Już od jakiegoś czasu wiadomo, że bezstresowe wychowanie może się srogo zemścić na rodzicach, ale przesadzając w drugą stronę, rodzice też muszą się liczyć z konsekwencjami.
Kanadyjska psycholog prof. Victoria Talwar z McGill University - wybitna ekspert z dziedziny rozwoju dzieci - przeprowadziła szeroko zakrojone badanie na temat dziecięcej skłonności do kłamstwa. Dowodzi ono, że surowi, wymagający rodzice często wychowują dzieci, które chętnie oszukują. Atmosfera nieuniknionej kary za większe i mniejsze przewinienia sprawia, że dzieci wychowujące się w niej uczą się, jak kłamać, żeby uniknąć przykrych konsekwencji swoich „wykroczeń”.
Talwar badała skłonność do kłamstwa wśród dzieci w wieku 3-7 lat. Jednym z szeregu badań, jakie przeprowadziła wraz ze swoim zespołem, był test na podglądanie, mający bezbłędnie wykryć małych kłamczuchów. Zespół przeprowadził go w dwóch szkołach - jednej o ostrym rygorze a drugiej o luźnej atmosferze.
W teście dzieci miały powiedzieć badaczom, co wydaje dziwny dźwięk za ich plecami. Kluczowy był tutaj fakt, że obiekt, który badacze umieszczali za dzieckiem, nie mógł być skojarzony z dźwiękiem, który dziecko słyszało. Np. był to pisk, a za plecami dziecko miało piłkę do baseballa. Podczas eksperymentu osoba prowadząca wychodziła na chwilę z sali. Kiedy wracała, pytała o przedmiot oraz o to, czy dziecko oglądało się w tym czasie za siebie. Jeżeli na pytanie „na podstawie dźwięku, powiedz, co jest za twoimi plecami” dziecko odpowiadało „piłka do baseballa” - wiadomo było, że ukradkiem spojrzało do tyłu.
Prof. Talwar dowiodła w ten sposób, że w szkole o luźnej atmosferze dzieci miały standardową skłonność do kłamstwa (odsetek dzieci prawdomównych i kłamczuchów był podobny do odsetka w dowolnej zachodniej placówce - przedszkolu czy szkole). Natomiast dzieci z drugiej szkoły - tej o zaostrzonym rygorze - kłamały nadzwyczaj zmyślnie i często.
Dzieci, które boją się kary, często wykształcają mechanizm „naginania” prawdy i stają się mistrzami w kłamstwie. Jak na ironię, są to często dzieci z rodzin o sztywnych, surowych zasadach - zaznacza prof. Talwar.
Czytaj też:
1. Noworodki nie mają rzepek kolanowych W każdym razie nie takie, jak starsze dzieci czy dorośli. Pod skórą mają chrząstkę, która wygląda, jak miniaturowa rzepka. Ale nie martw się, właściwe rzepki uformują się z czasem. 2. li.li1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font: 12.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: 0px #000000} span.s2 {font-kerning: none} ol.ol1 {list-style-type: decimal} Noworodkom zdarza się przestać oddychać, gdy śpią. Trwa to tylko parę chwil i jest całkowicie normalne. Jest na to specjalna nazwa - oddychanie okresowe. Stresujące dla rodziców przerwy w oddychaniu biorą się stąd, że noworodek oddycha znacznie szybciej niż małe dziecko czy dorosły. Po serii szybkich oddechów robi sobie coś w rodzaju odpoczynku. Z tego też z czasem wyrośnie 3. Noworodki nie widzą dalej niż na odległość 30 cm. Tyle im wystarcza, żeby zobaczyć twarz mamy lub taty. Z czasem wzrok im się wyostrza i ok. 1. roku życia ich widzenie nie różni się specjalnie od widzenia osoby dorosłej. li.li1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font: 12.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: 0px #000000} span.s2 {font-kerning: none} ol.ol1 {list-style-type: decimal} 4. Noworodki nie potrzebują wody aż do 6. miesiąca życia! Do tego czasu za całe nawodnienie wystarcza im mleko - z piersi lub butelki. 5. li.li1 {margin: 0.0px 0.0px 0.0px 0.0px; font: 11.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: #000000} span.s1 {font: 12.0px Helvetica; -webkit-text-stroke: 0px #000000} span.s2 {font-kerning: none} ol.ol1 {list-style-type: decimal} Noworodki nie przepadają za solą. Co więcej, do ok. 4. miesiąca życia nie potrafią rozpoznać jej smaku. Na szczęście, nie jest im ona do niczego potrzebna na tym etapie życia. Wszystkie niezbędne składniki...
Jamie Oliver nagrał nowy cykl programów pt. "Jamie Oliver’s Food Revolution". I bardzo dobrze, bo w materiale promocyjnym przeprowadził eksperyment, którego wyniki są wstrząsające. 6-letnim dzieciom z 1. klasy podstawówki pokazał popularne świeże warzywa i poprosił, żeby dzieci je nazwały. Nie znały żadnego! Oliver najpierw wziął do ręki pomidory i zapytał „kto wie, co to jest?”. Padały odpowiedzi: „ziemniaki” oraz „nie wiem”. Za to na pytanie, czy wiedzą, co to jest keczup pomidorowy, wszystkie dzieci podniosły ręce do góry. Dzieci nie znają warzyw Z kalafiorem, burakami, bakłażanem i ziemniakami dzieciom nie poszło lepiej. Nie rozpoznały żadnego z warzyw! Dziewczynki zgadywały, że buraki to cebula lub seler. Chłopcy pomylili bakłażana z gruszką. Dzieci naprawdę wyglądały, jakby pierwszy raz w życiu widziały świeże warzywa . Wyniki tego testu były szokujące - mówi Oliver - błyskawicznie dotarło do mnie, że te dzieci nie mają pojęcia, skąd się bierze jedzenie. Internauci mają wątpliwości, czy pokazana scenka jest prawdziwa, ponieważ taki poziom niewiedzy jest nieprawdopodobny u 6-letnich dzieci. Producenci zaznaczają jednak, że program nagrano w Huntington, nazywanym najbardziej niezdrowym miastem Ameryki, w którym połowa dorosłych mieszkańców jest otyła. Zobaczcie sami: Czytaj też: Warzywa sezonowe w diecie dziecka Jedzenie wczesną wiosną
Dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej niektórzy postrzegają jako niegrzeczne. Tymczasem ich „złe zachowanie” wynika z niewłaściwej obróbki informacji, w której mózg się... trochę pogubił. Bywa też, że takie dzieci są uważane „dziwne”, ponieważ nie chcą lepić z plasteliny, nie chcą chodzić boso, nie dają się czesać. Również przez to, że unikają kontaktu z niektórymi kształtami, fakturami, przedmiotami, wolniej się rozwijają. Przy zaburzeniach integracji sensorycznej wskazana jest odpowiednia terapia, jednak pierwszym krokiem jest diagnoza takich zaburzeń. Spis treści : Zaburzenia integracji sensorycznej - co to jest? Nadwrażliwość i podwrażliwość sensoryczna Zaburzenia czucia głębokiego Najczęstsze objawy zaburzeń integracji sensorycznej u dziecka Inne objawy zaburzeń integracji sensorycznej Zaburzenia integracji sensorycznej – przyczyny Zaburzenia integracji sensorycznej u dorosłych Zaburzenia integracji sensorycznej - test Zaburzenia integracji sensorycznej - co to? Zaburzenia integracji sensorycznej to nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu nerwowego dziecka lub osoby dorosłej, przejawiają się one reakcją, która jest nieadekwatna do sytuacji, w której się znajduje. Zaburzenia SI nie wynikają z wad narządu słuchu czy wzroku, ale niewłaściwej organizacji bodźców przez układ nerwowy. Te dysfunkcje mogą wystąpić u dzieci zdrowych (w normie intelektualnej), ale też u dzieci z niepełnosprawnością intelektualną lub ruchową, autyzmem , mózgowym porażeniem dziecięcym. Nasilenie objawów może być różne. Pierwsze objawy zaburzeń integracji sensorycznej można zauważyć już u niemowląt – występuje wtedy płaczliwość u dziecka , niepokój, a także problemy z ssaniem. Gdy takie zaburzenia zostaną zdiagnozowane - terapeuta opracowuje program zajęć i odpowiednich ćwiczeń....
