"Szanuj matkę swojego dziecka…" – poruszający list młodego ojca do innych ojców!

Stefan jest instruktorem zajęć Zumba Fitness. Pracuje wieczorem, a w ciągu dnia opiekuje się córeczką – i tak już od dwóch lat! Jak wygląda jego zwykły dzień? Opowiedział nam o tym : Nie nastawiam budzika na konkretną godzinę. Mój osobisty budzik budzi mnie około 8-9. Najpierw słyszę: „Tata, tata”, potem zaczyna się potrząsanie, klepanie po twarzy. Wstaję i od razu muszę szybko zrobić dużo rzeczy. Po pierwsze trzeba Ninkę przewinąć i dać jej jeść. Kolejność losowa. Gdy była malutka, od razu po spaniu musiała mieć butelkę. Teraz potrzebuje chwili, żeby zgłodnieć, więc najpierw przewijamy. Ale też nie jest tak zawsze. Zdarzają się czasem takie dni, że Ninka wstanie za wcześnie i wtedy trzeba zrobić wszystko odwrotnie, niż na co dzień. Nie przewijać, nie rozbudzać, tylko dać butelkę – wtedy wypije i jeszcze trochę dośpi. Tak więc: są reguły, ale trzeba wyczuć, jaki zestaw reguł pasuje do jakiej sytuacji. Kiedy jem swoje śniadanie? To proste: kiedy mi się uda. Zwykle nie wyrabiam się ze śniadaniem tak gdzieś do południa. Teraz i tak już jest łatwiej. Kiedy Ninka była mniejsza, to w ogóle nie miałem czasu zrobić sobie jeść. Bywało tak, że w południe zamawiałem na śniadanie pizzę albo brałem kabanosa w jedną rękę i jadłem, nosząc Ninkę na drugiej ręce. Usiąść przy stole to luksus. Ludzie nie zdają sobie sprawy, jak dużo mają czasu, dopóki nie mają dziecka. Najbardziej nie lubię ubierać na spacer. Zimą to była masakra. Wiesz: dziecko ubiera się na końcu, więc zanim ją zapakowałem w kombinezon, buty, czapkę, to już sam cały byłem mokry. Z drugiej strony, spacer to najlepsza część dnia. Zwykle idziemy do piaskownicy: ja stawiam babki, Ninka je burzy i tak możemy z godzinę. Na zjeżdżalni też jesteśmy długo. Co jeszcze lubię? Tak najbardziej ze wszystkiego to, gdy Ninka się do mnie przytula. Rozbraja mnie, gdy np. się...

Rodzice niemowlaków - uwierzcie mi - kolka i nieprzespane noce to małe miki. Prawdziwy hardcore dopiero się zacznie. Hardcore to szkoła . Zaczyna się 1 września, co roku! Kto najbardziej płacze po wakacjach? Mama! Nigdy nie byłam kujonem. Lubiłam wakacje. Moje dzieci też lubią wakacje. Ale to nic, w porównaniu z tym, jak ja teraz kocham wakacje. I oczywiście urlop mam zwykle tylko dwutygodniowy, normalnie chodzę do pracy. Ale nigdy tak nie martwiłam się końcem wakacji, jak teraz. Już pod koniec sierpnia czuję się, jak skazaniec, jak Syzyf, jak człowiek, który wie, że przez wiele miesięcy będzie pracował na dwa etaty . Z tym, że tylko jeden za kasę. O co chodzi? Chyba najgorsze są te kanapki, poranne wstawanie i klej. Kto ma nowe obowiązki? Mama! Klej to moja obsesja . Tak, obsesyjnie kupuję klej. W każdym sklepie/kiosku/empiku czy innym designerskim tigerze – wszędzie tam, zawsze, kiedy tylko go widzę – kupuję klej. W zasadzie dwa kleje . Dwójka dzieci to dwa kleje. I kiedy, nie daj boże, potrzebuję coś w domu przykleić, potrzebuję kleju odrobinę. Nie ma, nikt nie ma. W piórnikach jedynie jakieś pomazane, oblepione kawałkami kredek po temperowaniu, zatyczki od tubek z klejem. Kleju nie ma. Pożyczony, zostawiony, zgubiony, zawsze nieobecny, zawsze potrzebny – Pan Klej. Albo te kanapki . Ja je lubię robić i robię najlepsze w domu. Ale ten przymus mnie wykańcza. Te koszmarne pytania, które nie pozwalają przysnąć w autobusie, kiedy wracam z pracy : jest w domu coś na kanapki na jutro? jest jeszcze chleb? (eee, jest, przecież kupiłaś zdrowy, z ziarnami, ciemny, jest na pewno) wczoraj była sałata, dziś ogórek, co zdrowego na jutro ? a może jakaś zdrowa przekąska dla mózgu ? dlaczego te orzechy takie drogie i tak szybko się kończą? a może raz dasz im kilka złotych na tego niezdrowego rogala z czekoladą w foliowym opakowaniu, o którym...

Młoda mama to świetny cel dla tych, którzy zawsze wszystko wiedzą lepiej. Jeśli szybko wraca do pracy , unoszą brwi i z grozą w głosie pytają: „I co, zostawisz dziecko w żłooobkuuu?” (jakby chodziło o dworcową przechowalnię bagażu). Jeżeli decyduje się na zostanie w domu , dogadują, że nic nie robi,  a przecież mogłaby przyrządzać trzydaniowe obiady albo chociaż skończyć korespondencyjny kurs języka chińskiego ;-). Co naprawdę robią mamy, które 24 godziny na dobę opiekują się maluchem ? O której udaje im się znaleźć chwilę dla siebie? Co najbardziej je stresuje, a co cieszy? Zapytałam o to Kingę, mamę 18-miesięcznej Hani, Wiktorię, mamę 9-miesięcznej Elizy oraz Ewę, mamę 14-miesięcznego Wojtka i 9-letniej Ali.   „A czym ty jesteś zmęczona?” – O tak, czasem słyszę to pytanie, zupełnie jakbym całymi dniami wylegiwała się na kanapie – śmieje się Kinga. – Nic z tego: przy małym dziecku ciągle coś się dzieje, a to choroba, a to ząbkowanie, a to zły dzień… A nawet jeśli nie, to i tak nieustannie coś robię . Hania mało śpi  i jest bardzo ruchliwa. Wszędzie jej pełno, wszędzie próbuje wejść , wszystkiego chce dotknąć. Non stop muszę mieć ją na oku. Nie ma mowy, żebym np. usiadła z książką. Poza tym wiadomo: pranie, sprzątanie, gotowanie itd. Wszystko robię sama, bo przecież „siedzę w domu”. Córeczka Wiktorii  nieustanne wymaga uwagi . – Sama bawi się tylko chwilę. Jeśli się nią nie zajmuję, jęczy, krzyczy i płacze. Trudno jest, np. robić obiad przy wyjącym niemowlaku, dlatego prace domowe wykonuję nieregularnie. Za to staram się spędzać czas tak, żeby i mnie, i dziecku sprawiało to przyjemność – mówi. Z kolei Ewie najbardziej daje w kość brak snu. – Czasami śpię po 3-4 godziny na dobę, co jest dla mnie trudne, bo zawsze byłam śpiochem – wzdycha. Męczy ją także koordynowanie...