Na co zaszczepić dziecko przed wyjazdem? (także przed wakacjami w Polsce!)

Leku na koronawirusa jeszcze nie ma, ale kilka firm biotechnologicznych bierze udział w wyścigu o to, kto pierwszy stworzy przeciwko niemu szczepionkę. Jak wiemy z informacji udzielanych przez Ministra Zdrowia, Łukasza Szumowskiego, w Polsce ma być ona obowiązkowa.   Jak informuje WHO, jeszcze nie wiadomo, jaki rodzaj szczepionki będzie najskuteczniejszy w walce z koronawirusem, ponieważ wciąż trwają nad tym badania. Wszystko wskazuje jednak na to, że będą to szczepionki inaktywowane lub te z białkami zmodyfikowanymi. Jakie są rodzaje szczepionek i dlaczego zastosowanie szczepionki z żywym wirusem jest małoprawdopodobne? Jakie są rodzaje szczepionek? Warto wiedzieć, że szczepionki dzieli się na: żywe , zawierające całe, pozbawione zjadliwości drobnoustroje oraz szczepionki zabite , zawierające inaktywowane (zabite) drobnoustroje lub ich fragmenty, np. pojedyncze białka. Wyróżnia się szczepionki, które mogą chronić przeciwko jednej chorobie lub mogą być wieloskładnikowe.   Szczepionki żywe  charakteryzują się tym, że zawierają odmiany drobnoustrojów, które potrafią wywołać zakażenie, ale pozbawione są właściwości chorobotwórczych (zalicza się do nich szczepionkę przeciw gruźlicy, śwince czy szczepionkę przeciw odrze ). Żywe szczepionki wirusowe często wymagają szeroko zakrojonych testów bezpieczeństwa. Niektóre żywe wirusy można przekazać osobie, która nie jest zaszczepiona. Może to stwarzać problem dla osób, które mają osłabiony układ odpornościowy. Szczepionki zabite/inaktywowane zawierają drobnoustroje zobojętnione za pomocą temperatury, związków chemicznych lub promieniowania (są to m.in. szczepionka przeciw kleszczowemu zapaleniu mózgu lub szczepionka przeciw durowi brzusznemu ). Inaktywowane szczepionki stosuje się także w celu zapobiegania grypie , wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i wściekliźnie. Co ważne, szczepionki...

Szczepionka przeciw tężcowi praktycznie wyeliminowała zachorowania na tę chorobę u dzieci. U dorosłych jednak tężec nadal się zdarza: co roku choruje kilkanaście osób, ale są to najczęściej osoby po 60. roku życia, u których po skaleczeniu nie zastosowano właściwej profilaktyki antytężcowej. Tężec jest chorobą zakaźną układu nerwowego. W konsekwencji zakażenia laseczkami tężca może dojść do porażenia mięśni całego ciała, także mięśni oddechowych. Konsekwencją może być nawet śmierć, dlatego szczepienia przeciw tężcowi nie wolno pomijać. Spis treści: Szczepionka przeciw tężcowi - Szczepienie błonica, tężec, krztusiec Szczepionka na tężec - skutki uboczne Jak można się zarazić tężcem? Profilaktyka tężca Jakie są objawy tężca? Zastrzyk przeciw tężcowi Szczepionka przeciw tężcowi Szczepionka przeciw tężcowi należy do szczepionek inaktywowanych , zawiera oczyszczoną nieaktywną toksynę (tzw. toksoid) tężcową. Obowiązkowe (bezpłatne) szczepienie przeciw tężcowi obejmuje dzieci i młodzież do ukończenia 19 lat. Szczepionkę przeciw tężcowi podaje się dzieciom w zastrzyku, jako szczepionkę skojarzoną, chroniącą jednocześnie przed błonicą i krztuścem. W Polsce dostępne są następujące szczepionki na tężec: szczepionka skojarzona przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi (DTP/DTaP) szczepionka DT (przeciw błonicy i tężcowi) - ​ w przypadku przeciwwskazań do szczepień przeciw krztuścowi  szczepionka monowalentnej T (przeciw tężcowi). Szczepionką pierwszego wyboru jest DTP. Podaje się ją w 3 dawkach w 1. roku życia dziecka (2, 3-4 i 5 miesiąc życia), następnie dziecko 16-18-miesięczne otrzymuje dawkę przypominającą szczepionki na tężec. Zgodnie z kalendarzem szczepień kolejny raz na tężec trzeba dziecko zaszczepić szczepionką DTaP w 6., dT lub DTaP w 14. i dT 19. roku...

W kwietniu GlaxoSmithKline rozpoczął współpracę z francuskim koncernem Sanofi, by wspólnie opracować szczepionkę na koronawirusa. Teraz brytyjski producent leków ogłosił, że do 2021 roku wyprodukuje 1 miliard dawek substancji nazywanej AS03 – to tzw. adiuwant (wzmacniacz) do zastosowania w wielu kandydatach na szczepionkę przeciw COVID-19. Co to jest adiuwant? Czy to nowy lek na koronawirusa? Adiuwant to substancja, która ma zwiększyć odpowiedź immunologiczną organizmu człowieka na komponent szczepionki, z którym jest powiązana. Dzięki temu zmniejszy się ilość szczepionki potrzebnej do uodpornienia jednej osoby, a zaszczepieni będą dłużej zabezpieczeni przed zakażeniem koronawirusem . Adiuwant AS03 zastosowano już wcześniej w szczepionce przeciwko świńskiej grypie H1N1 podczas pandemii w latach 2009-2010. Wkrótce potem pojawiły się oskarżenia o szkodliwość szczepionki: użycie zastrzyku z adiuwantem było rzekomo związane ze zwiększoną częstotliwością występowania narkolepsji u dzieci, szczególnie w krajach w północnych częściach świata, takich jak Finlandia i Szwecja. W oficjalnym oświadczeniu firma GSK stwierdziła, że przypadki narkolepsji zostały „wywołane przez ciało mylące białko wirusa grypy H1N1 typu dzikiego z ludzkim białkiem istotnym w regulacji cyklu snu.” Ponieważ to wirus H1N1 był przyczyną przypadków narkolepsji, a nie użyty adiuwant, „jest wysoce nieprawdopodobne, aby ta sytuacja miała jakikolwiek wpływ na przyszłą szczepionkę przeciwko COVID-19 ” – dodali przedstawiciele GSK. GSK zgodziło się dostarczyć swój adiuwant AS03 kilku producentom szczepionek. Będzie nowa szczepionka na koronawirusa z DNA? Co równie ważne, brytyjski koncern farmaceutyczny we współpracy z francuskim gigantem szczepionkowym Sanofi chce też stworzyć szczepionkę z rekombinowanego DNA z adiuwantem. Ogłoszono plany wyprodukowania 1 miliarda dawek, jeśli...