Wzw typu B – choroba, którą łatwo się zarazić

SPIS TREŚCI

• Jak można zarazić się wirusem HBV?
• Jakie objawy mogą świadczyć o zakażeniu HBV?
• Kto powinien zaszczepić się przeciw wzw B?
• Kto nie powinien się szczepić przeciw wzw B?
• Jakie są możliwe niepożądane odczyny poszczepienne po szczepionce przeciw wzw B?

Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) nawet przez kilka miesięcy może przeżyć poza organizmem, a zamrożony jest praktycznie nieśmiertelny. Dlatego tak łatwo się nim zarazić.
Wirusowe zapalenie wątroby typu B to jedna z najgroźniejszych i najbardziej poważnych chorób zakaźnych. Wirus zapalenia wątroby typu B, rozwijając się w organizmie, może prowadzić do wielu powikłań, m.in. do marskości wątroby, niewydolności wątroby, nowotworu wątroby i śmierci.
Zakażenie wzw B może przebiegać pod postacią ostrą lub przewlekłą – bezobjawową.
W Polsce przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B szczepi się dzieci tuż po urodzeniu.

Jak można zarazić się wirusem HBV?

Do zakażenia wzw typu B najczęściej dochodzi w wyniku naruszenia ciągłości skóry lub błon śluzowych oraz podczas kontaktu z zakażoną krwią: wystarczy kropla krwi zakażonej wirusem HBV, by doszło do zakażenia.
Do ponad 60% wszystkich zakażeń wzw typu B w Polsce dochodzi w placówkach służby zdrowia: częściej na oddziałach niezabiegowych niż zabiegowych. Przyczyną jest zwykle nieprzestrzeganie higieny (źle wysterylizowany sprzęt, niezakładanie jednorazowych rękawiczek).

Do zakażenia może dojść także podczas:

• kontaktów seksualnych,
• porodu dzieci przez zakażone wcześniej matki,
• wykonywania zabiegów w zakładach fryzjerskich, kosmetycznych, stomatologicznych, salonach tatuażu.

Jakie objawy mogą świadczyć o zakażeniu HBV?

Najczęstsze objawy HBV to... brak objawów. Większość chorych nie wie, że przeszła zakażenie HBV, w 90% przypadków u dorosłych zakażenie kończy się samoistnym wyleczeniem, ale niestety aż 90% dzieci zakażonych w pierwszym roku życia kończy się przewlekłym zapaleniem wątroby.

U części osób może dojść do piorunującego ostrego zapalenia wątroby.

Objawy to:

• złe samopoczucie,
• pobolewanie pod żebrami,
• żółtaczka (do 20% przypadków),
• zła tolerancja wysiłku,
• niektórych pokarmów,
• bóle stawów i mięśni,
• ciemne zabarwienie moczu,
• jasne zabarwienie stolca,
• osłabienie.

Ostre wirusowe zapalenie wątroby typu B zwykle wymaga pobytu w szpitalu, zastosowania specjalistycznych leków, ale zwykle kończy się całkowitym, samoistnym wyleczeniem.
Bardzo poważne są przypadki przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby. Objawami mogą być: chudnięcie, osłabienie, bóle stawów, zmniejszenie tolerancji wysiłku, nietolerancja niektórych potraw, częste rozwolnienia, wzdęcia. Przewlekłe wzw typu B może prowadzić do marskości wątroby, niewydolności wątroby, nowotworu wątroby, a także do śmierci.

Kto powinien zaszczepić się przeciw wzw B?

Szczepionka przeciw wzw B znajduje się w kalendarzu szczepień obowiązkowych - Według programu Szczepień Ochronnych szczepieniami obowiązkowymi są objęte wszystkie niemowlęta od urodzenia do ukończenia pierwszego roku życia. Konieczne są 3 dawki szczepionki: pierwszą podaje się po urodzeniu, drugą - w odstępie miesiąca od pierwszego szczepienie, trzecią - 6 miesięcy po pierwszej dawce. U osób zdrowych nie przewiduje się szczepień przypominających.
W wyjątkowych sytuacjach (przed planowanym zabiegiem chirurgicznym lub w przypadku nagłego wyjazdu do stref endemicznych) można stosować schemat przyśpieszony (0-7-21 dzień i dawka uzupełniająca po 12 miesiącach).
Czytaj też: Szczepić dziecko czy nie szczepić: radzi pediatra

Kto nie powinien szczepić się przeciw wzw typu B?

Przeciwwskazaniem do szczepień przeciw wzw B są:

• nadwrażliwość na składniki szczepionki, w tym na białka drożdży, używane w procesie produkcji,
• ostra choroba o umiarkowanym lub ciężkim przebiegu z gorączką lub bez.

Jakie są możliwe niepożądane odczyny poszczepienne po szczepionce przeciw wzw B?

Niepożądane odczyny poszczepienne są wymienione w każdej ulotce dołączonej do szczepionki: przed szczepieniem trzeba ją przeczytać
Szczepionki przeciw wzw B uznaje się za bardzo bezpieczne. Najczęstszymi, miejscowymi odczynami  po szczepieniach są:

• przejściowy ból,
• stwardnienie w miejscu ukłuciaa,
• zaczerwienienie,
• niewielkie podwyższenie temperatury ciała.

Bardzo rzadko występują: powiększenie węzłów chłonnych, choroba posurowicza i objawy anafilaksji, zaburzenia ze strony układu nerwowego, obniżenie ciśnienia krwi, skurcz oskrzeli, wymioty, biegunka, nudności, podwyższenie enzymów wątrobowych.
​
Uwaga: Jeśli dziecko źle się czuje po podaniu szczepionki, ma gorączkę lub inne poważnie niepożądane odczyny poszczepienne, koniecznie skontaktuj się z lekarzem.

Zobacz także:

• Badanie HBS w ciąży
• Kalendarz szczepień dziecka od 0 do 18 lat: sprawdź i wydrukuj
• Czy twoje dziecko ma niepożądane odczyny po szczepieniu? Sprawdź koniecznie!