Szczęśliwe mamy domowe

Staramy się rozwijać talenty dziecka, dbamy o jego edukację, pomagamy zdobywać mnóstwo, naszym zdaniem, niezbędnych umiejętności... Nie zawsze łatwo zachować rozsądek w wychowaniu, kiedy w grę wchodzi szczęście największego skarbu pod słońcem – naszego malucha.   Odpowiedz szczerze na nasze pytania i sprawdź, czy przypadkiem nie grozi ci mamina nadopiekuńczość. A jeśli tak, to podpowiemy, co trzeba zrobić, by ją trochę złagodzić. 1. Twoje dziecko po przedszkolu chodzi na zajęcia dodatkowe: A dwa, trzy razy w tygodniu B wcale C każdego dnia, nawet w weekendy 2. Usłyszałaś o nowych zajęciach dodatkowych organizowanych w przedszkolu: A z góry zakładasz, że te, na które chodzi, w zupełności mu wystarczą, maluch powinien się przecież jeszcze bawić, a nie pracować tak ciężko B zastanawiasz się, czy kolejne zajęcia będą dla smyka dobre, ale decyzję podejmiesz dopiero po rozmowie z samym zainteresowanym, to znaczy z dzieckiem, i po konsultacji z mężem C bez namysłu zapisujesz malca, w końcu musisz dbać o jego rozwój 3. Twoja praca zawodowa (lub nauka) zajmuje ci codziennie: A jesteś na urlopie wychowawczym i pracujesz tylko w domu B od czterech do ośmiu godzin, a resztę czasu poświęcasz na zajęcia domowe i kontakt z rodziną C ponad dziesięć godzin dziennie, a czasami zajmuje także weekendy 4. Gdy maluch wraca z przedszkola, zajmuje się nim: A babcia, opiekunka B rodzice C każdy, kto w danym momencie może go dostarczyć na planowe zajęcia 5. Wasz smyk jest waszym: A kolejnym dzieckiem B pierwszym maluszkiem, ale wkrótce chcecie powiększyć rodzinę C pierwszym i ostatnim dzieckiem 6. Swoje dzieciństwo pamiętasz jako: A pasmo nieustającej uciechy i zabawy w domu i na podwórku B raz było lepiej, raz gorzej: miałaś jakieś obowiązki, ale niezbyt dużo C nie miałaś chwili wytchnienia w pogoni z jednych zajęć dodatkowych na...

O szkodliwości ideału matki Polki, o przegranych mężczyznach, którzy muszą odgrywać role wojowników i o tym, że warto czasem wezwać policjanta do dziecka – z psycholog Ewą Woydyłło rozmawia Marcin Fabjański Ewa Woydyłło, doktor psychologii, pisarka, tłumaczka i działaczka na rzecz praw człowieka. Pracuje w Instytucie Psychiatrii i Neurologii oraz w Fundacji Batorego, wykłada gościnnie na wielu uczelniach i dla Fundacji ABC XXI – Cała Polska Czyta Dzieciom. Autorka kilku książek, w tym „Zaproszenia do życia”, „Sekretów kobiet” i wydanej niedawno „My, rodzice dorosłych dzieci”. Specjalizuje się w pomocy ludziom uzależnionym. Rozpowszechnia w Polsce leczenie według modelu Minnesota opartego na filozofii Anonimowych Alkoholików. Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Świętego Jerzego przyznawanym przez „Tygodnik Powszechny”. Zawsze gdy lecę samolotem i słyszę instrukcję, żeby w wypadku awarii najpierw samemu zakładać maskę tlenową, a dopiero potem dziecku, coś się we mnie buntuje. Pani twierdzi w swojej książce, że taka strategia ma sens. I nie chodzi tylko o samolot, ale także o całe życie. – Rodzic tylko wtedy pomoże swojemu dziecku, jeśli sam będzie silny. Najpierw powinien zadbać o siebie, potem o syna lub córkę. Inaczej jego pomoc będzie nieskuteczna. Często bywa tak, że chce pomóc niby dzieciom, a naprawdę sobie. Matce, która nie umie znaleźć sobie miejsca w życiu i spełniać się inaczej niż przez dzieci, można tylko współczuć. Powinna nauczyć się cieszyć tymi dziećmi, a nie tęsknić za nimi bez końca. Wychowywanie dziecka dla siebie, żeby do końca świata czerpać z niego pożytek – nie tylko materialny, także emocjonalny – świadczy o wewnętrznym ubóstwie. O tym, że nie chce się nauczyć być kimś innym niż tylko matką. Czy istnieje jakaś technika...

  Dlatego namówiłyśmy nasze znajome mamusie na naprawdę szczere zwierzenia. Tego ci nikt inny o macierzyństwie nie powie. Niełatwo opowiadać o tym, jak to jest mieć dziecko. Ale spróbujemy – „my”, czyli mamuśki dzieci w różnym wieku. Nie jesteśmy takie same, mamy za sobą różne doświadczenia, na wiele spraw patrzymy inaczej, dlatego nie będziemy mówić chórem. Ale wiele nas łączy. Choćby to, że nam też nikt nie powiedział wielu rzeczy. Porażające jest poczucie odpowiedzialności. I to, że będziesz czuła je już zawsze. Ta myśl czasem przytłacza. Mimo to nigdy nie zamieniłabym się na życie z bezdzietną koleżanką. Ewa Można chcieć uciec z domu, gdy niemowlę ma kolkę i krzyczy szóstą godzinę. Na szczęście 5 minut później w ogóle się już o tym nie pamięta. Beata To, że niania ma świetny kontakt z malcem, może zaboleć. Byłam potwornie zazdrosna o panią Basię i o to, co łączy ją z moim dzieckiem! Dorota Świat wywraca się do góry nogami, nic już nie jest takie samo. Od najlepszej książki czy filmu ważniejsze staje się to, ile maluch zjadł i czy zrobił ładną kupkę! Kasia Stajesz się bardzo wrażliwa na los dzieci. Po prostu nie jestem w stanie nawet słuchać wiadomości o tym, że jakiemuś maluszkowi dzieje się krzywda. Małgosia Niemowlę potrafi płakać naprawdę bardzo głośno. Odkąd jestem mamą, mam wrażenie, że pies sąsiada szczeka… szeptem. Beata Teraz jestem nieustraszona! Bałam się burzy, os, typów spod ciemnej gwiazdy. A teraz jestem w stanie zmierzyć się z każdym zagrożeniem, by chronić moje dziecko. Raz nawet walczyłam z szerszeniem! Ewa Wszystkie problemy są zupełnie bez znaczenia, gdy coś złego dzieje się z maluchem. Kasia Najważniejszą sprawą na świecie może stać się kwestia kapusty! Otóż okłady z jej liści pomagają na nawał pokarmu w pierwszym tygodniu po porodzie....