8 prostych sposobów, jak uszczęśliwić dziecko

Dziecko, które jest szanowane przez najbliższych, uczy się szacunku do innych i do samego siebie – mówi Beata Płażewska, psycholog dziecięcy . No dobrze, tylko co to właściwie znaczy? Skąd dziecko wie, że jest szanowane? I jak to pogodzić z wychowywaniem? 1. Szanuj indywidualność dziecka Każdy człowiek od dnia narodzin ma prawo do bycia sobą: kimś o określonym temperamencie , talentach , niedostatkach. Ma prawo rozwijać się we własnym tempie i iść własną drogą. Nie musi spełniać niczyich ambicji. Niby to wszystko wiemy, ale... Tak bardzo chcemy, by nasze dzieci były najwspanialsze, że czasem zupełnie niepotrzebnie je poganiamy: za szybko uczymy siadać, chodzić, denerwujemy się, gdy później niż rówieśnicy zaczynają mówić albo gorzej rysują. Biorąc pod uwagę potrzeby i możliwości dziecka , okazujemy szacunek dla jego odrębności. Gorzej, gdy bez ustanku porównujemy je do innych. Nie można na przykład oczekiwać, że skoro starsza siostra dziecka była „taka spokojna”, ono także takie będzie, bo przecież jest... inną osobą. Czytaj też: Fajnie mieć rodzeństwo – Warto także zdawać sobie sprawę, że dziecko to nie mały dorosły – podkreśla Beata Płażewska. – Inaczej rozumuje, żyje w świecie, w którym fikcja miesza się z rzeczywistością, jest egocentryczne . Ma więc prawo panicznie bać się odpływu w wannie, opowiadać niestworzone historie, niecierpliwić się, wiercić przy stole właśnie dlatego, że jest dzieckiem. To, że jest dzieckiem nie oznacza, że jego sprawy są mniej ważne. – Często jest tak, że gdy mama woła dziecko, oczekuje, że ono zjawi się natychmiast. A przecież dziecko ma prawo zrobić to samo co ona. Czyli powiedzieć: „Za chwilę, muszę dokończyć to czy tamto” – mówi psycholog. 2. Słuchaj dziecka Jednym z najbardziej elementarnych wyrazów szacunku jest uwaga , jaką obdarza się inną osobę. Kto jest bez grzechu...

– Dziecko, które jest szanowane przez najbliższych, uczy się szacunku do innych i do siebie – mówi Beata Płażewska, psycholog. Tylko co to znaczy: szanować dziecko? Skąd dziecko wie, że jest szanowane? I jak pogodzić szacunek z wychowywaniem? Szanuj swoje dziecko: pozwól mu być sobą Każdy człowiek już od dnia narodzin ma prawo do bycia sobą: kimś o określonym temperamencie , talentach, upodobaniach. Ma prawo rozwijać się w swoim tempie i iść własną drogą. Niby to wszystko wiemy, ale... Tak bardzo chcemy, by nasze dzieci były najwspanialsze, że czasem niepotrzebnie je poganiamy: za szybko uczymy czytać, jeździć na nartach, zapisujemy córkę na balet, choć wolałaby w tym czasie bawić się lalkami... Warto jednak się starać: biorąc pod uwagę potrzeby, zainteresowania i możliwości dziecka, okazujemy szacunek dla jego odrębności. Polecamy także: On kochał, rozumiał i szanował dzieci - słowa Korczaka, które musisz znać Szanuj swoje dziecko: nie porównuj go nieustannie do innych Nie można oczekiwać, że skoro starsza siostra dziecka była „taka spokojna”, to ono też będzie.  Fakt, że jego kuzyn-rówieśnik potrafi już to czy tamto, do niczego go nie zobowiązuje. Jest inną osobą! Zasługuje na to, by szanować jego temperament i prawo do własnego tempa rozwoju.  Polecamy także:  Temperament to potęga Szanuj swoje dziecko: słuchaj go uważnie Jeden z elementarnych wyrazów szacunku to uwaga, jaką obdarza się inną osobę. Kto jest bez grzechu (i nigdy nie słuchał dziecka jednym uchem), niech pierwszy rzuci kamieniem! Bądźmy szczerzy: gdy się jest mamą dziecka, które zaczyna mówić, zanim na dobre otworzy oczy, po prostu nie da się słuchać go cały czas z jednakową uwagą. Warto jednak się starać, dlatego: Dużo rozmawiaj z dzieckiem. Pamiętaj, że rozmowa to nie monolog.  Uczciwie stawiaj sprawę, mów na...

Dzięki rówieśnikom mały człowiek uczy się życia: dzielenia się, stawiania na swoim, sztuki kompromisu i tysiąca innych bardzo ważnych rzeczy. Ma z kim robić kawały dorosłym, zaśmiewać się do łez, kłócić, bawić w dom albo wyścigi. Pierwsze przyjaźnie , choć nietrwałe, są cenne, bywa jednak, że przyprawiają rodziców o ból głowy. Jak postępować w trudnych sytuacjach? Kolega dziecka czuje się zbyt swobodnie Przyjaciel Kamila, Maciek, jest sympatycznym i wesołym chłopcem, jednak czuje się w naszym domu stanowczo zbyt swobodnie. Często zagląda do lodówki, szuflad i szafy, jest wścibski („Dlaczego tata Kamila tu nie mieszka?”), a ostatnio nawet porysował ścianę w pokoju syna. Co w takiej sytuacji powinnam zrobić? Olga Nie pozwól, by Maciek wchodził ci na głowę, nawet jeśli robi to z wdziękiem. Spokojnie, ale stanowczo powiedz mu, że nie lubisz, gdy zagląda do szaf, i że w waszym domu nie rysuje się po ścianach. Pamiętaj, by skupić się na konkretnych zachowaniach i własnych odczuciach, a nie ocenianiu dziecka (zamiast: „Jesteś niegrzeczny”, powiedz: „Nie zgadzam się na rysowanie po ścianie, nie podoba mi się to”). Zobacz też : Dziecko i rówieśnicy Koleżanka dziecka kradnie pieniądze Koleżanka mojej córki ostatnio wzięła sobie pieniądze z jej skarbonki! Weszłam do pokoju akurat w momencie, gdy wrzucała monety do kieszeni. Zapytałam więc: „Co robisz?”. A ona udawała, że nie wie, o co chodzi. Jak powinnam postąpić? Ania Pamiętaj, że każdy ma prawo do błędów , zwłaszcza dziecko, które dopiero uczy się reguł rządzących w społeczeństwie . Nie udawaj, że nic się nie stało, powiedz na przykład, że nie bierze się niczego, co należy do innych, bez pytania, ale pozwól dziewczynce wyjść z tej sytuacji z twarzą (nie każ jej wywracać kieszeni na lewą stronę, nie wymuszaj przyznania się do winy, po prostu daj jej czas na...