Zadania dla taty po narodzinach dziecka

Długo czekałem na to, żeby zostać ojcem. Zawsze stało coś na przeszkodzie: albo nie było pracy, albo własnego mieszkania. Kiedy wszystko udało nam się poukładać, zaczęliśmy starania o dziecko . Gdy okazało się, że zostaniemy rodzicami, zaczęliśmy odliczać czas do porodu . Nie mogliśmy się doczekać, kiedy weźmiemy w ramiona naszą córeczkę. Z wielką radością patrzyłem na brzuszek żony, który z tygodnia na tydzień powiększał się.  Nadszedł dzień porodu To miała być dla mnie normalny dzień pracy. Około południa dostałem telefon od żony, że jest na porodówce . Nie chciałem jej wierzyć, bo gdy wychodziłem do pracy smacznie spała. Nic niepokojącego się nie wydarzyło, więc dlaczego jest na porodówce ?! Kiedy wreszcie do mnie dotarło, że za chwilę mogę zostać tatą, zwolniłem się z pracy i pojechałem do szpitala.  Nie pamiętam, jak tam dojechałem, jak znalazłem się przy żonie, ale cieszyłem się, że mogłem przy niej być, potrzymać ją za rękę, wesprzeć. Nie mogłem patrzeć, jak cierpi z bólu, a ja nie mogę jej ulżyć. Byłem tak zestresowany, że nie potrafiłem trzeźwo myśleć . Gdy żona poprosiła mnie, abym jej kupił wodę do picia (koniecznie w butelce z dziubkiem, by łatwiej było jej pić), poszedłem do sklepu i nie kupiłem nic... bo nie było takiej butelki. Nie przyszło mi do głowy, że żonie chce się pić i powinienem kupić jakąkolwiek wodę.  Wyszedłem z sali, bo bałem się, że zemdleję Kiedy przyszła ostatnia faza porodu , zebrał się cały zespół, a moje przerażenie sięgnęło zenitu. Chyba było to po mnie widać, bo żona spojrzała się na mnie i powiedziała, że mogę poczekać na korytarzu. Z wyrzutami sumienia wyszedłem z sali . Bałem się, że będę przeszkadzał, zemdleję czy coś i jeszcze ze mną będzie problem. Jadąc do szpitala, zaopatrzyłem się w paczkę papierosów, chociaż na co dzień nie palę....

Kinga Rusin w Dzień Dobry TVN zapytała Anię Lewandowską o to, jak wygląda teraz jej życie rodzinne. Znana młoda mama opowiedziała szczerze jak wygląda każdy dzień z Klarą i jak dzielą się z Robertem obowiązkami. Nie jest tak jak podejrzewają niektórzy. Normalne życie w normalnej rodzinie nawet u Państwa Lewandowskich jest możliwe. Czy presja na bycie „fit” jest przesadzona? Ania Lewandowska zapytana o „fit terroryzm” odpowiedziała na zarzuty w sposób prosty. Każda mama pod kontrolą lekarza wie, czy może sobie pozwolić bycie „fit” w czasie ciąży i czy nie ma do tego żadnych przeciwwskazań. Ta wiedza i chęci powinny decydować czy ktoś będzie chciał ćwiczyć w ciąży czy nie. „To jest indywidualna sprawa” – tłumaczy Ania. Dodaje potem, że podążanie za jakąkolwiek znaną osobą nie ma sensu. Warto spojrzeć w lustro i docenić samą siebie. Można wyglądać świetnie mając dwójkę dzieci i nie być przy tym sportowcem: „Dla mnie szacun” – podkreśla Ania. Przeczytaj także: Ania Lewandowska po raz pierwszy pokazała twarz córeczki! A jak to jest w domu? Ania jest osobą żywiołową, cały czas jest aktywna zawodowo, karmi piersią i uwaga – nie ma niani! Często na zmianę z Robertem zajmują się dzieckiem . Do tego mają wsparcie od babć, które bardzo chętnie przejmują opiekę nad Klarą. Wszystko zatem toczy się naturalnym rytmem podobnie jak planowanie kolejnego dziecka, które oboje zostawiają naturze i Bogu. Nie było w tym wywiadzie ani manipulacji ani przesadnych wypowiedzi. Wygląda na to, że rodzinne życie Lewandowskich toczy się zwykłym torem tak jak życie każdego z nas, wbrew opiniom krytykantów. Źródło: dziendobry.tvn.pl  

Maciek: Posiadanie dziecka długo było dla mnie czystą abstrakcją. Zupełnie niespodziewanie, podczas naszych wspólnych wakacji w górach, poczułem, że jestem gotowy . Podobnie było z decyzją ślubie. Pewnej niedzieli pojechałem sobie sam na wycieczkę rowerową. W lesie poczułem, że chcę, by Ola została moją żoną. Jeszcze tego samego dnia kupiłem pierścionek i poprosiłem ją o rękę. Ola: Ja już od dawna myślałam o dziecku , ale nie chciałam zmuszać Maćka. Bardzo się ucieszyłam kiedy mi oświadczył, że jest już gotowy. Przez kilka następnych miesięcy nie mogliśmy zajść w ciążę. Okazało się, że mój organizm całą jesień blokował owulację, ponieważ w przedszkolu byłam notorycznie narażona na infekcje. Na początku ciąży nic się nie zmienia O: Przez pierwsze miesiące doświadczałam ciąży jako niezwykłego błogostanu. Pamiętam, że był grudzień, siarczysty mróz. Wracałam do domu przez park i rozpłakałam się na widok marznących w stawie kaczek . Poczułam, że coś jest ze mną nie tak. Następnego dnia wstałam z temperaturą, ale nie chciałam brać żadnych leków, nim nie upewniłam się, czy nie jestem w ciąży. Maciek pobiegł przed pracą do apteki po test. Byłam tak nieprzytomna z emocji, że nie zauważyłam pozytywnego wyniku. Dopiero Maciek mi pokazał dwie kreseczki. M: Ja w ogóle nie pamiętam tego poranka. Dla mnie jeszcze przez wiele miesięcy nic się nie zmieniło. Zaraz po wigilii pojechaliśmy jak co roku w góry do oddalonej od cywilizacji chatki. Przez tydzień się nie myliśmy, jedliśmy byle co, chodziliśmy na wyprawy. Ciąża się zaczęła, jak poczułem pierwsze kopnięcia. A tak naprawdę wkręciłem się dopiero, gdy Ola miała wielki brzuch i trzeba się było nią opiekować, pomagać nawet w najprostszych czynnościach . O: Niestety trochę przesadziliśmy. W trzecim miesiącu przewróciłam się na biegówkach i zaczęłam krwawić....