Nastoletnie mamy z MTV – dzielne dziewczyny, mądrzejsze od bohaterów Warsaw Shore!

Prawda jest taka, że oddałam własne dziecko. To był mój wybór. Nikt mnie nie zmuszał – sama podjęłam tę decyzję. Wtedy myślałam, że jedyną możliwą. Zawsze marzyłam, żeby mieć taką córeczkę – z czarnymi jak smoła loczkami i figlarnymi oczkami. Nieustannie uśmiechnięta, szybko zaczęła siadać, a teraz próbuje już stawiać pierwsze kroczki – nic dziwnego, że cała rodzina nie może powstrzymać się od zachwytów. Nawet Sebastian, starszy o siedem lat, po pierwszym szoku spowodowanym pojawieniem się siostrzyczki nie tylko ją zaakceptował, ale pokochał nad życie. Teraz z rozczuleniem przysłuchujemy się, jak uczy "swoje słoneczko" mówić pierwsze słowa. Tylko moja mama jakoś nie piszczy z zachwytu nad wnusią . I najgorsze, że wszyscy wiemy dlaczego... choć bardzo chcielibyśmy o tym zapomnieć. Tylko czy matka może zapomnieć? Moje początki z Tomkiem Bardzo wcześnie się zakochałam, pod koniec podstawówki. Ja i Tomek mieszkaliśmy na jednym osiedlu, znaliśmy się z widzenia, a kiedy Tomka karnie przenieśli do naszej szkoły (w poprzedniej wdawał się w bójki) zostaliśmy parą. Na początku, jak to dzieciaki, trzymaliśmy się za ręce i tańczyliśmy "wolne" na szkolnych dyskotekach. Nic złego nie robiliśmy, a mimo to moja mama nie lubiła Tomka . – Skrzywdzi cię, zobaczysz – mówiła często. – On jest nic dobrego i jego matka nic dobrego też nie jest. Z jakiej kto rodziny pochodzi taki wcześniej czy później się stanie. Słuchaj matki, a nie będziesz płakała. Ale ty chyba głupia jakaś jesteś, skoro tego nie widzisz – kończyła swoje wywody i wracała do pracy.   Mama prowadziła niewielki warzywniak na naszym osiedlu. Ojciec zostawił ją , kiedy ja i siostra byłyśmy małe. Nie pamiętam nawet jego twarzy. Podobno żyje gdzieś na Pomorzu z inną kobietą, ale czy to tylko plotki czy prawda? Pewnie dlatego mama zawsze była zgorzkniała i...

Nie wszystkie polecane przez nas filmy dotyczą rodzicielstwa . Jedne są nowe, inne sprzed wielu lat.  Jedne zabawne, inne smutne.  Łączy  je to, że naszym zdaniem każda mama powinna je zobaczyć. Przeczytaj także: Mama na wagarach   1. Bejbi blues (reż. Katarzyna Rosłaniec) Opowieść o siedemnastolatce, która chciała mieć dziecko. – To kontrowersyjny film, ale świetnie pokazuje, że do rodzicielstwa trzeba dorosnąć a dziecko to nie zabawka – mówi Katarzyna, jedna z mam , z którymi konsultowaliśmy naszą listę.   2. Billy Elliot (reż. Stephen Daldry) Billy to jedenastolatek z małego, górniczego miasteczka. Ojciec chce go wychować na twardziela, jednak chłopiec od boksu woli balet. – Uważam, że ten film powinni obejrzeć wszyscy rodzice . Jest o stereotypach, dzieleniu świata na to, co męskie i kobiece, o rodzicielskich planach wobec dzieci i o tym, że warto spełniać własne (a nie cudze!) marzenia, nawet jeśli to bardzo trudne – poleca Iwona. Przeczytaj także: Grzechy zbyt ambitnych rodziców 3. Boyhood (reż. Richard Linklater) Opowieść o życiu Masona, jego rodziny i przyjaciół, kręcona przez 12 lat. Pokazuje życie chłopca od momentu, gdy był słodkim sześciolatkiem po wejście w dorosłość. – Cudowny film o tym, jak szybko mija dzieciństwo naszych dzieci, o tym, jak niepostrzeżenie przestają być "nasze", bo coraz bardziej zagrania je świat. Scena, gdy matka Masona mówi "Jak to, top już wszystko?" spowodowała, że moje serce rozsypało się w drobny mak  – mówi Laryssa. – Ten film sprawił, że uważniej patrzę na codzienność, na te wszystkie drobiazgi, które tak łatwo umykają – dodaje Beata. 4. Co gryzie Gilberta Grape’a (reż. Lasse Hallström) Gilbert żyje w nudnym, małym miasteczku i ma na głowie całą rodzinę : zajmuje się chorym umysłowo bratem, postrzeloną siostrą i otyłą matką. Dopiero...

Jako mama mam za sobą wiele nieprzyjemnych przygód związanych z poruszaniem się wózkiem dziecięcym po mieście, ale nie jest to tylko problem dużych miast. Brakuje podjazdów i ułatwień dla matek i niepełnosprawnych, a windy często nie działają (sama kilka razy zacięłam się z wózkiem będąc w windzie). Czy jest szansa, że coś się zmieni w tym temacie? Uziemieni Nieprzyjemny incydent opisała na profilu społecznościowym fundacji "Rodzic w mieście", pani Agnieszka. Wracając ze żłobka, trafiła na awarię wind prowadzących na peron . Ponieważ była bardzo zdeterminowana, z dwójką dzieci wózkiem i rowerkiem udała się do winy po drugiej stornie ulicy. Osoby mieszkające Warszawie z pewności wiedzą, że przy stacji metro Racławicka to nie jest taka prosta sprawa. Trzeba zrobić naprawdę spory spacer do najbliższego przejścia dla pieszych. Niestety okazało się, że druga winda także nie działa... Awaria wind uniemożliwiła dostanie się także na przystanek tramwajowy . Zaczęły się pojawiać kolejne osoby, które potrzebowały skorzystać z windy. Kobieta czekała z wózkiem i dziećmi w sumie godzinę, a windy zaczęły działać tylko i wyłącznie dzięki jej interwencji. "Telefon do #19115 pozwolił tylko na zgłoszenie awarii, kobieta po drugiej stronie słuchawki nie mogła więcej pomóc. Infolinia Metro Warszawskie działa tylko do 15.00, a była już 18.30. Sytuacja bez wyjścia. Żeby dojść na przystanek tramwajowy też trzeba zejść do podziemia. Przez 30 min, które spędziła na zastanawianiu się, co zrobić z windy chciało skorzystać jeszcze 5 osób : trzy z powodu kontuzji nogi i dwoje rodziców z dziećmi w wózkach. Ostatecznie, totalnie nie mając wyjścia, zadzwoniła do Komisariatu Policji na stacji Metro Centrum, gdzie po kilku minutach tłumaczeń policjant wydzwonił dyżurnego ze stacji Pole Mokotowskie, który przyszedł z odsieczą. Całość trwała dobrą godzinę. Chyba...