Noel to uroczy 2-latek w okularach, który wie, jak udobruchać mamę. Gdy mama chłopca zobaczyła porysowane pomadką do ust lustro, zapytała go, czy coś o tym wie... Malec od razu wyznał, że... to wina Batmana!
Na filmie widzimy chłopca stojącego przy lustrze pomalowanym różową pomadką. Na widok mamy, smyk szybko odskakuje od lustra. Gdy mama pyta, czy wie, kto to zrobił, Noel odpowiada, że nie wie. Na pytanie, czy to on, bez zastanowienia odpowiada "To Batman!", rozbawiając tym swoją mamę.
Laura, mama chłopca, zamieściła filmik na Facebooku. Wystarczyło kilka dni, żeby zdobył prawie milion wyświetleń! Zobacz film:
Jeśli zobaczysz gdzieś Batmana albo innego superbohatera, możesz mu przekazać, że mama Noela prosi o umycie lustra! A w twoim domu kto rysuje po lustrze (lub ścianach)? ;)
Polecamy: Odruch bezwarunkowy? Zobacz zabawną reakcję dziewczynki
Lustro ma magnetyczną moc - małe dzieci uwielbiają się w nie wpatrywać. Jednak nie od razu rozpoznają w nim siebie . Postawiony przed lustrem bobas widzi w nim... innego bobasa. Zacznie rozpoznawać własne odbicie w 2. roku życia. O czym świadczy umiejętność rozpoznawania w lustrze samego siebie? – To bardzo ważny moment: umiejętność rozpoznawania własnej twarzy w lustrze świadczy o rozwiniętej samoświadomości , czyli o tym, że dziecko ma już poczucie własnej odrębności. Wie, że "ja to ja" - tłumaczy Magdalena Śniegulska, psycholog ze Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej. Przeczytaj także: Rozwój dziecka do 2. roku życia - najważniejsze etapy Jak sprawdzić, czy dziecko rozpoznaje się w lustrze? Żeby sprawdzić, czy dziecko osiągnęło już ten etap rozwoju: Posadź dziecko przed lustrem i pokaż mu jego odbicie. Odwróć uwagę dziecka o zrób mu na nosie albo czole kropkę. Możesz ją namalować kremem albo szminką, ważne, by zrobić to niepostrzeżenie. Ponownie pokaż dziecku jego odbicie. Jeśli dziecko będzie próbowało zetrzeć ślad z własnej buzi (a nie np. dotknąć tafli lustra), to znak, że już wie, kogo widzi za szkłem. To ciekawe! Test lustra udaje się „zdać” także niektórym zwierzętom, np. szympansom, delfinom, słoniom oraz ... srokom. Polecamy także: Co musi umieć dwulatek? - test
Genialny sposób na wiązanie butów dla dzieci 5-letni Colton Lillard na filmiku umieszczonym przez jego mamę na Facebooku demonstruje genialny sposób na wiązanie butów . Film został wyświetlony już 12 milionów razy i jest niewątpliwie hitem Internetu. Sami zobaczcie dlaczego! I co wy na to? Tysiące ludzi komentuje filmik, dziękując małemu Coltonowi za bardzo przydatny pomysł. Rodzice piszą, że ich dzieci po obejrzeniu filmiku, chcą nosić wreszcie buty ze sznurówkami. Mały Colton jest skromny, nie przypisuje sobie całej zasługi. Zdradza na końcu wideo, że nauczył się tego sposobu wiązania butów od przyjaciela Rivera :). Czego możemy się nauczyć od mamy Coltona? W tym filmiku jest jeszcze coś, czego możemy się nauczyć. Nie od Coltona, ale od... jego mamy. Po pierwsze mama Ashley nie ma oporów, by pokazać prawdziwe życie rodzinne. Takim, jakie jest na co dzień. I już za to ją lubimy. Nie wystylizowała chłopca, nie ustawiała specjalnie, by wszystko wyglądało niczym na idealnych zdjęciach blogerów. Wchodzi ojciec, ale na szczęście jest cicho i nie rujnuje całego tutorialu syna :). Pies próbuje przez chwilę być w centrum uwagi, ale udaje się okiełznać jego zapędy. Poza tym przez cały czas kręcenia filmiku mama Coltona jest bardzo cierpliwa, nie poprawia go, daje chłopcu czas, by sam sobie poradził. Mama trójki dzieci (na zdjęciu powyżej z dzieciakami i mężem Chadem) wie co robi. Nie krzyczy, nie pogania, nie mówi „Nie, nie, nie! Nie taaaak, musisz to zrobić, o zobacz, w ten sposób…” Przyznajcie się ile razy wam się już coś takiego wyrwało? To naprawdę wspaniałe widzieć taki zgrany rodzinny zespół. Wypróbujecie tę metodę zawiązywania butów ? Jeśli tak, koniecznie dajcie znać jak wam poszło! Źródło: womansday.com, facebook.com/ashlillard
Nasza czytelniczka, Kasia, na naszą prośbę od rana do wieczora uważnie obserwowała swojego młodszego synka, 7-miesięcznego Jędrka . Czego jej dziecko nauczyło się w ciągu dnia? Zapytaliśmy o to neuropsychologa , prof. Agnieszkę Maryniak z Uniwersytetu Warszawskiego. Kasia, mama Jędrka: 8. 00 Jędrek głośnym płaczem obwieszcza światu, że już wstał. Biorę go do dużego łóżka. Pora na śniadanie. – Choć dzień dopiero się rozpoczął, Jędruś zdążył już zorganizować sobie ważną lekcję: po raz kolejny utwierdził się w przekonaniu, że na bliskich można liczyć, a on sam ma wpływ na to, co się dzieje. Płacząc zawołał mamę, a ona przyszła i dała mu to, czego potrzebował: bliskość i mleko. Wnioski: „Jestem kochany i rozumiany, a świat jest bezpieczny i przewidywalny” – tłumaczy profesor Maryniak. 8. 15 Najedzony Jędrek zaczyna się wspinać na śpiącego tatę. Potem próbuje się wczołgać na szafkę nocną. Łapie ładowarkę, przyciąga telefon, oblizuje. Zauważa kota, który wskoczył na łóżko, więc rusza w jego kierunku. Łapie go i ... próbuje wepchnąć go sobie do buzi. Trzyma mocno, więc muszę uwolnić zwierzaka. Następna lekcja to dwa w jednym: nauka o środowisku i WF. – Jędruś bada otoczenie wszystkimi zmysłami: patrzy, nasłuchuje, dotyka, wącha, oblizuje – mówi prof. Maryniak. – W ten sposób gromadzi doświadczenia i wiedzę o tym, co go otacza. Z czasem zacznie dostrzegać, że każda rzecz jest inna. Słuchawka jest chłodna i gładka, a futerko kota miękkie i ciepłe. Telefon znosi badanie z godnością, a zwierzak ucieka. Jędrek ma okazję, by dokonać także innych odkryć : „Śpiący tato wygląda inaczej niż wówczas, gdy stoi albo siedzi. Łatwiej się teraz po nim chodzi!”. „Gdy ciągnę za kabel, zbliża się do mnie telefon, choć wcale go nie dotykam”, „Nie wszystko mi...
