Jest z nami od pięciu miesięcy. Głównie je, śpi, bacznie obserwuje otaczający go świat, chętnie wypowiada się w swoim narzeczu, uśmiecha się pięknie i całe jest radością i wdzięcznością, gdy się nim zajmujemy.
Choć zajmujemy się, uczciwie mówiąc, mniej niż pierwszą dwójką. W niedzielę siedzieliśmy we czworo nad rosołem, a Wojtuś w swoim foteliku samochodowym oglądał w skupieniu wzorki na pieluszce.
– Patrz! – powiedziałam do męża - Przy Piotrusiu i Michasiu nigdy nie siadaliśmy razem przy stole, bo jedno zajmowało się dzieckiem, a teraz proszę, dziecko zajmuje się samo sobą. Szok!
Nasze trzecie dziecko ma mniej rzeczy, ale za to więcej ludzi wokół siebie. Oczywiście wtedy, kiedy uwaga starszych chłopców jest mu najbardziej potrzebna, obaj mają akurat Tysiące Ważnych Spraw, ale zdarzają się i takie chwile jak wieczorem dwa dni temu, kiedy Piotruś i Michaś zabawiali malucha na wyścigi, zachwyceni, że śmieje się do nich tak radośnie i tak entuzjastycznie reaguje na ich łaskotki, piosenki i żarciki.
Wojtuś urodził się po kilkuletniej przerwie od pieluch, jego starsi bracia mają teraz 7 i 9 lat. Są ze sobą bardzo zżyci, trzymają się razem (czasem zębami), mają już swoje światy i dzięki temu narodziny brata nie były dla nich takim wstrząsem, jakim dla dwuletniego Piotrusia było pojawienie się Michasia. Owszem, są chwile, gdy nienawidzą niemowlaka z całego serca (Za co? „Bo on... bo on... bo on się TAK GAPI!”, „bo ty się ciągle nim zajmujesz!”), ale mocne przytulenie kościstego kilkulatka rozdartego bólem istnienia i partyjka „Mastermind” szybko przywraca mu równowagę i spokój ducha.
Jest takie porzekadło, że dzieci powinno się mieć od trzeciego. Podpisuję się pod tym. Trzecie dziecko przynosi dużo radości, którą można celebrować w spokoju. Lata doświadczeń robią swoje. Rozum, który często opuszcza człowieka w początkowej fazie rodzicielstwa, zdąży wrócić na swoje miejsce.
Dopiero teraz wiem, że nie muszę tego wszystkiego, o czym przy pierwszej dwójce byłam przekonana, że bezwzględnie muszę. Takie np. codzienne spacery, których nie cierpiałam z całego serca, ale uważałam za obowiązkowy punkt programu. Ganiałam na nie codziennie o tej samej godzinie, jęcząc w duchu, że dziecko tak słodko śpi i mogłabym choćby obiad ugotować, a tu ziewając z nudów wlokłam się noga za noga osiedlowymi uliczkami. Teraz mi przeszło. Spacer odbywam przy okazji odbierania dzieci ze szkoły, przed południem Wojtuś śpi w domu, a ja korzystam. Pełny luz.
I gdyby ktoś pytał, to nie siedzę w domu, ale przeważnie leżę. Wojtuś lubi być karmiony na leżąco, więc spędzamy dużo czasu w pozycji horyzontalnej. Lubię te poranne i te wieczorne godziny. Karmię go, przytulamy się, patrzymy na siebie, rozmawiamy, a kiedy zaśnie, leżę i patrzę, jak ślicznie śpi. Nie mam poczucia, że ja tu leżę, a tam pędzi pociąg życia i jeśli natychmiast się nie zerwę, to nie zdążę wsiąść. Owszem, pędzi, ale nawet nie chce mi się wychodzić na peron.
Są rzeczy, których mimo zaawansowania w macierzyństwie ciągle nie wiem. Na przykład kaszel – jeśli uważam, że ten rozrywający płuca (i bębenki) kaszel na bank oznacza zapalenie oskrzeli i bez antybiotyku się nie obejdzie, lekarz mówi, że to tylko katar spływa do gardła. Jeśli sądzę, że to lekki kaszelek od kataru, okazuje się, że jednak oskrzela. Wiem za to, że dzieciństwo moich dzieci minie szybciej, niżbym sobie życzyła. Przy starszych chłopcach miałam takie dołujące poczucie, że już zawsze będę zmieniać pieluchy i przecierać zupki, to się nigdy nie skończy. Było, minęło, to już historia.
Trzecie dziecko zupełnie oszczędziło mi dylematów, które miałam przed narodzinami drugiego: Jak to będzie? Czy sobie poradzę? Czy pokocham równie mocno jak pierwsze? Po prostu wiedziałam, że będzie dobrze, że sobie poradzę i że miłość płynie ze źródła, nie z butelki i w związku z tym nie wyczerpuje się. Szkoda tylko, że czas nie ma podobnych właściwości. Staram się przynajmniej raz w tygodniu spędzić chwilę z jednym tylko synkiem, żeby się nim pozachwycać. Każdy z osobna jest wspaniały i do rany przyłóż, jeśli tylko nie walczy o uwagę lub nie popisuje się przed bratem. Wespół w zespół stanowią najbardziej irytujące rodzeństwo w galaktyce. A gdy pomyślę, że za chwilę dołączy do nich trzeci zawodnik... Nie, pomyślę o tym jutro :-)
Polecamy blog Doroty Smoleń: Od-rana-do-wieczora.blog.pl
Czytaj także wywiad z Dorotą Smoleń o pisaniu bloga i blogowych kryzysach.
Rabat do wykorzystania w sklepie stacjonarnym Origins w Galerii Krakowskiej oraz na origins.eu. *Rabat nie obejmuje mini produktów i produktów już przecenionych. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Rabat 30%* od 299 złotych i prezent** od 499 złotych w salonach Estēe Lauder oraz na www.esteelauder.pl. *Wykluczenia: linia AERIN, Luxury Collection, Re-Nutriv, zestawy, nowości, produkty mini i przecenione. Nie łączy się z innymi rabatami. **Oferta ważna do wyczerpania zapasów. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Rabat nalicza się automatycznie w koszyku. Oferta dostępna na aniakruk.pl. Promocja obowiązuje na prawie całą ofertę, z wyjątkiem produktów przecenionych, kart podarunkowych i zestawów. Szczegóły na stronie.
30% rabatu na cały asortyment przy zakupach za min. 229zł. Rabat nakłada się w koszyku po wpisaniu kodu oferty i spełnieniu warunków oferty. Nie łączy się z innymi ofertami. Nie dotyczy produktów przecenionych, pomadek Almost Lipstick in Black Honey, miniproduktów, zestawów oraz nowości. Oferta dostępna w salonach firmowych i na clinique.com.pl. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Moda ORSAY oferuje każdej kobiecie możliwość poczucia się sobą niezależnie od sytuacji, nastroju czy rozmiaru ubrania. Skorzystaj z dodatkowej 20% zniżki na wszystko w sklepach stacjonarnych i na orsay.pl. Zniżka nie dotyczy bonów podarunkowych. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie.
Rabat 20% na produkty do pielęgnacji twarzy skłonnej do niedoskonałości. Oferta obejmuje wybrane produkty z linii Calendula, Clearly Corrective oraz Anti-Blemish. Rabat dostępny w sklepach stacjonarnych i na kiehls.pl. Szczegóły u sprzedawcy i na stronie www.
Byłam spóźniona dobre dwadzieścia minut, ale nie zamierzałam się tym przejmować. Kino już i tak diabli wzięli, seans właśnie się zaczyna, a ja mam jeszcze kawałek drogi. Zresztą, co tam kino. Dzisiaj będziemy mieli z Leszkiem znacznie ciekawszy temat do rozmowy. Dokładnie w tym momencie uświadomiłam sobie, że wszystkie moje obawy nagle zniknęły. Roześmiałam się głośno na wspomnienie przerażenia, z jakim dzisiaj rano wpatrywałam się w niebieską kreseczkę, która pojawiła się w okienku. Natychmiast zrobiłam drugi test w bezsensownej nadziei, że może ten pierwszy był uszkodzony. Ale wynik, niestety, był identyczny. Jeszcze dziecka mi potrzeba – myślałam ze złością. To znaczy generalnie, kiedyś, planowałam zostanie matką, ale przecież nie teraz, kiedy wszystko nareszcie zaczyna się układać. I w pracy, i z Leszkiem. Zresztą, ile my się znamy? Raptem trzy miesiące. Od niedawna on coś przebąkuje, że oboje mamy za mało czasu i że byłoby lepiej gdybyśmy mieszkali razem. Ale to są ciągle takie luźne uwagi, a nie konkretne propozycje. I co? Teraz mam mu powiedzieć, że będziemy mieli dziecko? A swoją drogą nie rozumiem, jak to się mogło stać. Już dawno nie jestem przecież nastolatką, a zawsze mówiłam, że nie wierzę we "wpadki" dojrzałych kobiet. Jeśli któraś wpada, to moim zdaniem mniej lub bardziej świadomie tego chce. No i proszę, piękną teorię w moim własnym przypadku diabli wzięli. Już podnosiłam słuchawkę, żeby zawiadomić Leszka, ale zmieniłam zdanie. Widać kołatała się we mnie jeszcze jakaś nadzieja, że to pomyłka. Zadzwoniłam więc do mojego ginekologa i umówiłam się na wizytę zaraz po pracy. Niewiele było ze mnie pożytku w firmie tego dnia, bo nie mogłam się skupić, a i pochlipywać w łazience mi się zdarzało. Zwierzyłam się ze zmartwienia mojej przyjaciółce Ewie, a ta popukała się w czoło. – Ty chyba...
Kobiety każdego dnia wypowiadają około ośmiu tysięcy słów. A mężczyźni? Aż o połowę mniej! Dla dobra wszystkich... tak powinno zostać. Mówienie przynosi nam ulgę Po pracy wsiadłam do samochodu i zaczęłam jak zwykle relacjonować mężowi cały dzień. Takie tam: kto, co dzisiaj powiedział, jaką fajną torebkę miała koleżanka, że jutro muszę być wcześniej w biurze i dlaczego. Mąż przytakiwał, uśmiechał się, chrząkał, no generalnie był bardziej zajęty prowadzeniem auta niż konwersacji. Mnie to jednak nie przeszkadzało. Bo po pierwsze, nie zawsze mówię tylko po to, żeby ktoś w odpowiedzi snuł długie wywody „na temat". Czasem wystarczy mi tylko kiwnięcie głową czy stwierdzenie: „wiem", „rozumiem". Po drugie, po prostu lubię mówić . Jeśli nie mogę pogadać, to czuję się fatalnie. Słowa to dla mnie wentyl bezpieczeństwa . Po trzecie, rozmowa jest jak znak rozpoznawczy: mówię, więc nawiązuję kontakt, kontaktuję się czyli tworzę relację , a relacja to coś bardzo poważnego, bo rodzi więzi i uczucia . Czyli ktoś, do kogo mówię, powinien czuć się wyróżniony :) Bo to znaczy, że mi na nim zależy, że czuję do niego zaufanie , sympatię... A jeśli uparcie milczę? Biada temu, kto wywołał we mnie słowną niemoc! Sprawdź: Jesteś pewna siebie czy pełna niepokoju? – test Mówienie daje poczucie, że wszystko jest OK Gdyby tylko rozumiał to mój mąż. Tymczasem on raz moje gadanie traktuje jak cicho włączone radio (zwłaszcza, kiedy jedziemy samochodem), innym razem jak bzyczenie natrętnej muchy (szczególnie, gdy powtarzam piąty raz, żeby wreszcie pozmywał). Oczywiście często mnie słucha, ale muszę najpierw sprzątnąć z zasięgu jego wzroku wszystkie gazety i wyłączyć telewizor oraz komputer, a to niestety nie jest takie łatwe. Ostatnio nawet mu zarzuciłam, że „w ogóle ze sobą nie rozmawiamy". On tylko westchnął: „O Boże,...
Olga Kalicka została mamą 14 stycznia 2019. Kilka dni temu aktorka wyprawiła synowi przyjęcie z okazji jego pierwszych urodzin. Podzieliła się też z fanami intymnym zdjęciem z pierwszego dnia po porodzie. Ten rok był dla niej wyjątkowy, pełen wzruszeń i burzliwych emocji, ale też dał jej niesamowite szczęście z bycia mamą. Co gwiazda napisała w sieci , by uczcić roczek syna? Olga Kalicka wyprawiła synkowi bajeczne przyjęcie urodzinowe Dwa dni temu na instagramowym profilu Olgi Kalickiej pojawiło się zdjęcie zrobione tuż przed imprezą urodzinową jej syna, Aleksego. Widać, że aktorka bardzo się postarała, by wszystko wyglądało pięknie i spójnie. Jak sama przyznała, urodziny wyszły „bajecznie i przepysznie”. Zresztą sami zobaczcie: Wyświetl ten post na Instagramie. Post udostępniony przez Olga Kalicka (@olgakalicka) Sty 12, 2020 o 7:48 PST „Wzruszam się i wracam myślami do tych pierwszych dni razem” Gwiazda czuje się spełniona w roli mamy. Nie wstydzi się pokazywać zdjęć, na których jest bez makijażu i niewyspana, bo bycie mamą często tak właśnie wygląda, zwłaszcza w pierwszych miesiącach życia dziecka. Z okazji pierwszych urodzin Aleksego Olga pochwaliła się fanom fotografią wykonaną w dniu, w którym syn przyszedł na świat. Od tego dnia aktorka codziennie zmagała się z wieloma pytaniami i obawami, ale ostatecznie przyznaje, że czuje się szczęśliwa. Pod zdjęciem przedstawiającym cudowne, pierwsze chwile we dwoje, napisała: „Jak sobie pomyślę, ile razy przez ten rok płakałam i śmiałam się równocześnie z nadmiaru hormonów, szczęścia i obaw „czy jestem wystarczająco dobrą mamą ”. Dziś wzruszam się i wracam myślami do tych pierwszych dni razem, nie mogąc wciąż sklecić nic mądrego....
