To jedna z najważniejszych metod wychowawczych - znasz ją, ale dlaczego jej nie używasz?

Naukowcy wyodrębnili aż 7 cech dziecka, które dają mu szansę odniesienia sukcesu w życiu. To wynik wnikliwych, trwających ponad 50 lat (!) badań amerykańskich naukowców. Powstały na podstawie m.in. analizy życia 346 tys. 660 osób - uczniów szkół średnich w latach 60. i ich dalszych losów: 11 i 50 lat później. Wyniki badań opublikował „Journal of Personality and Social Psychology". Przyszłość da się przewidzieć „Ono z tego jeszcze wyrośnie” - myślisz czasami, patrząc na swoje dziecko zachowujące się nie tak jakbyś tego chciała. Uważaj, takie podejście do sprawy może być pułapką. Okazuje się, że to jakim dzieckiem jest twój maluch, bardzo rzutuje na jego przyszłość. Naukowcy mają na to dowody! Jako miernik sukcesu życiowego badacze przyjęli: uzyskanie dobrego wykształcenia, znalezienie prestiżowej pracy i otrzymywanie wynagrodzenia wyższego niż przeciętne . Idąc tym tropem podali 7 cech dziecka, które świadczą o tym, że maluch osiągnie w przyszłości te cele. Oto 7 cech dziecka świadczących o tym. 1. Dobrze radzi sobie z czytaniem i pisaniem. Jak podkreśliła autorka badania Marion Spengler: im mniej trudności z czytaniem i pisaniem, tym w przyszłości wyższy poziom wykształcenia, bardziej prestiżowa praca i wyższe dochody. 2. Jest żywo zainteresowane szkołą. Badanie Spengler pokazuje też, że zachowanie w szkole - a właściwie stosunek do niej, pozwala przewidzieć sukces życiowy w znacznie większym stopniu niż np. pochodzenie dziecka. Przywiązywanie wagi do tego, co się dzieje w szkole , jest jednym z warunków sukcesu. 3. Jako uczeń ma duże poczucie odpowiedzialności. Zespół Spengler potwierdza, że bycie odpowiedzialnym uczniem, uczęszczanie na zajęcia, odrabianie prac domowych czy przykładanie się do egzaminów przekłada się na lepszą karierę zawodową. 4. Potrafi przeciwstawić się rodzicom. Masz w domu...

Kiedy my byliśmy dziećmi, posiadanie obowiązków domowych było czymś naturalnym, ale teraz – jako rodzice – czujemy często, że wymaganie od dzieci udziału w pracach domowych jest wykorzystywaniem i nie jest na miejscu. Niepotrzebnie! Obowiązki domowe dziecka są ważne z kilku powodów: jak wykazały badania, dziecko, które wykonuje drobne prace w domu, lepiej się uczy i ma lepsze kontakty z rówieśnikami. Poza tym dzieci, które mają swój wkład w dbanie o dom, uczą się odpowiedzialności i współpracy. Jeśli więc czujesz, że wszystko jest na twojej głowie, a jednocześnie, że sama wszystko zrobisz szybciej i lepiej, zastanów się: może jednak warto podzielić się obowiązkami zresztą rodziny ? Nie mówimy tu o zlecaniu małym dzieciom ciężkich pracach domowych , ale spójrzcie na tę listę zadań, z którymi powinno sobie poradzić dziecko w zależności od wieku. Potraktujcie to jako inspirację, nie musicie kurczowo trzymać się tej listy.   Dziecko 2-3-letnie Już przed 3 urodzinami dziecka, warto zachęcić je do pomocy i nie robić wszystkiego za nie. Będzie to cenną nauką samodzielności i zaprocentuje w przyszłości. 2- i 3-latek może wykonywać następujące zadania w domu: Wrzucać brudne ubrania do kosza na bieliznę Odkładać na miejsce zabawki Odkładać książeczki na półkę Pomagać w karmieniu zwierzątka domowego Wyrzucać zużyte pieluszki do kosza Dziecko 4-7-letnie Dziecko w tym przedziale wiekowym może zrobić jeszcze więcej rzeczy samodzielnie. Nie spodziewajmy się idealnych rezultatów, chwalmy dziecko za wysiłek ! Do jego obowiązków domowych może należeć: Pomoc w nakrywaniu do stołu (i w sprzątnięciu po posiłku) Ścielenie łóżka Podlewanie kwiatków Pomoc w rozpakowaniu zakupów Zamiatanie Ścieranie kurzu  Wybieranie ubrania na następny dzień (pod nadzorem rodzica) Sprzątanie zabawek w swoim pokoju...

Przez ostatnie dziesięciolecia model rodziny uległ bardzo dużym zmianom. Przewinięcie czy nakarmienie malucha dla współczesnego taty to nie problem. Na ulicach nie brakuje panów z niemowlakami w wózeczkach czy z maluchami na placach zabaw. I mogłoby się wydawać, że dzięki tym przemianom społecznym paniom jest dużo lżej. Przecież teraz kobieta może dzielić obowiązki domowe i rodzicielskie ze swoim partnerem, równocześnie realizując się zawodowo. Tymczasem badania wykazały, że jest wręcz przeciwnie. Podwójny etat Macierzyństwo z pewnością daje wiele satysfakcji, ale nie jest i nigdy nie było łatwe. Wymaga od kobiety dużo pracy i poświęceń. Liana C. Sayer z Uniwersytetu Maryland i Joanna R. Pepin z Uniwersytetu Teksańskiego w Austin postanowiły sprawdzić, czy faktycznie zaangażowanie się panów w wychowanie i obowiązki domowe sprawia, że paniom na co dzień jest lżej . Badaczki przeanalizowały dane ponad 20 000 matek, które udzieliły informacji o sobie w ramach Amerykańskiego Badania Wykorzystania Czasu (American Time Use Survey, ATUS)w latach 2003-2012. Niestety okazało się, że jeśli w domu jest mężczyzna, kobiety spędzają paradoksalnie więcej czasu na gotowaniu , sprzątaniu, zakupach czy praniu niż ich samotne koleżanki. Co ciekawsze, dzieje się tak, nawet jeśli mama jest jedynym żywicielem rodziny. Jeśli role są odwrotne, panowie robią nieporównywalnie mniej w domu. Na każdą godzinę obowiązków domowych pracujących mam, panowie poświęcają na nie zaledwie 11 minut. Nawet w dni wolne od pracy mamy nie robią sobie przerwy i poświęcają trzy razy więcej czasu na gotowanie, sprzątnie, czy pranie niż pracujący ojcowie. Dlaczego tak się dzieje?  Stare schematy Bez wątpienia nadal mamy do czynienia z głęboko zakorzenionymi poglądami dotyczących ról społecznych. Choć zmienił się model rodziny, nadal oczekiwania względem żon i matek są bardzo wysokie....