„Dziady” cz. IV to przykład dramatu romantycznego. Fabuła skupia się wokół postaci Gustawa — nieszczęśliwego odtrąconego kochanka, któremu nie dane było zaznać spokoju ani za życia, ani po śmierci. Pojawia się jako duch, by przestrzec innych przed popełnieniem jego błędów...
Spis treści:
Na stole w domu Księdza, przed ołtarzykiem Najświętszej Marii Panny, płoną świece. Po kolacji Ksiądz modli się wraz z dziećmi (jest kapłanem prawosławnym, więc może mieć rodzinę). Niespodziewanie wchodzi gość. Jest nim Pustelnik. Jego wygląd przeraża dzieci, które widzą w nim upiora. Proszą, by nie zabierał im ojca.
Za oknem szaleje burza. Pustelnik mówi, że już widział ten dom trzy lata temu przed śmiercią. Ksiądz nie rozumie jego słów. Jedno z dzieci śmieje się z jego stroju. Odziany w łachmany Pustelnik z liśćmi we włosach napomina dziecko, by nie śmiało się z nieszczęśliwych ludzi. Bierze do ręki książki, przegląda je i przyznaje, że to one wpoiły mu romantyczne ideały miłości (chodzi między innymi o „Cierpienia młodego Wertera”. Ciskając tomem, mówi:
„Młodości mojej niebo i tortury!
One zwichnęły osadę mych skrzydeł
I wyłamały do góry,
Że już nie mogłem na dół skręcić lotu”.
Ksiądz widzi jego cierpienie.
Pustelnik przerywa opowieść i wspomina o przyjacielu, który mu towarzyszy (jest nim jodłowa gałąź). Wychodzi, a po chwili wraca. Kontynuując swoje skargi, wspomina utraconą miłość, dziewczynę, która go odtrąciła. Pustelnik zarzuca Księdzu, że nie wie, czym jest miłość mężczyzny do kobiety. Ksiądz odpowiada, że był kiedyś żonaty, lecz jego żona zmarła. Próbując pocieszyć Księdza, Pustelnik oznajmia, że każda dziewczyna umiera, gdy staje się żoną.
Na potwierdzenie swych słów Pustelnik opowiada o trzech rodzajach śmieci. Pierwsza to śmierć ciała, druga – śmierć straszniejsza od poprzedniej, która następuje w wyniku rozstania dwojga kochanków. Ta śmierć zabija tylko jedno z nich. Wiele wskazuje, że Pustelnik doświadczył właśnie tego rodzaju śmierci. Trzecia śmierć następuje w chwili potępienia za grzechy.
Mężczyzna przytacza historię bogacza, nieczułego na nieszczęście innych lichwiarza, który po śmierci musi odbyć pokutę za grzechy.
Zegar wybija godzinę dziesiątą. Gaśnie jedna ze świec na stole. Ksiądz rozpoznaje w nieznajomym Gustawa, swego dawnego ucznia. Gustaw opowiada o odwiedzinach w rodzinnym domu. Wspomina, że panowało tam kiedyś dużo radości i śmiechu, teraz po odejściu jego i matki dom stoi opuszczony. Wspomina również beztroskie dzieciństwo i młodość. Przypomina sobie spotkania z dziewczyną. Wraca do złych wspomnień, do rozstania, do ślubu ukochanej z bogatym człowiekiem i jej wesela, na które trafił po przybyciu w rodzinne strony.
Ślub ukochanej doprowadził go do rozpaczy. Gustaw chciał wtargnąć na przyjęcie weselne, lecz zmysły odmówiły mu posłuszeństwa i padł bez przytomności. Gdy się ocknął, wiedział, że nie ma dla niego miejsca wśród żywych. Możemy się domyślać, że targnął się swoje życie. Wspominając przeszłość, Gustaw popada w obłęd, staje się gwałtowny, wbija sztylet we własną pierś, ale nie umiera (jest więc upiorem). Ksiądz jest przerażony. Gustaw uspokaja go, tłumaczy, że to wszystko jest jego pokutą.
Pobyt Gustawa u Księdza zbliża się ku końcowi. Mężczyzna pyta Księdza, dlaczego nie ma już obrzędu Dziadów. Ksiądz odpowiada, że to zabobon, który jest źródłem dziwacznych opowieści. Gustaw oskarża go o brak wiary w życie pozagrobowe i ponownie wzywa ducha zaklętego w kantorku. Ksiądz dowiaduje się, że mężczyzna jest upiorem. Zjawa prosi o przywrócenie Dziadów. Zegar wybija godzinę dwunastą, a przed obrazem Najświętszej Marii Panny gaśnie światło. Gustaw milknie i znika.
Historia Gustawa podzielona jest na trzy godziny:
Adam Mickiewicz pisał IV część „Dziadów” między jesienią 1821 roku a wiosną 1822 roku. To czas, gdy poeta odnosił już pierwsze sukcesy literackie, ale cierpiał również z powodu nieszczęśliwej miłości do Maryli Wereszczakówny i przeżywał śmierć matki.
W takich realiach powstał utwór, w którym świat zmarłych współistnieje ze światem żyjących. „Dziady cz. IV” to dzieło romantyczne, bogate w elementy nowatorskie. Świat nadprzyrodzony przenika się ze światem ziemskim, pojawiają się elementy fantastyczne, atmosfera utworu jest tajemnicza, niesamowita.
Czwarta część „Dziadów” została opublikowana razem z częścią drugą. Obie określa się mianem „Dziadów wileńsko-kowieńskich” (za względu na ich miejsce powstania). Czwarta część została napisana w Kownie.
Adam Mickiewicz skupia się w czwartej części Dziadów na sile miłości. Ma być ona najważniejszym uczuciem doświadczanym przez człowieka. Uczuciem, które daje największe szczęście, ale jest też źródłem ogromnego cierpienia, które może doprowadzić do szaleństwa (to miłość romantyczna).
Hołduje też popularnej w twórczości epoki romantyzmu idei, że serce jest ważniejsze niż rozum. Twórcy romantyczni często sięgali do ludowego systemu etyczno-moralnego, w którym dobro zawsze jest wynagradzane, a zło karane. Każde przewinienie pociąga za sobą konsekwencje w postaci kary. Umiejętność odróżnienia dobra od zła, cechująca ludową moralność, wynika właśnie z kierowania się czuciem i wiarą.
Zagadnieniem poruszanym w dramacie jest również niestałość uczuć kobiet. To z czwartej części Dziadów pochodzi słynny cytat:
Kobieto, puchu marny!
Ty wietrzna istoto.
Zobacz także:
Rabat 20% na wszystkie produkty Sisley i Hair Rituel by Sisley w butiku internetowym sisley-paris.pl i stacjonarnie w Maison Sisley w Warszawie. Promocja nie dotyczy nowości, zestawów i produktów z zakładki "Ostatnia Szansa". Szczegóły dostępne u Partnera.
Przy zakupie min. 2 produktów, -50% na drugi tańszy produkt. Rabat obejmuje wybrany asortyment dostępny we wszystkich salonach Triumph, outletach, wybranych sklepach partnerskich i na pl.sloggi.com. Oferta nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły na stronie Partnera.
Rabat 20% na kolczyki oraz akcesoria przy zakupach za min. 299 zł. Rabat 20% na zegarki do 8 000 zł. Szczegóły w salonach i na wkruk.pl
Rabat obowiązuje w salonach regularnych i na www.ochnik.com przy zakupie nieprzecenionych produktów z kolekcji Wiosna-Lato 2024 za min. 199 zł. Szczegóły dostępne w salonach i na stronie www.
-25% na asortyment dostępny w butiku w Krakowie i na slowglow.pl/sklep. Dostawa gratis. Promocja nie łączy się z innymi obniżkami. Szczegóły na stronie.
Najniższa cena serum Balansis ze zdjęcia z 30 dni przed obniżką - 169,00 zł. Cena produktu po zastosowaniu rabatu - 126,75 zł. Najniższa cena kremu Balansis ze zdjęcia z 30 dni przed obniżką - 259,00 zł. Cena produktu po zastosowaniu rabatu - 194,25 zł. Najniższa cena pilingu Aqua Your Body ze zdjęcia z 30 dni przed obniżką - 39,99 zł. Cena produktu po zastosowaniu rabatu - 29,99 zł. Najniższa cena zestawu świec ze zdjęcia z 30 dni przed obniżką - 157,50 zł. Cena zestawu po zastosowaniu rabatu - 118,13 zł. Najniższa cena świecy ze zdjęcia z 30 dni przed obniżką - 241,50 zł. Cena produktu po zastosowaniu rabatu - 181,13 zł. Najniższa cena balsamu Aqua Your Body ze zdjęcia z 30dni przed obniżką - 119,00 zł. Cena produktu po zastosowaniu rabatu - 89,25 zł. Produkty marki Polemika widoczne na zdjęciu nie są objęte rabatami.
Rabat 20% na cały asortyment dostępny na www.swederm.com. Oferta nie łączy się z innymi promocjami. Szczegóły na stronie.
Oprócz streszczenia (krótkiego i szczegółowego) przygotowaliśmy również plan wydarzeń oraz najważniejsze informacje na temat genezy i problematyki 2 części „Dziadów”. Spis treści: „Dziady” cz. 2: plan wydarzeń „Dziady” cz. 2: streszczenie krótkie „Dziady” cz. 2: streszczenie szczegółowe Geneza i problematyka 2. części „Dziadów” „Dziady” cz. 2: opisy bohaterów „Dziady” cz. 2: plan wydarzeń Spotkanie mieszkańców wsi w kaplicy cmentarnej. Początek obrzędu Dziadów. Pojawienie się duchów „lekkich”, czyli Józia i Rózi Pojawienie się „najcięższego” ducha, czyli widma Złego Pana. Pojawienie się ducha „pośredniego”, czyli pasterki Zosi. Zakończenie rytuałów. Nieoczekiwane pojawienie się jeszcze jednego widma. „Dziady” cz. 2: streszczenie krótkie Czas: wieczór. Miejsce: cmentarna kaplica. Wiejski lud gromadzi się na uroczystość Dziadów. Rytuałom przewodniczy Guślarz. On to wywołuje kolejno duchy zmarłych, którzy za życia popełnili grzechy. Lekkie duchy – Józio i Rózia – to dzieci, które za życia nie zaznały żadnych trosk. Kolejny duch – Zły Pan – był bogatym dziedzicem, nieznającym litości dla ludzi, dlatego po śmierci cierpi wieczne męki (to „ciężki” duch, tak jak ciężkie były jego przewinienia). Na wezwanie pośrednich duchów, pojawia się widmo Zosi – jej dusza nie może zaznać spokoju, ponieważ dziewczyna za życia lekceważyła uczucia innych. Mimo zakończenia rytuału Dziadów, nagle pojawia się jeszcze niewywoływane, tajemnicze Widmo. Milczy i nie poddaje się rozkazom Guślarza, by odejść za jedną z kobiet ubranych na czarno. „Dziady”: streszczenie szczegółowe Ludzie spotykają się wieczorem w przycmentarnej kaplicy. Przygotowaniu do rytuału Dziadów towarzyszy pogaszenie świec i...
„Stepy akermańskie” to pierwszy wiersz z cyklu „Sonety krymskie”, do których inspiracją była podróż Adama Mickiewicza na Krym. Każdy utwór opisuje inną przestrzeń. „Stepy akermańskie” to poetycka relacja ze stepu (który porównany został do oceanu). Inne wiersze dotyczą takich romantycznych pejzaży jak: góry („Widok gór ze stepów Kozłowa”, „Czatyrdach”, „Ałuszta w nocy”), ruiny („Bakczysaraj” i „Ruiny zamku w Bakłakławie”), nocne niebo („Bakczysaraj w nocy”), groby („Grób Potockiej”, „Mogiły haremu”), szczyt nadmorskiej skały („Ajudah”), otwarta przestrzeń bez granic („Bajdary”), piękna kraina dostatku oraz wspomnień i marzeń („Pielgrzym”), dolina i nadmorskie skały („Ałuszta w dzień”). Spis treści: „Stepy akermańskie”: streszczenie Analiza i interpretacja sonetu „Stepy akermańskie” Środki stylistyczne w „Stepach akermańskich” „Stepy akermańskie”: streszczenie W pierwszym wersie wiersza podmiot liryczny porównuje step do oceanu (a swój powóz do łódki). Wodnych skojarzeń jest w tym utworze dużo więcej… (koralowe burzany, powódź traw). W ten na wskroś poetycki sposób podmiot liryczny opowiada o wrażeniach odbieranych za pomocą różnych zmysłów: wzroku – widzi „zieloność” traw, „powódź” kwiatów, błysk białego obłoku, zapadający mrok, błysk rzeki Dniestr, koralowe burzany, słuchu – słyszy szum traw, ciszę, lecące żurawie, motyla kołyszącego się na źdźble trawy, dotyku – czuje śliskość węża dotykającego ziół stepowych, zapachu — ogrom kwiatów określony jako powódź, musi wydawać wyczuwalny zapach, podobnie jak trawy i zioła, o których również mowa w utworze. Wraz ze wszystkimi uczestnikami podróży w pewnym momencie słyszymy: „Stójmy!” Bezruch i panująca cisza skłania podmiot...
Ten słynny wiersz Adama Mickiewicza, który poznają wszyscy polscy uczniowie, jest prawdziwą pochwałą młodości. Choć napisany językiem, który współczesnemu czytelnikowi może sprawiać lekką trudność w odbiorze, zawiera treści bliskie sercu niemal każdego wchodzącego w dorosłe życie człowieka, czyli odwieczny spór młodego pokolenia ze starym, kontrast między młodością a starością, między nowym, świeżym spojrzeniem na świat, a jego starą skostniałą wizją. W tym wypadku nowością jest to, co niesie romantyzm, a stare są oświeceniowe ideały (między innymi konflikt między uczuciem a rozumem). „Oda do młodości” Mickiewicza powstała w wyniku inspiracji innym dziełem – wierszem Friedricha Schillera „Do radości”, który jest dziś tekstem hymnu Unii Europejskiej. Przedstawiamy streszczenie utworu, który powstał na przełomie dwóch epok - oświecenia i romantyzmu. I zawiera cechy zarówno jednej, jak i drugiej epoki. Spis treści: „Oda do młodości” – streszczenie Geneza i gatunek „Ody do młodości” Analiza i interpretacja „Ody do młodości” Problematyka „Ody do młodości” (podsumowanie) „Oda do młodości” – streszczenie „Odę do młodości” otwiera wers na temat ludzi porównanych do szkieletów. Chwilę potem podmiot liryczny zwraca się do młodości, by dodała mu skrzydeł. Chce się wznieść ponad martwotę, zyskać jak najszerszą perspektywę i otwartość na to, co nowe i pełne nadziei. Przeciwieństwem młodości jest gnuśność, samolubstwo i ograniczenie „starców” przywiązanych do zasad panujących dotąd wśród ludzi. Podmiot liryczny wypowiada się o „starych” z pogardą, nie szczędząc obrazowych porównań. Jednocześnie jest pełen wiary w moc młodości. Innymi słowy, w siłę młodych w walce z tym, co powinno minąć. Osoba mówiąca w wierszu woła: „Gwałt niech...
