Zakończenie to bardzo ważna część każdej pracy pisemnej. W dużej mierze dotyczy to rozprawki. Jeżeli pominiemy istotne elementy w zakończeniu rozprawki, nauczyciel może uznać pracę za nieskończoną i taką, która nie zasługuje na pozytywną ocenę.
Spis treści:
Rozprawka ma ściśle określoną kompozycję. Składa się ze: wstępu, rozwinięcia i zakończenia. Brak przestrzegania tej trójdzielnej budowy rozprawki może znacznie obniżyć ocenę za całość pracy.
Zakończenie to ostatnia część rozprawki. Dobre zakończenie, wraz ze wstępem powinno stanowić coś w rodzaju ram, klamry dla rozwinięcia. Chcąc jak najlepiej napisać zakończenie rozprawki, warto postarać się, aby skłoniło czytelnika do przemyśleń nad przedstawionym rozstrzygnięciem problemu i wnioskami.
Na zakończenie rozprawki składa się:
Jeśli chcesz zakończyć rozprawkę naprawdę dobrze – nie warto powtarzać słowo w słowo (lub prawie słowo w słowo) tego, co pojawiło się we wstępie i rozwinięciu. Dużo lepiej jest zgrabnie podsumować rozważania oraz wzbogacić je o coś nowego, np dodając:
Taka pogłębiona refleksja z pewnością zostanie doceniona.
Chcąc jak najlepiej napisać zakończenie rozprawki, warto zerknąć na przykładowe zwroty, które idealnie pasują do ostatniej części pracy:
To, jak napiszemy zakończenie rozprawki, w dużej mierze zależy od rodzaju rozprawki.
W przypadku rozprawki z tezą – przytaczamy argumenty potwierdzające tezę, a w zakończeniu podsumowujemy całość rozważań.
Przykład:
Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. Uzasadnij tezę w oparciu o 3 przykłady z literatury.
Zakończenie: Podsumowując, podane przykłady z literatury są dowodem na to, że dopiero w przypadku prawdziwych kłopotów poznajemy kto tak naprawdę zasługuje na miano naszych przyjaciół (tak jak Ania Shirley). Czy też – dopiero będąc w potrzebie – możemy przekonać się, że ktoś, kogo uważaliśmy za przyjaciela, tak naprawdę nigdy nim nie był (jak Leszek – kum Mieszka czy przyjaciele zajączka z bajki Krasickiego). Powyższe rozważania równie dobrze odnosić się mogą nie do naszych bliskich a nas samych – np. czy sprawdziliśmy się już jako przyjaciele w sytuacji kryzysowej?
W przypadku rozprawki z hipotezą należy podać argumenty potwierdzające hipotezę i/lub kontrargumenty zaprzeczające tezie.
Przykład:
Czy uważasz, że mogłaby/mógłbyś zaprzyjaźnić się z Anią Shirley? Uzasadnij swoją sąd.
Zakończenie: Z przytoczonych argumentów wynika, że prawdopodobnie mogłabym zaprzyjaźnić się z Anią Shirley. Z tą dziewczyną nie sposób byłoby się nudzić. Z pewnością też ważną dla pogłębienia przyjaźni byłoby to, że można na niej polegać. Niewykluczone jednak, że jej upór powodowałby między nami sprzeczki. W dodatku w nerwach mogłaby powiedzieć coś, co mogłoby mocno mnie zaboleć. Tak czy inaczej z przyjemnością poznałabym Anię z Zielonego Wzgórza – chociażby we współczesnym wydaniu, np. nie rozstającą się z elektronicznym czytnikiem książek, w dżinsach i T-shircie z napisem „Jestem Ania, nie Andzia”.
Wyróżniamy również takie rodzaje rozprawek jak: rozprawka problemowa, interpretacyjna i porównawcza. Pisząc zakończenie należy pamiętać, by znalazło się w nim odpowiednie dla każdej z nich podsumowanie.
Co powinno zawierać zakończenie poszczególnych rodzajów rozprawek?
I jeszcze jedno. W zależności od objętości rozprawki – jej zakończenie może być dłuższe lub krótsze. Najlepiej, gdy jest zbliżone długością lub nieco dłuższe niż wstęp. Pamiętajmy, że największą objętość w całej kompozycji rozprawki powinno mieć rozwinięcie, czyli środkowa część rozprawki.
Zobacz także:
Dysplazja stawu biodrowego (większa lub mniejsza) to dość częsta przypadłość u niemowląt. Rodzi się z nią dużo dzieci. Ze względu na ryzyko dysplazji, każdy niemowlak przechodzi badanie stawów biodrowych tuż po narodzinach, a potem także na wizytach kontrolnych u pediatry, które odbywają się w pierwszym roku życia dziecka. Jeśli lekarza coś zaniepokoi, kieruje dziecko do dalszej diagnostyki. Spis treści: Dysplazja stawu biodrowego u niemowląt – co to jest? Objawy dysplazji stawu biodrowego u niemowląt Jak wygląda dysplazja stawów biodrowych u niemowlaka? Dysplazja stawów biodrowych u niemowląt – leczenie Dysplazja stawu biodrowego u niemowląt –ćwiczenia Jak dbać o biodra niemowlęcia? Dysplazja stawu biodrowego u niemowląt – co to jest? Wrodzona dysplazja stawów biodrowych to niedorozwój bioderek, a dokładniej jednego z elementu stawów . Staw biodrowy, w uproszczeniu, składa się z dwóch części znajdujących się na miednicy i kości udowej. W miednicy znajduje się zagłębienie, zwane panewką stawową. Z kolei górna część kości udowej zakończona jest tzw. główką kości udowej. W prawidłowo rozwiniętym stawie biodrowym duża część główki tkwi głęboko w panewce. Dysplazja stawów biodrowych to nieprawidłowa budowa stawu biodrowego i niewłaściwe położenie w niej główki kości udowej. Dzieje się tak, gdy panewka jest zbyt płytka lub ustawiona pod złym kątem, a staw biodrowy nie może pracować jak należy. Jeżeli niewielka dysplazja nie będzie leczona, staw będzie się coraz bardziej deformować. Niemowlę z dysplazją stawu biodrowego będzie miało coraz większe problemy z odwodzeniem nóżek na boki, a później z chodzeniem i bieganiem. Zbyt płytka panewka stawowa grozi zwichnięciem stawu biodrowego u dziecka, czyli...
