Ułożenie do porodu, czyli tzw. pozycję wyjściową, dziecko przyjmuje w macicy zwykle około 32. tygodnia ciąży. Wszyscy są zadowoleni, gdy przyjmie tzw. położenie główkowe. W ten sposób przychodzi na świat około 95 procent dzieci. Dlaczego pozostałe noworodki układają się inaczej? Najczęściej winne są temu mięśniaki i zrosty macicy, wady w jej budowie, a także przodujące łożysko i niektóre choroby płodu. Może jednak zdarzyć się i tak, że zupełnie zdrowe dziecko najzdrowszej mamy nagle spłata figla i ułoży się nietypowo. Jakie ułożenie dziecka może skończyć się cesarskim cięciem? Wyjaśniamy.
Ułożenie główkowe (podłużne)
W ułożeniu główkowym podłużnym dziecko jest obrócone prawidłowo, główka jest przygięta do klatki piersiowej tak, że podczas badania wewnętrznego lekarz wyczuwa ciemiączko tylne. W takiej pozycji rodzi się zdecydowana większość dzieci.
Poród naturalny. Przy takim ułożeniu prawie zawsze kobieta może rodzić siłami natury. Główka to największa część ciała dziecka. Gdy urodzi się pierwsza, utoruje drogę całemu małemu człowiekowi.
Cesarskie cięcie. Lekarz może o nim zadecydować, jeśli podczas porodu pojawią się komplikacje (np. zaburzenie czynności serca dziecka, zatrzymanie lub zwolnienie akcji porodowej, pogorszenie się stanu zdrowia mamy).
Ułożenie wierzchołkowe
W ułożeniu wierzchołkowym główka dziecka jest „wyprostowana” i odgięta od klatki piersiowej tak, że w badaniu wewnętrznym lekarz wyczuwa ciemiączko przednie.
Poród naturalny. Odbywa się rzadko, choć jest możliwy, jeśli tylko miednica mamy jest zbudowana prawidłowo, dziecko nie jest zbyt duże, a akcja porodowa postępuje szybko i prawidłowo.
Cesarskie cięcie. Wykonuje się je, gdy dojdzie do pełnego rozwarcia, a główka dziecka nie chce zejść do kanału rodnego.
Ułożenie czołowe lub twarzyczkowe
Poród naturalny. Nie jest możliwy przede wszystkim ze względu na wystąpienia u dziecka dużych urazów. W rzadkich przypadkach można się na niego zdecydować, pod warunkiem, że akcja porodowa postępuje naprawdę bardzo szybko, a dziecko jest małe.
Cesarskie cięcie. Przy ułożeniu czołowym lub twarzyczkowym, lekarze zazwyczaj podejmą decyzję o zakończeniu ciąży na sali operacyjnej.
Ułożenie miednicowe
W ułożeniu pośladkowym podczas badania lekarz wyczuwa pupę dziecka, natomiast w tzw. miednicowym zupełnym wyczuwa pośladki i stópki. To drugie jest korzystniejsze, gdyż podczas przechodzenia przez kanał rodny pupa i stopy mają razem obwód porównywalny do obwodu główki.
Cesarskie cięcie. Jest konieczne, jeśli kobieta rodzi po raz pierwszy. W kolejnych ciążach przesądzają o nim duże rozmiary dziecka, nieprawidłowości w budowie miednicy lub przedwczesne odpłynięcie wód płodowych.
Sprawdź: Co to znaczy ułożenie skośne?