Zwykle dziecko obraca się główką w dół kilka tygodni przed porodem. Ułożenie główkowe sprawia, że dziecku łatwiej się urodzić. Jeśli maluch zwleka i nie obraca się główką w dół, z pewnością się niepokoisz. Ułożenie inne niż główkowe nie zawsze jednak oznacza coś złego. Poród jest wówczas co prawda bardziej skomplikowany, ale lekarze potrafią sobie poradzić z taką sytuacją.
Większość dziecka układa się w brzuchu mamy główką w dół (czyli we właściwe położeniu podłużnym główkowym) między 32. a 36. tygodniem ciąży. Jeśli jednak twojemu maleństwu nie spieszy się z tym, nie martw się na zapas. Niektóre dzieci długo trzymają w niepewności swoich rodziców i lekarzy – czekają z obrotem aż do kilku, kilkunastu dni przed porodem.
Niektórzy lekarze i położne zalecają wykonywanie w ostatnich ośmiu tygodniach ciąży specjalnych ćwiczeń. Choć nie ma dostatecznych dowodów, że taki trening coś daje, warto spróbować pomóc dziecku obrócić się główką w dół.
Tak wygląda obrót zewnętrzny płodu wykonywany przez lekarza:
Oczywiście wielu małych uparciuchów nie obraca się główką w dół i pozostaje do porodu w ułożeniu pośladkowym. Wtedy główkę dziecko ma w górze, a nóżki zwinięte ze stópkami w okolicy pośladków (położenie miednicowe zupełne) lub może być zgięte w pół z nóżkami wyciągniętymi wzdłuż tułowia i stópkami na wysokości buzi (położenie miednicowe niezupełne). Inne ułożenia to stópkowe (zupełne i niezupełne) oraz kolankowe. Ale co to oznacza dla ciężarnej?
Jeśli dziecko nie układa się główkowo, nie zawsze trzeba robić cesarskie cięcie. Ale poród naturalny wymaga w takiej sytuacji szczególnej ostrożności. Pod koniec ciąży lekarz wykona badanie, by zmierzyć średnicę twojej miednicy i wielkość dziecka. Gdy różnica jest za duża (dziecko jest duże), wykonuje się cięcie. Jeśli nie, poród następuje siłami natury. Zawsze zapobiegawczo wykonuje się wtedy nacięcie krocza. Jeżeli wystąpią jakieś komplikacje, np. szyjka rozwiera się za wolno, w każdej chwili lekarz może zdecydować o cesarskim cięciu.
Pozycja głową do dołu też czasami może być nieprawidłowa. Zamiast potylicą (z przygiętą głową) w kierunku ujścia macicy, dziecko może się ustawić na dwa inne sposoby: czołem (1% dzieci) lub twarzą (jedno dziecko na 1000). W pierwszym przypadku cięcie cesarskie jest konieczne, w drugim – jeśli dziecko tuż przed porodem dokona korzystnego zwrotu brodą pod spojenie łonowe mamy, poród drogami natury będzie możliwy.
Cesarskie cięcie jest wykonywane najczęściej z powodu zaburzeń tętna płodu podczas porodu (to oznaka niedotlenienia), zakażenia wewnątrzmacicznego, nieprawidłowego postępu porodu lub niewłaściwego ułożenia dziecka. Częstym wskazaniem do cesarskiego cięcia jest również nagły krwotok spowodowany przedwczesnym oddzieleniem łożyska lub tzw. łożyskiem przodującym. Wskazania do cesarskiego cięcia Polskie Towarzystwo Ginekologiczne dzieli wskazania do cesarki na położnicze i pozapołożnicze. Położnicze są związane zarówno ze stanem dziecka, jak i z matki. W przypadku dziecka wskazaniem jest np. nieprawidłowe położenie płodu (dzieje się tak, gdy częścią przodującą nie jest główka dziecka, a jego pośladki lub miednica). Cesarskie cięcie jest zalecane również w przypadku porodu przedwczesnego, gdy poród naturalny niesie za sobą zbyt duże ryzyko uszkodzenia płodu. Wykonuje się je też, gdy tętno dziecka jest zbyt wolne i w przypadku braku prawidłowej czynności skurczowej macicy. Wskazaniem do zabiegu jest także wypadnięcie pępowiny, przedwczesne odklejenie łożyska, podejrzenie krwotoku wewnętrznego na skutek pęknięcia macicy oraz dystocja szyjkowa. Wśród wskazań do cc z uwagi na stan matki wymienia się ciężki stan przedrzucawkowy (czyli obecność tzw. zatrucia ciążowego, inaczej gestozy), odwarstwienie siatkówki, zmiany naczyniowe na dnie oka, patologie położnicze w obrębie miednicy i kręgosłupa. Nie bez znacznie są także choroby neurologiczne i tokofobia , czyli patologiczny lęk przed porodem zaliczany do chorób psychicznych. Lekarz może również zadecydować o przeprowadzeniu cięcia cesarskiego, gdy kobieta mierzy się z ciężkimi chorobami układu krążenia i płuc. Wskazania do cesarskiego cięcia występujące podczas porodu: lista Nieprawidłowe rozwieranie się szyjki macicy podczas porodu; Słaba akcja skurczowa, która może grozić...
Ułożenie dziecka w brzuchu matki tuż przed porodem powinno być główkowe, bo tak łatwiej mu przyjść na świat. Najczęściej płód przyjmuje takie ułożenie przed 36 tygodniem ciąży, wcześniej może być ułożony dowolnie. Inne niż główkowe ułożenie dziecka w brzuchu nie zawsze jednak oznacza coś złego. Poród jest wówczas co prawda bardziej skomplikowany, ale lekarze potrafią sobie radzić z każdym „niezdyscyplinowanym" dzieckiem. Spis treści: Ułożenie dziecka w brzuchu - położenie główkowe - położenie miednicowe - położenie poprzeczne Jak rozpoznać ułożenie dziecka po ruchach Położenie główkowe dziecka a poród Położenie miednicowe dziecka a poród Położenie poprzeczne dziecka a poród Zmiana pozycji dziecka w brzuchu matki Przyczyny nieprawidłowego ułożenia dziecka w brzuchu Ułożenie dziecka w brzuchu Ułożenie dziecka w brzuchu matki określa się dopiero pod koniec ciąży, ok. 4 tygodni przed porodem, aby lekarze wiedzieli, czy dziecko obróciło się główką w dół, czy nie. Od tego zależy np. decyzja, czy będzie poród naturalny , czy trzeba zrobić planowaną cesarkę . Na wcześniejszych etapach ciąży dziecko w worku owodniowym ma dużo miejsca. Może zatem dowolnie zmieniać pozycję i obracać się, jak mu wygodnie. Już podczas USG prenatalnego lekarz widzi, jak ułożone jest dziecko w brzuchu matki, ale na tym etapie ciąży nie ma to jeszcze znaczenia, a dziecko ma jeszcze czas na obrócenie się główką do dołu. Ułożenie dziecka w brzuchu. Rys. Adobe Stock Ułożenie dziecka w brzuchu: położenie główkowe Większość dzieci przyjmuje położenie podłużne główkowe między 32. a 36. tygodniem ciąży . To optymalne ułożenie dziecka w brzuchu, przyjmowane przez ok. 95 proc. dzieci przed przyjściem na świat. Zwykle dziecko jest ułożone...
Od wyliczonego przez lekarza terminu porodu dzieli cię zaledwie kilka tygodni. Czy wiesz, że gdy ty czynisz ostatnie starania, by wszystko było dopięte na ostatni guzik, zanim twoje dziecko przyjdzie na świat, także ono intensywnie przygotowuje się do porodu? Większość maluchów już w 32.–38. tygodniu ciąży ustawia się w blokach startowych i przyjmuje w macicy pozycję , z której wkrótce wyruszy w pierwszą podróż swojego życia. Niektóre jednak zwlekają z tym niemal do ostatniej chwili i robią to dopiero na kilka dni przez porodem. To, jakie ułożenie "wybierze" twoje dziecko, jest bardzo ważne dla was obojga – często ma bowiem wpływ na to, czy możliwy będzie poród drogami natury, czy też konieczne będzie cesarskie cięcie . Pozycje godne akrobaty Na szczęście większość maluchów – dotyczy to aż 92 proc. z nich – układa się podłużnie, główką w dół, czyli w najbardziej optymalny dla siebie sposób (choć i tu istotne jest, czy twarzyczka jest zwrócona w stronę pleców mamy, czy w stronę jej brzucha). Niekiedy jednak zamiast położenia główkowego dzieci przyjmują inne, mniej dogodne w kontekście czekającego je porodu, pozycje. Bardzo rzadko – zaledwie w 1 proc. ciąż donoszonych – dzieci układają się w macicy poprzecznie ( położenie poprzeczne ), a jeszcze rzadziej – skośnie (gdy główka malca opiera się na talerzu kości biodrowej mamy). Najczęściej nadal jest to położenie podłużne, ale miednicowe – czyli takie, w którym w stronę szyjki macicy skierowana jest nie główka lecz miednica płodu. Na tym jednak dziecięca "kreatywność" się nie kończy – kombinacji w położeniu miednicowym jest kilka! Malec może bowiem różnie ułożyć nóżki, stópki, a nawet... kolanka. Zazwyczaj zarzuca więc nóżki na brzuszek w taki sposób, że jego stópki sąsiadują z twarzą (położenie pośladkowe). Czasami jednak woli skierować jedną lub obie stópki w...
