Wakacyjna miłość

Dokąd warto wybrać się na wycieczkę z przedszkolakiem? Jakie miejsca mu pokazać? I właściwie po co, skoro pewnie niewiele z tego zapamięta? Co tam robić i w co się bawić? Co ze sobą zabrać? Jak sprawić, żeby malec nie marudził, nie płakał, że bolą go nóżki, i nie ziewał z nudów? Kiedy ugryźć się w język, żeby nie popsuć atmosfery? 6 powodów, by wyruszyć w świat 1. Dziecko poznaje nowe miejsca... Przekonuje się, że na placu zabaw i parku świat się nie kończy. 2....I sytuacje. Np. jedzie pociągiem, zwiedza muzeum, je obiad w restauracji, widzi, jak rodzice pytają kogoś o drogę, nocuje poza domem, wspina się po górach, zwiedza stare lochy... Dzięki temu wszystkiemu nabiera różnorodnych doświadczeń, a wraz z nimi zyskuje pewność siebie. 3. Ma o czym opowiadać w przedszkolu. To wielka frajda móc powiedzieć: „A ja byłem w lesie!”, „Widziałem dinozaura!”, „Ulepiłem garnek z gliny!”. Temat do rozmowy to ważna sprawa, bo ułatwia kontakty z innymi. 4. Ma rodziców wyłącznie dla siebie. Podczas wycieczki może się wreszcie nimi nacieszyć, bo nie są zajęci pracą, porządkami itd. 5. Przekonuje się, że TV to nie wszystko. Przeżywanie własnych przygód jest ciekawsze niż oglądanie cudzych na szklanym ekranie! 6. Ma okazję, by zatęsknić za domem. Wycieczki są fantastyczne, ale powrót do własnego łóżka i zabawek także jest miły.   4 zdania, które lepiej sobie darować 1.  „Pospiesz się!” Dzieci ciągle muszą się spieszyć. Dlaczego miałyby to robić także podczas wycieczki? 2. „Jak się nazywał król z tego zamku?” Takie odpytywanie nie zachęca do zdobywania nowych wiadomości. Wręcz przeciwnie. 3. „Tak się starałam, a ty co?!” Dziecko to dziecko: miewa humory i muchy w nosie, bywa zmęczone, marudne, znudzone itd. Wywoływanie w nim poczucia winy na pewno tego nie zmieni. Może...

Kiedyś dzieci w prezencie dostawały zestaw małego fryzjera czy doktora. Dziś częściej kupujemy im robota albo lalkę Barbie, a najmodniejsze są zabawki edukacyjne, które mają uczynić z maluchów mistrzów matematyki, ekspertów geografii czy płynnie czytające mądrale. A jednak każdy szanujący się przedszkolak codziennie pragnie pobyć sprzedawcą, przedszkolanką, tatą, pilotem. On instynktownie wie, że w ten sposób nauczy się więcej, niż rozwiązując zagadki, a przy okazji opanuje także wiedzę, którą obiecują nowoczesne zabawki edukacyjne. Jak mama i tata Zabawy trzylatka stają się coraz bardziej poukładane, zaczynają mieć swój temat, fabułę. Smyk zaczyna bawić się w... życie. Dorośli są dlań autorytetem, imponują, ciekawią. Smyk lubi udawać, że jest mamą, tatą, panią z przedszkola. Dzięki temu może poczuć się dorosło, poważniej. Ćwiczy w ten sposób różne role i trenuje zachowania, które obserwuje wokół i które potem, gdy dorośnie, będzie wcielał w życie. Kilkulatek już dobrze identyfikuje się ze swoją płcią. Dlatego dziewczynka częściej naśladuje mamę, a chłopiec – tatę. I dlatego mówi się, że jeżeli mama zajmuje się sprzątaniem, a w tym czasie tata czyta gazetę, to dzieci mogą powielać te role. Warto mieć tego świadomość...  Zabawy w rodzinę pozwalają radzić sobie z frustracją, która wynika z zależności od rodziców, z tego, że mama i tata ciągle coś nakazują, czegoś zabraniają. W zabawie to dziecko może strofować lalę. Pozwala mu to znaleźć się „po drugiej stronie”: teraz ono może zabraniać!    Uczą i rozwijają Dla malucha zabawy tematyczne są rozrywką i okazją do nauki. Tobie pozwolą lepiej poznać własne dziecko, jego troski i radości. Co dają konkretne zabawy? - W sklep – uczy liczyć, segregować przedmioty, czytać (gdy zrobisz z maluchem etykietki), wzbogaca...

Roczny bobas nie umie jeszcze obejść się bez mamy – i to jest zupełnie normalne w tym wieku. Ale już dwulatek powinien zacząć doceniać uroki samodzielności. Cóż, teoria swoją drogą, a praktyka swoją... Twój dwu- albo trzyletni malec nadal nie odstępuje cię ani na krok? Szlocha, gdy zamykasz się w łazience? Dostaje spazmów, jeśli zostaje na godzinkę z babcią? W piaskownicy marzy tylko o powrocie do domu? Hmm, pora namówić go, aby puścił wreszcie maminą spódnicę. Dzieci, które nie boją się niezależności, podejmują więcej wyzwań, szybko nawiązują nowe znajomości, łatwo radzą sobie w niecodziennych sytuacjach. Nawet jeśli maluch z natury jest lękliwy i skłonny do płaczu, możesz mu pomóc stać się trochę bardziej samodzielnym. Mamine wsparcie Jeśli twój dwulatek wstydzi się pójść sam nawet do piaskownicy, trudno, podejdź tam razem z nim. Zapytaj najbliżej siedzące dziecko o imię, zaproponuj wspólną zabawę. Na początku będziesz musiała pomagać maluchowi w pokonywaniu nieśmiałości. Bądź cierpliwa, twoja pociecha w końcu się przekona, że wyzwania, jakie przed nim stawiasz, wcale nie są ponad jej siły. Uwaga! Nie wyręczaj malca we wszystkim, przeciwnie: dostarczaj mu jak najwięcej sytuacji, w których może się sam wykazać. Zachęcaj do samodzielnego sprzątania zabawek, mycia rączek, wytarcia plamy po wylanym mleku. Doceniaj i chwal nawet te mniej udane próby. Zabawy dla strachajły Maluch najchętniej cały dzień bawiłby się klockami albo malował kolorowankę? Nic dziwnego – dzieci, którym brak pewności siebie, wolą zadania, które nie wymagają zbyt wielkiej kreatywności ani umiejętności podejmowania ryzyka. Tymczasem właśnie podczas zabawy maluch powinien ćwiczyć te umiejętności. Dlatego dziś, dla odmiany, zaproponuj wyścigi albo domowe zapasy na dywanie. Podczas takich zabaw dziecko przekonuje się o własnej...