Wychowanie bezstresowe - Czy wychowywać bezstresowo?

Badania pokazują, że spada akceptacja dla bicia dzieci, jednak nadal gros rodziców uważa, że dzieci można bić i co więcej - trzeba. Nie brakuje zwolenników zarówno „niewinnych klapsów”, jak i „porządnego wychowawczego lania”. Jednocześnie mało kto widzi, by takie metody pomagały . O co w tym wszystkim chodzi? Nie zawsze większość ma rację Ostatnio opublikowałyśmy wyniki badań dotyczące stosowania kar cielesnych wobec dzieci. Umieściłyśmy także na naszej stronie sondę, by poznać wasze zdanie. Wyniki bardzo nas zaskoczyły . Aż 45 proc. z was uważa, że klaps nie jest przemocą wobec dziecka, a 14 proc. uważa, że czasem to jedyna metoda. Czy jeśli większość rodziców tak uważa, to mają rację? Czy naprawdę bez takiego stresu nie da się wychować dziecka? Nic bardziej mylnego! Oznacza to jednak, że rodziców nadal trzeba edukować i uświadamiać, że nie ma czegoś takiego jak „wychowawczy klaps.” Choć do tej pory żadne badania nie udowodniły dobroczynnego wpływu kar cielesnych i ich wychowawczej efektywności, rodzice nadal są święcie przekonani, że to najlepsza metoda. Niejednokrotnie słyszałam opinie, że bez bicia nie da się wychować dziecka, a bezstresowe wychowanie do niczego nie prowadzi. Tyle że stres, jaki funduje bijący rodzic, szkodzi dziecku i to akurat dowiedziono już niejednokrotnie. Dziecko karane w ten sposób jest bardziej nerwowe, samolubne, częściej się buntuje i się nie słucha. Co więcej, klapsy mogą prowadzić do zaburzeń psychicznych i niespołecznych zachowań. Dlaczego? Kara fizyczna nie wyjaśnia dziecku, co źle zrobiło i jak może poprawić swoje zachowanie . Za to uczy się, że agresja jest jedynym sposobem na rozwiązanie problemów. To nie działa! Niektórzy zwolennicy bicia mówią, że przecież dziecko jest grzeczniejsze, więc chyba działa. Tyle że ono unika kary i uczy się, jak nie dać się przyłapać, a nie tego, że...

Chyba nie ma takiego rodzica, który od czasu do czasu nie poczułby lęku i nie zwątpił w swoje metody wychowawcze. Ale co innego samemu wątpić, a co innego przyjmować krytykę. Nie lubimy, gdy ktoś wytyka nam w tej dziedzinie błędy. Wiele emocji budzi wychowanie bezstresowe. Ktoś zarzuca ci pobłażliwość, proponuje większą dyscyplinę... Gdzie jest racja? Wychowanie bezstresowe: definicja Upraszczając, wychowanie bezstresowe to bezgraniczne tolerowanie tego, jak zachowuje się dziecko. Zwolennicy tej metody zakładają, że zabranianie mu czegoś, np. kupienia kolejnej zabawki (teoretycznie niepotrzebnej), czy nakazanie czegoś, by np. wcześnie chodziło spać, może dziecku zaszkodzić. Ich zdaniem zakazy i nakazy stresują oraz zakłócają dzieciństwo. O wychowaniu bezstresowym mówi się też jako o „wychowaniu bez granic” (czyli wychowaniu permisywnym). Dziecko może wszystko, a rodzice to akceptują. Rodzic nie każe dziecka i nie ma w stosunku do niego żadnych oczekiwań.  Wychowanie bezstresowe: wady i zalety Niektórym rodzicom wydaje się, że tylko wychowując bezstresowo, dają swojemu dziecku swobodę i wolność. Uważają, że dyscyplina je ogranicza. Prawda jest jednak taka, że dziecko do prawidłowego rozwoju potrzebuje jednego i drugiego. Musi wiedzieć, że rodzic (ze względu na swój wiek i doświadczenie) wie, co jest dla niego najlepsze. Musi czuć, że obok niego jest ktoś, kto będzie umiał się nim zaopiekować. Z drugiej strony chce, by jego potrzeby były zauważane. Chce wyrażać swoje myśli i być wysłuchanym. Jak zwykle, kluczem do sukcesu jest więc złoty środek. Dobrze pojmowane bezstresowe wychowanie ma sporo zalet. Zalety bezstresowego wychowania otwartość śmiałość pewność siebie kreatywność zaradność spontaniczność Wady bezstresowego wychowania Wady bezstresowego wychowania będą zależeć od rodziców. Dziecko ma nieograniczone...

Co oznacza dla Ciebie pojęcie „grzeczne dziecko”? Jeśli myślisz, że to maluch zawsze słuchający starszych, nigdy nie przerywający rozmów innym, przez cały czas ładnie bawiący się w swoim pokoju, to... się mylisz. Nie ma takich dzieci. Zresztą, gdybyś zastanowiła się głębiej, to pewnie doszłabyś do wniosku, że wcale nie marzysz o zawsze posłusznym smyku. Bezwarunkowe posłuszeństwo nie pozwala na doświadczenia, szalone pomysły – a więc na to wszystko, co jest motorem rozwoju małego człowieka. A przecież chcesz, by szkrab był mądry, otwarty i pewny siebie. Czy może być więc jednocześnie grzeczny? Może! Tylko, że cecha ta nie oznacza ślepego posłuszeństwa, a raczej stosowanie reguł, szanowanie innych, dobre maniery. Co zatem jest potrzebne, by wychować grzecznego malucha? Wiedza o tym, jak się dziecko rozwija, co czuje, czego się boi... Wiedząc trochę na ten temat, nie zdenerwujesz się, że Twój dwulatek ciągle wszystkiemu zaprzecza (w tym wieku „nie” to ulubione słowo). Nie zaczniesz też nagle wymagać od trzylatka, by zgodnie bawił się ze swoimi rówieśnikami (taki maluch nie jest jeszcze na to gotowy). Spokój Jeśli często na zachowanie malucha będziesz reagować nerwowo, np. złościć się, że przerywa Ci rozmowę, to jedyną rzeczą, jaką osiągniesz, będzie strach dziecka. Smyk może i przestanie Ci przerywać w pół słowa, ale nie dlatego, że będzie wiedział, że to jest niegrzeczne, a dlatego, że po prostu zacznie się bać Twojej reakcji. W nerwowej atmosferze smyk nie czuje się bezpieczny. Może wtedy stać się zamknięty w sobie, wycofany (żeby tylko się nie narażać), albo odwrotnie: agresywny, niegrzeczny („Po co mam się starać, skoro i tak mama będzie na mnie zła”). Konsekwencja Raz zaganiamy malca do łóżeczka tuż po dobranocce, innym razem pozwalamy mu jeszcze z nami zostać. Jednego dnia mówimy...