Podziel się ze mną! Jak nauczyć dziecko dzielenia się z innymi

Dziecko, między stawianiem babek z piasku a wciskaniem się w kolejkę do huśtawki, obserwuje rówieśników, bawi się z nimi i kłóci. Słowem, uczy się życia w grupie. Dlatego nawet jeśli jesteś szczęśliwą posiadaczką piaskownicy na własnym podwórku, nie pozwól, by twoje dziecko było skazane jedynie na zabawę w pojedynkę. Bo korzyści, jakie przynosi zespołowa zabawa, są nie do przecenienia – nawet już dla rocznego dziecka. Dziecko chłonie nowości Zabawa z kolegami? Niespełna dwuletnie dziecko nie widzi w tym nic atrakcyjnego. Dla niego rówieśnik jest raczej czymś w rodzaju ruszającej się i mówiącej lalki, a nie partnerem do działania. Dzieci, które jeszcze nie mają dwóch lat, bawią się "obok” siebie (psychologowie nazywają to zabawą równoległą) i nie mają ochoty na dzielenie się zabawkami. Ale to nie znaczy, że takie zuchy nie potrzebują rówieśników! Wprost przeciwnie: towarzystwo innych dzieci jest dla kilkunastomiesięcznego malca bardzo kształcące. Może on w kolegach przeglądać się jak w lustrze, dzięki czemu lepiej poznaje siebie i swoje potrzeby. Jak pomóc dziecku? Spróbuj umówić się ze znajomymi mamami na wspólną cotygodniową zabawę. Maluch, spotykając się regularnie z tymi samymi dziećmi, czuje się bezpieczniej i swobodniej. Sprawdź 5 dowodów, że dwulatek rozwija się prawidłowo. Dziecko uczy się współpracy Kiedy w ruch pójdą cztery łopatki, a nie jedna, zamek z piasku powstanie dużo szybciej! Zabawa w pieski albo w „mamę i tatę” również nie obędzie się bez przynajmniej jednego towarzysza... Dzieci, spędzając wspólnie czas na placu zabaw, uczą się pomagać innym i przyjmować pomoc. Nie oczekuj jednak cudów, taka nauka współpracy wymaga mnóstwa czasu i... dobrych chęci maluszka! Zobacz też: Zabawy dla rocznego dziecka Jak pomóc dziecku? Organizuj zabawy tylko z jeszcze jednym dzieckiem, bo...

No, podziel się! No, daj zabawkę koledze! Musisz nauczyć się dzielić! Czemu nie chcesz dać zabawki dziewczynce? Powinniśmy się dzielić. I to uczucie zakłopotania, które się pojawia nie wiadomo skąd, kiedy twoje dziecko nie chce oddać zabawki innemu… Czy na pewno jestem dobrą matką? Takie i inne hasła słyszymy wciąż dookoła już od najmłodszych lat. Słyszymy je od naszych rodziców, a później sami powtarzamy je jak mantrę i kierujemy do naszych dzieci. Nawet się zbytnio nad nimi nie zastanawiamy, po prostu te słowa są w naszych głowach zakodowane, wypowiadamy je automatycznie, wychodzą z naszych ust niemal bezwiednie. Czy dzielenie się ma rzeczywiście sens? Czy kiedykolwiek zastanawialiście się nad sensem dzielenia się? Nad koniecznością uczenia dzieci dzielenia się? Czy to jest rzeczywiście tak niezbędne, by nauczyć takiego zachowania w każdej możliwej sytuacji i na okrągło? Podczas każdego wyjścia na plac zabaw, w przedszkolu, na urodzinach, u rodziny, po prostu wszędzie i to niezależnie od sytuacji? Jedna z mam, Alanya Kolberg, postanowiła to przerwać i zaapelować do rodziców, by odrobinę… pomyśleli i zastanowili się nad sensem tego co robią, co mówią i czego uczą własne dzieci. A wszystko to po jednej z wypraw na plac zabaw, z własnym synem, Carsonem. Co się tam wydarzyło? Zwyczajna codzienna sytuacja jakich rodzice i dzieci doświadczają po raz milionowy. Chłopiec zabrał ze sobą do parku kilka figurek-zabawek typu "transformers", by pobawić się nimi z przyjaciółmi, z którymi tam był umówiony. Jak tylko weszli do parku, do Carsona podeszła grupa obcych, nie znanych mu, chłopców, która zażądała, by dał im się pobawić swoimi zabawkami... I co się stało dalej? Kto tu jest źle wychowany? Moje dziecko czy inni?! Chłopiec spojrzał na swoją mamę wymownie z pytaniem w oczach, a ona po prostu wyjaśniła, że nie musi się dzielić. „Możesz im...

"Moja córka uwielbiała się dzielić, z chęcią pożyczała zabawki innym dzieciakom w grupie. Jak tylko skończyła 2,5 roku, skończyło się dzielenie. Ostatnio, podczas zabawy z innymi maluchami, zepchnęła jedno dziecko z rowerka" – znacie to? Nauka dzielenia Nauka dzielenia wymaga czasu. "Dzielenie jest umiejętnością, której uczymy się całe życie. Możemy zacząć uczyć malucha dzielenia, ale to trudne. Przecież zabawki innych dzieci są zawsze fajniejsze od naszych. Oczekiwanie od dziecka dzielenia się zabawkami zawiera w sobie pewne nieporozumienie. Dzielenie oznacza używanie tej samej zabawki jednocześnie. To, o co często prosisz, to danie zabawki innemu dziecku, chociaż maluch z radością bawi się nią samodzielnie" – mówi Joanne Mallon, autorka książki "Maluchy. Instrukcja obsługi. Przewodnik, jak przetrwać od 1 do 4 roku życia dziecka" (oryg. "Toddlers: An Instruction Manual: A Guide to Surviving the Years One to Four"). Pomyślcie: jak byście się czuły, gdyby do waszych drzwi zapukał sąsiad i zapytał, czy może pożyczyć wasz samochód na jeden dzień? Podobnie czują się dzieci, kiedy prosimy je, aby podzieliły się zabawką z innym dzieckiem . Sarah Ockwell-Smith, autorka książki "Spokojny maluch: Instruktaż, żeby dzieci były spokojne, a rodzice szczęśliwsi" (oryg. "ToddlerCalm: A Guide For Calmer Toddlers And Happier Parents"), zauważa, że wspólna zabawa kilkorga dzieci to często pomysł rodziców, nie maluchów. Umiejętności społeczne dzieci przed 4. rokiem życia nie są na tyle rozwinięte, aby maluchy mogły się bezproblemowo bawić, w tym dzielić się zabawkami z innymi. Wyjście na plac zabaw czy zaproszenie do domu znajomej z dzieckiem to okazja dla mamy do spędzenia czasu z inną mamą i porozmawiania. Oczekiwania względem dziecka, by grzecznie się bawiło i dzieliło zabawkami, mogą przekraczać jego możliwości. Jak zachęcać dziecko do dzielenia? Nie ma...