Wychowanie łakomczucha

Postanawiasz schudnąć kilogram czy dwa, odstawiasz słodycze i używki, przerzucasz się na sałatki i wszystko idzie nawet dobrze, dopóki nie pokłócisz się z mężem albo nie zirytujesz w pracy i nie postanowisz nadrobić strat emocjonalnych doznaniami kubków smakowych. Najczęściej pocieszacz zyskuje kształt ciastek, lodów czy innej bomby kalorycznej. Pewnie skądś znasz ten scenariusz. Podjadanie – sposób na radzenie sobie z emocjami Pewnie wiesz, że zwykle podjadasz nie dlatego, że jesteś głodna. Sięgasz po orzeszki czy batonika nie z głodu, ale z nudów, łakomstwa lub dla złagodzenia napięcia i poprawienia nastroju. Winna za łakomstwo jest reakcja hormonalna organizmu na stres. Jest kilka przyczyn, dlaczego jedzenie poprawia nam nastrój. Dlaczego czekolada poprawia nastrój? Niektóre potrawy i produkty zawierają składniki, które realnie poprawiają samopoczucie – nie jest to wyłącznie efekt zadowolenia z tego, ze zjedliśmy coś smacznego. Na przykład czekolada zawiera tryptofan – związek odpowiedzialny za produkcję serotoniny, hormonu szczęścia . Niektórym kobietom przed menstruacją spada poziom tego hormonu i czują się przygnębione – łatwo wtedy poprawić sobie nastrój pralinkami. Niestety, efekt działania jest krótkotrwały i może doprowadzić do pogłębienia uczucia przygnębienia – gdy uświadomimy sobie, że znów romans z pudełkiem ciastek pogrzebał naszą zdrową dietę i plany.   Jedzenie odwraca uwagę od prawdziwego problemu i pozwala na chwilę o nim zapomnieć – jest to jednak ulga pozorna, bo problem nie zniknie ani nie zostanie rozwiązany, a szkody dietetyczne i efekty zdrowotne takiego rozwiązania odczujemy bardzo szybko. Chcesz skutecznie schudnąć? Jedz co dwie godziny! Jak opanować emocjonalne podjadanie? Nie możesz zakazać sobie jedzenia, musisz nauczyć się traktować je jak przyjemność i źródło energii i zdrowia, nie nagrodę za sukces...

Gdy podstawą nauki jedzenia stałych posiłków jest szacunek do dziecka i zaufanie, że ono wie najlepiej, co i ile chce zjeść, jedzenie staje się radością całej rodziny. Zamiast więc robić rocznemu niejadkowi kanapeczki z wesołymi buźkami czy kolorowymi dodatkami, od początku rozszerzaj dietę dziecka urozmaiconymi, różnorodnymi potrawami, czyli w duchu metody Baby-Led Weaning (w Polsce znanej jako metoda Bobas Lubi Wybór lub BLW ). Jedzenie już zawsze będzie mu się dobrze kojarzyło – radzi Gill Rapley , specjalistka od BLW, ale przede wszystkim ciepła, mądra kobieta, w rozmowie z Babyonline.pl.  Na początku naszej rozmowy chciałabym pani bardzo serdecznie podziękować. Gill Rapley: O! Za co? Za uratowanie zdrowia psychicznego mnie i mężowi! Gill Rapley: Jeszcze bardziej mnie pani zaintrygowała... Jestem mamą trójki dzieci: 13-latka i dwóch córek: 11- i 2-latki. Starsze dzieci miały dietę rozszerzaną miksowanymi zupkami, z różnych warzyw, zdrowo, ale monotonnie i pod lekką presją. Nie lubią jeść do dzisiaj... A właściwie mają kilka ulubionych potraw, wokół których koncentruje się ich zainteresowanie jedzeniem. Za to moja malutka Kalina, która od początku je samodzielnie i w kawałkach a nie papkach, to wielki smakosz! Kocha poznawać nowe smaki, skubnąć to tu, to tam... Jaka to przyjemność gotować dla takiego konsumenta! Zatem, dziękuję za książkę o BLW , która umożliwiła taką zmianę... Gill Rapley:  Bardzo się cieszę! Zobacz: Plusy i minusy metody BLW – wywiad z ekspertem Ale ponieważ myślę, że takich historii słyszała pani już wiele, to jestem ciekawa, jak pani uważa: czy to zasługa metody Baby-Led Weaning czy po prostu takie mi się trafiło to trzecie dziecko? Gill Rapley: Hm, mam ogromną nadzieję, że to właśnie efekt BLW . Bo takich opowieści rzeczywiście słyszałam już wiele. Jednak są i zupełnie inne – rodzice...

„Jak będziesz grzeczny, kupię ci żelki”, „Jeśli nie będziesz płakał u lekarza, pójdziemy na lody”. Takie jedzeniowe targi z dziećmi to dość łatwy, ale nie najlepszy sposób, żeby uzyskać coś od nich, bo prowadzi do... wartościowania jedzenia, które staje się formą nacisku. Tymczasem jest ono po to, by zaspokajać głód i sprawiać przyjemność.   Nagroda – nie Słodycze czy inne niezdrowe (lub za takie uważane) jedzenie, np. czipsy , to nie nagroda! Nie obiecuj dziecku, że je kupisz, jeśli: ładnie zje obiad, będzie grzeczne, odda zabawkę koledze. W ten sposób tworzysz w nim przekonanie, że jedzenie jest wyrazem aprobaty, docenienia wysiłku, pracy czy dobrego zachowania. To sygnał jak wyjątkowe i wspaniałe są łakocie. A przecież tak naprawdę to jedzenie jak każde inne. Pocieszenie – nie Równie niebezpieczne jest uczenie zagryzania smutków słodyczami. Jeśli pokażesz dziecku, że słodki batonik niweluje smutki, wynagradza krzywdy, to w przyszłości chętnie skorzysta ono z takiej nauki i będzie pocieszać się np. pudełkiem lodów. Niełatwo będzie zmienić takie myślenie. A z czasem smutków i stresów będzie coraz więcej. Również tych związanych z nadwagą – bo do tego najczęściej doprowadza nadmiar słodyczy. Zobacz też: 6 niewychowawczych zachowań, które wywołują w nas wyrzuty sumienia Brak za karę – nie Brak deseru czy tygodniowy zakaz słodyczy jako kara? To też droga donikąd, bo tym razem słodkość staje czymś cennym, bo niedostępnym, co można odbierać za złe zachowanie. Kara zaś powinna polegać na tym, że dziecko ponosi konsekwencje swojego czynu i wynagradza poszkodowanemu krzywdy. Ważne jest też tłumaczenie dziecku, dlaczego to, co zrobiło, jest złe. Mądre podejście – tak Słodycze powinny być po prostu jedzeniem. Jednym z jego rodzajów, które nie budzi skrajnych emocji. Niczym specjalnie wyjątkowym. Oczywiście, ich...