Nowe przepisy: nawet 100 tys. zł kary za niebezpieczne zabawki

Na co pozwala nowa ustawa o in vitro? Z metody in vitro mogą korzystać zarówno małżeństwa, jak i osoby pozostające w związkach nieformalnych, których leczenie niepłodności innymi metodami trwało przynajmniej jeden rok. Uregulowano kwestię zarodków. Mogą one być tworzone jedynie w celu zapłodnienia pozaustrojowego. Do zapłodnienia może zostać wykorzystanych jedynie sześć komórek jajowych, chyba że względy medyczne pozwalają podjąć inna decyzję. Jeden punkt do Trybunału Konstytucyjnego Według prezydenta Bronisława Komorowskiego wprowadzana ustawa daje możliwość  pobrania komórek rozrodczych od osób niezdolnych do samodzielnego wyrażenia zgody, co wydaje się być sprzeczne z prawem. Dlatego ten punkt ustawy skierował do Trybunału Konstytucyjnego. Ustawa wchodzi w życie za trzy miesiące. Zarodki mogą być "adoptowane" Jeśli para nie zdecyduje się na wykorzystanie wszystkich zarodków w ciągu 20 lat (przez ten czas będą zamrożone) lub jeśli oboje dawcy umrą, to zostaną one przekazane anonimowo adopcji przez bezpłodne pary. Zobacz też: 10 rzeczy o in vitro   Zakaz niszczenia zarodków Ustawa zakazuje bezwzględnie  niszczenia zarodków zdolnych do prawidłowego wzrostu i rozwoju. Za taki czyn może grozić kara od 6 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności. Obowiązuje całkowity zakaz  diagnostyki genetycznej zarodka. Jedynym wyjątkiem są sytuacje wymagające kontroli ze względu na zagrożenie ciężką i nieuleczalną choroba genetyczną.   Centra Leczenia Niepłodności Nowa ustawa powołuje do życia  nie tylko centra leczenia bezpłodności , ale również rejestr dawców komórek rozrodczych i zarodków oraz powołuje radę do spraw leczenia niepłodności. Ta ostatnia będzie organem doradczym i opiniotwórczym przy ministrze zdrowia.

Na co pozwala ustawa o leczeniu niepłodności? Ustawa o leczeniu niepłodności reguluje zasady stosowania zapłodnienia metodą in vitro . Z tej procedury będą mogły korzystać nie tylko małżeństwa (tak jak dotychczas), ale również osoby, które żyją w związkach niesformalizowanych (poświadczonych jednak zgodnym oświadczeniem o wspólnym pożyciu). Oczywiście po wyczerpaniu innych metod leczenie niepłodności , prowadzonych przez co najmniej rok. Ustawa reguluje również sprawę zarodków – zabrania tworzenia ich w celach innych niż pozaustrojowe zapłodnienie . W ramach procedury in vitro może być zapłodnionych nie więcej niż sześć komórek jajowych (jedynym wyjątkiem jest sytuacja, w której kobieta poddająca się procedurze będzie mieć więcej niż 35 lat lub gdy będą ku temu wskazania, np. współistniejąca z niepłodnością inna choroba i wcześniejsze dwukrotne nieskuteczne leczenie metodą zapłodnienia pozaustrojowego). Ustawa o leczeniu niepłodności dopuszcza również możliwość "adopcji" zarodków , tj. przekazania ich na rzecz anonimowej biorczyni. Pod warunkiem, że zostanie stwierdzone – na podstawie danych fenotypowych – podobieństwo biorców zarodka z jego dawcami. Do dawstwa anonimowego będą przekazywane też zarodki przechowywane w banku komórek rozrodczych i zarodków, jeśli od dnia przekazania ich do banku minie 20 lat, a także te zarodki , których oboje dawcy zmarli. Zobacz także: Dla kogo dofinansowanie in vitro w Polsce w 2015 roku Czego zakazuje ustawa o in vitro? Ustawa zakazuje niszczenia zarodków zdolnych do prawidłowego rozwoju, tzn. takich których tempo i sekwencja podziału komórek, stopień rozwoju w odniesieniu do ich wieku oraz budowa morfologiczna uprawdopodobniają prawidłowy rozwój. Za złamanie tej zasady będzie grozić kara pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 5 lat. Jedynym wyjątkiem jest stwierdzenie wady zarodka, która...

1 stycznia 2017 roku weszła w życie ustawa o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin "Za życiem". Od wczoraj, czyli od 2 stycznia, można w urzędach składać wnioski o przyznanie świadczenia. Ustawa "Za życiem" – co musisz wiedzieć? Ustawa "Za życiem" gwarantuje rodzinom, w których urodziło się dziecko z nieuleczalną chorobą zagrażającą życiu lub z ciężkim i nieodwracalnym upośledzeniem, wypłacenie jednorazowego świadczenia w wysokości 4 tys. złotych. Świadczenie nie jest uzależnione od dochodów w rodzinie i nie wpływa na otrzymywanie innych świadczeń. Wniosek należy złożyć w terminie 12 miesięcy od dnia narodzin dziecka. Świadczenie może być wypłacone rodzinom dzieci, które urodziły się w 2016 roku, pod warunkiem, że zdążą złożyć wniosek w wyznaczonym terminie. Jeśli maluch urodził się 3 stycznia 2016 roku, rodzice lub opiekunowie muszą złożyć wniosek o przyznanie zasiłku najpóźniej 3 stycznia 2017 roku. Dokumentem uprawniającym do otrzymania świadczenia jest zaświadczenie lekarskie potwierdzające upośledzenie lub chorobę dziecka, które powstały w okresie prenatalnym lub podczas porodu. Dodatkowym warunkiem jest przedstawienie dodatkowego zaświadczenia, że matka dziecka pozostawała pod opieką medyczną co najmniej od 10. tygodnia ciąży aż do porodu. Oznacza to, że jeżeli kobieta zgłosiła się do lekarza dopiero w 12. tygodniu ciąży i urodziła chore dziecko, nie przysługuje jej świadczenie. Jeżeli po porodzie maluch został oddany do domu pomocy społecznej lub do innej instytucji, rodzicom nie przysługuje zasiłek. Kto i gdzie może złożyć wniosek? Wniosek może złożyć matka, ojciec, opiekun prawny lub opiekun faktyczny dziecka , o ile faktycznie opiekuje się dzieckiem i ma prawo do pobierania świadczeń opieki zdrowotnej. Wnioski należy składać w urzędzie miasta lub gminy, lub w ośrodku pomocy społecznej w miejscu zamieszkania. Wzór...