Nie budź mnie, mamo! Właśnie się uczę!

Trzyletni Kubuś nie znosi leżakowania w przedszkolu. Wprawdzie kładzie się tak jak inne dzieci, jednak ze wszystkich sił stara się nie zamknąć oczu . Gdy po południu przychodzi po niego mama, jest strasznie marudny, a podczas jazdy autobusem natychmiast zasypia. Poobiednia drzemka jest mu więc chyba jeszcze potrzebna. Jak długo dzieci powinny spać w ciągu dnia? Za dużo zabawy Między drugim a trzecim rokiem życia, jeżeli malec nie chodzi do żłobka ani do przedszkola, często nie chce już kłaść się spać po obiedzie. Nie znaczy to jednak, że taki smyk jest w stanie bez problemu dobrze funkcjonować przez 14 godzin (bo właśnie tyle mija od 7. rano, gdy kilkulatek zwykle wstaje, do 21., kiedy kładzie się spać). – To stanowczo za długo. Układ nerwowy dziecka w tym wieku nie jest jeszcze na tyle silny, by malec mógł się bawić, biegać i być w dobrym humorze przez tak wiele godzin – nie ma wątpliwości Ewa Grzybowska, psycholog dziecięcy z Poradni ELPIS. – Rodzice często skarżą się, że maluch, który nie śpi już w dzień, jest rozdrażniony, płaczliwy. Zdarza się nawet, że rodzice trafiają do psychologa, zaniepokojeni problemami wychowawczymi, które nagle się pojawiły, bo dziecko, do tej pory pogodne i spokojne, zmieniło się: szybko wpada w złość, samo nie wie, czego chce, często płacze. Tymczasem powodem takiego zachowania czasami jest właśnie to, że już nie sypia w dzień!  Wspólne spanie Nie wszystkie dzieci lubią leżakowanie, jednak w przedszkolu, w dużej grupie, taki odpoczynek jest maluchowi szczególnie potrzebny. Zwykle jest tam głośno, dzieciaki są stale aktywne, podekscytowane, wciąż mają nowe zajęcia. Dlatego naprawdę powinny po obiedzie trochę się przespać lub chociaż odpocząć na leżaczku czy materacyku. Oczywiście malucha nie można zmuszać do zasypiania, bo będzie się przed tym bronił, a w dodatku nie polubi z tego powodu...

Wiadomo, że mądrość i wiedza biorą się z książek, oglądania programów edukacyjnych, rozmów z rodzicami i innymi ciekawymi ludźmi, zajęć w przedszkolu czy poza nim. Zastanawiasz się więc, jak to się dzieje, że ruch również może czynić dziecko mądrzejszym. Zaraz podamy na to dowody. Najważniejsze jednak, byś pamiętała, że ruch powinien być dla dziecka zabawą, a nie zadaniem do wykonania. Nie zmuszaj więc swojego malucha, by biegał na spacerze, jeśli akurat nie ma na to ochoty, lub do chodzenia na gimnastykę, balet, jogę czy inne zorganizowane zajęcia. Przede wszystkim sama dawaj dobry przykład i zachęć do tego pozostałych członków rodziny. Wspólne pływanie, wyprawy do lasu, wycieczki rowerowe czy chodzenie po górach to najlepsze, co możecie robić. A teraz zapraszamy na plac zabaw. Naprawdę warto! Jak to działa na mózg - Mózg potrzebuje dużo tlenu. Gdy dziecko biega, skacze, więcej krwi napływa do mózgu, a z nią tlenu – to poprawia jego pracę. Jeśli maluch często bierze udział w zabawach ruchowych, mózg ma szansę pracować lepiej. - Gdy dziecko huśta się na huśtawce lub buja na koniku, stymulowany jest układ przedsionkowy mózgu. Odpowiada on za prawidłowe reakcje ciała, gdy zmienia się jego położenie. Dzieci, których ten układ w pierwszych latach życia był odpowiednio pobudzany, są spokojniejsze, mniej płaczą, szybciej rosną i wcześniej nabywają kolejne umiejętności (siadanie, raczkowanie, chodzenie). Lepiej też się koncentrują, więc nauka nie sprawia im trudności. Naukowcy odkryli, że regularne kołysanie niemowlęcia może wspomóc rozwój mózgu. - Beztroskie zabawy, np. na placu zabaw, cieszą maluchy, a radość wyzwala substancje chemiczne, które korzystnie wpływają na pracę mózgu i jeszcze podnoszą nastrój. Zainteresowanym polecamy książki: „Jak uczy się mózg?” Sarah-Jayne Blakemore i Uty Frith oraz „Urodzony matematyk....

ZMYSŁ DOTYKU Zmysł dotyku jest dla maluszka najważniejszy, bo właśnie dzięki niemu odbiera on większość wrażeń. Czuje temperaturę otoczenia, zaskakującą pustkę wokół siebie (w brzuchu było ciasno i przytulnie, a tu nagle – proszę – tyle wolnego miejsca!), ciężar i wilgoć napęczniałej pieluszki, lekkie kołysanie, gdy niesiesz go do łóżeczka. Najważniejsze dla niego jest ciepło twoich ramion: jak dowodzą badania, możliwość przytulenia się do kogoś jest dla dziecka ważniejsza niż cokolwiek innego, nawet jedzenie. O tym, jak ogromne znaczenie ma dotyk, świadczy fakt, że neonatolodzy zalecają mamom wcześniaków kangurowanie (czyli przytulanie „skórą do skóry”), bo dzięki temu dzieci lepiej się rozwijają. Noworodki uwielbiają także głaskanie, kołysanie i bardzo delikatnie masowanie. Lubią też być otulane kocykiem – dzięki temu mogą się poczuć jak przed narodzinami, gdy wokół nich nie było pustej przestrzeni. UWAGA! Skóra noworodka jest dużo cieńsza i wrażliwsza niż nasza (w porównaniu z maluszkami my, dorośli, jesteśmy gruboskórni jak nosorożce!), dlatego wszystko, co ma z nią kontakt (ubranka, pościel itd.), powinno być wykonane z delikatnych, miłych w dotyku materiałów. Drażnić ją może nawet to, na co my nie zwrócilibyśmy uwagi: szwy, metki, falbanki, a nawet zbyt zimny (bo nie ogrzany w dłoniach) krem. ZMYSŁ WZROKU Wzrok to najmniej „gotowy” ze zmysłów. Każdy noworodek jest krótkowidzem: wyraźnie widzi tylko to, co ma niemal przed samym noskiem (około 20–30 cm). Gdy się nad nim pochylasz, widzi twoją twarz, oczy, usta, reszta jest rozmazana. Jego uwagę zwraca światło i to, co jest w ruchu. Łatwiej mu dostrzec kontrastowe zestawienia kolorów (czerń i biel) i jaskrawe barwy, dlatego najlepsze są zabawki w duże, czarno-białe wzory (np. pasy czy szachownicę), a nie blade, łososiowo-różowe...