Asia, autorka bloga Prezentuję Prezenty – wywiad z blogerką

Jako, że sama mam dwie lewe ręce, uwielbiam blogi i Pinteresty, na których mogę oglądać, jak w prosty sposób z niczego powstaje piękne, pomysłowe coś. Właśnie takim blogiem jest blog Hani Kozłowskiej, Haart.com.pl: klimatyczne miejsce w internecie, z którego dowiecie się np. jak w salonie sprawdzą się stare skrzynki po winie, co można zrobić z plastikowych „tandetnych” butelek albo jak za pomocą ziemniaka ozdobić dziecięcą koszulkę. Ale przede wszystkim blog Hani podpowie wam, co możecie zrobić, by żyć wolniej i lepiej. Sama Hania, mama czteroletniego Szymona, odżegnuje się nie tylko od określenia: artystka („No coś ty! Nie pisz tak o mnie!”), lecz także od określenia blogerka , bo jak twierdzi, do prawdziwej blogerki jest jej jeszcze daleko (ciekawe, co ma na myśli???). Poszłyśmy na kawę i to było bardzo inspirujące dla mnie pół godziny. Siedziała naprzeciwko mnie inna pracująca mama, która nie tylko ani razu przy kawie nie zająknęła się o zmęczeniu, ale przeciwnie, ze świecącymi oczami opowiadała, jak wielką satysfakcję czuje, gdy uda jej się z każdej wolnej chwili wycisnąć tyle, ile jest to możliwe. Zadam Ci bardzo wyświechtane pytanie: jak się u ciebie z blogiem zaczęło? Wszystko się zaczęło jak u większości mam-blogerek – w ciąży. Byłam kilka lat po trzydziestce, moja ciąża nie była łatwa, nie mogłam pracować, więc całymi dniami siedziałam w domu i miałam strasznie dużo wolnego czasu. A dla mnie bezczynne siedzenie to męka, nie jestem w stanie wytrzymać bez ruchu przez godzinę na kanapie, cały czas muszę coś robić – i tak to już się układa, że zawsze robię pięć rzeczy na raz. Któregoś dnia zatem kupiłam klej do decoupage'u i jakoś to poszło. Pierwsza próba, kolejna. Po decoupage'u przyszła kolej na eksperymenty z innymi materiałami i metodami. Myślałam, że opowiesz o np. swoich początkach w ASP albo...

Kiedy pytam Jowitę, jak określiłaby sama siebie, najpierw odpowiada: „Mama pięciolatki”, a po sekundzie dodaje: „Koniecznie dopisz, że jestem z Podlasia”. Miejsce, w którym mieszka, jest dla niej bardzo ważne: właśnie poprzez tamtejszą naturę patrzy na ciążę i rodzicielstwo. Na swoim blogu MinyNiny.blogspot.com i poza nim promuje naturalne rodzicielstwo , bez sztucznych zasad, za to pełne bliskości i uważności. Jest doulą, instruktorką chustonoszenia, prowadzi też Domową Szkołę Rodzenia w Hajnówce, gdzie mieszka. W rodzinne strony powróciła kilka lat temu po urodzeniu Niny, choć mówi, że przed porodem nie sądziła, że kiedyś to zrobi – że po mieszkaniu w Lublinie, Warszawie, Białymstoku i Łodzi, aż tak zatęskni za tym podlaskim spokojem. Przez wiele lat nie sądziła też, że kiedykolwiek zostanie mamą. Udało się, a jak mówi sama Jowita, narodziny Niny totalnie zmieniły jej perspektywę patrzenia na świat. Przeczytajcie rozmowę z nią: Kiedy czytałam twoje najstarsze posty, zauważyłam, że bardzo dużo z nich jest poświęconych akcesoriom dla dzieci i rodziców. Teraz takich recenzji nie ma u Ciebie prawie w ogóle, dlaczego? Tematyka mojego bloga zmienia się razem z wiekiem Niny. Zresztą to chyba jest nie tylko mój przypadek, ale ogólna zasada: kiedy dziecko jest małe, naszą głowę w dużym stopniu zaprzątają kwestie: w co je ubrać, czym myć, co kupić do pokoiku, jakie zabawki wybierać. Z biegiem czasu liczba gadżetów okołodzieciowych się zmniejsza: już nie potrzebujemy tych wszystkich smoczków i butelek, bardziej zastanawiamy się nad tym, jak wychowywać, jak rozmawiać. I teraz to jest główna tematyka twojego bloga, prawda? Mam dwa główne tematy. Pierwszy to kilkulatki i ich świat, a drugi to mój rozwój osobisty, jako matki. Zauważyłam, że w polskiej blogosferze jest dziura: prawie w ogóle nie ma blogów o byciu rodzicem kilkulatka –...

Słodkie ubranka dla niemowlaka albo stylowe ciuchy dla kilkulatka – kiedy zostajemy mamami otwiera się przed nami odzieżowy raj w wersji mini. Czy Wy też uwielbiacie przeglądać takie miniaturowe stroje? Dla Agaty Legan ubieranie dziecka to jednak trochę coś więcej niż buszowanie w innym dziale sklepowym. Jako jedna z pierwszych założyła – już cztery lata temu – blog o modzie dziecięcej. Z pięknymi zdjęciami (modele to dwaj synowie Agaty!) i ciekawymi wpisami, niekoniecznie zresztą modowymi. Kiedyś Agata myślała, że będzie przede wszystkim pisać wiersze – wydała nawet dwa tomiki z poezją. Potem odkryła, że woli prozę: opowiadania i powieści – w jej szufladzie znalazłoby się już kilka książek. Teraz, kiedy jej synowie są jeszcze mali, Agata skupia się głównie na pisaniu do czasopism i pisaniu bloga, bo jak mówi: to blogowanie daje największe możliwości bliskiego kontaktu z czytelnikami, i dyskusji . Z zawodu: dziennikarka. Z pasji: blogerka . Z miłości: mama. Zajrzyjcie na jej blog: jjandthebear.blogspot.com – polecam! Cztery lata temu nie było ani szafiarek, ani blogów z modą dziecięcą. Byłaś jedną z pierwszych mam, która zaczęła o tym pisać. Skąd pomysł? Kiedy urodził się J.J., notorycznie słyszałam, że przesadzam w kwestii jego ubioru i wyglądu. Że za często go przebieram, że niepotrzebnie zwracam uwagę na to, jak wygląda. Często mamy, które same wyglądały jak spod igły, mówiły do mnie, że przecież dziecko może chodzić w poplamionych ubrankach, „bo to tylko dziecko”. Nie zgadzam z takim sposobem patrzenia na dziecko w ogóle. Dla mnie dbanie o jego wygląd to wyraz szacunku, po prostu. Z tej niezgody zaczęło się blogowe pisanie. Poza tym to naprawdę wdzięczny temat, ciuszki dziecięce są przecież bardzo piękne, chyba się zgodzisz? Jasne, że się zgodzę. Jednak uroda ciuszków swoją drogą, a blogowanie o modzie swoją. Blogerki...