Zazdrość niszczy związek

Dziecko boleśnie odczuwa rozpad małżeństwa rodziców i, nawet po ich definitywnym rozstaniu, w głębi ducha wierzy, że mama i tata jeszcze się pogodzą. Niezależnie od wieku, dzieci nie potrafią pogodzić się z nieodwracalnością rozwodu. Dlatego, kiedy w domu pojawia się nowy partner mamy lub podczas sobotniego spotkania tata opowiada o nowej narzeczonej, niezabliźniona rana w dziecięcej duszy otwiera się na nowo. Nie oznacza to, że rodzice dziecka powinni czekać z nowym związkiem do pełnoletności malucha – smutna, samotna mama wcale nie jest dla dziecka lepszym towarzyszem, niż ta, zakochana w nowym partnerze. Rywal, czy sojusznik Po rozpadzie Twojego małżeństwa dziecko i Ty stanowiliście nierozłączną parę. Ono było dla Ciebie najważniejsze, z nim spędzałaś najwięcej czasu i to ono razem z Tobą decydowało o domowych sprawach. Pojawienie się nowego domownika może zachwiać nieco pozycję Twojej pociechy w domowej hierarchii, dlatego jego osoba witana jest z nieufnością. Malec, dla którego mama do tej pory stanowiła niepodzielną własność, teraz czuje nadchodzące zagrożenie. Uczucia i uwaga mamy, dotąd skupione na malcu, teraz będą podzielone między dziecko a jego dorosłego konkurenta. To dla tego pierwszego może okazać się trudne do przyjęcia. Dziecko może czuć się zazdrosne, opuszczone i niekochane przez Ciebie. Daje ujście swoim emocjom poprzez agresywne zachowanie, szczególnie w stosunku do "obcego", ale też i wobec "zdrajczyni" – jak o Was myśli szkrab. Aby obłaskawić nastawionego wrogo malca, Twój partner może sięgać po popularne sztuczki: od zwykłego lizusostwa aż do przekupstwa. Możesz przymknąć oko na te działania pod warunkiem, że Twój partner, w staraniach o sympatię dziecka, nie przekracza granicy własnych chęci i szczerości. Maluch z łatwością wyczuje fałsz i zniechęci się do nowego domownika. Porozmawiaj z dzieckiem Twój nowy związek...

Starszy braciszek głaszcze siostrzyczkę z taką siłą, że mała zaczyna natychmiast płakać. Młodsza córka krzyczy w złości, że mama zawsze trzyma stronę starszej. Dzieci zaczynają przepychać się i kłócić, bo każde z nich chce usiąść na twoich kolanach. Tak, jak radość, miłość, ale także złość czy gniew, zazdrość to jedno z uczuć towarzyszących człowiekowi od początku życia. Nie jest jednak (podobnie jak inne emocje) czymś niewłaściwym, złe mogą być jedynie sposoby jej okazywania. Zazdrość między rodzeństwem - to normalne Zazdrosne bywają starsze dzieci o młodsze i maluchy o starszaki. Nie spodziewaj się zatem po swoim 3-latku, że od razu przyjmie nowo narodzoną siostrzyczkę z wielką miłością i nigdy nie będzie miał ochoty jej uszczypnąć. Kilkulatek z pewnością nie raz poczuje ukłucie zazdrości na widok małej przy twojej piersi czy zwykłych rytuałów przewijania, kołysania do snu. Podobnie młodsze dziecko może być zazdrosne, gdy ze starszym wybierzesz się do kina czy teatru albo pochwalisz go za pięknie napisane pierwsze litery. Kto jest ważniejszy w rodzeństwie Widząc objawy zazdrości u swych dzieci, przede wszystkim nie obwiniaj siebie. To nieprawda, że faworyzujesz jedno z nich, bo więcej spędzasz z nim czasu. Pamiętaj, że „sprawiedliwie” nie zawsze oznacza „po równo”. Każdy maluch z racji swojego wieku, temperamentu, zainteresowań, a także konkretnej sytuacji (np. choroby) potrzebuje innej dawki pieszczot, różnego czasu wspólnie spędzanego, odmiennych prezentów. Dlatego nie daj się wciągnąć w machinę oskarżeń dziecka: „Bo mama kocha mnie mniej”, tylko postępuj zgodnie z tym, co uważasz w danym momencie za słuszne. Póki malec swą zazdrość będzie wyrażał w sposób bezpieczny (np. kilkulatek zacznie demonstracyjnie kłaść się na przewijaku, żądając smoczka przed snem czy większej dawki pieszczot), nie ma powodów do...

Rozwód to sprawa dorosłych – o tym przede wszystkim musisz pamiętać. Dziecko nie może być wciągane w Wasze spory, zmuszane do opowiedzenia się po jednej ze stron, informowane szczegółowo o przyczynach. Choćby w jego życiu wszystko miało zostać przebudowane, jedno ma pozostać nie zmienione – wciąż jesteście jego rodzicami .     Jak to wyjaśnić? Twój mąż – bez względu na to, jak bardzo Cię zranił – dla dziecka pozostanie ukochanym tatą. Choć to może być trudne, nie mów o nim nic złego. Jedyne dopuszczalne wytłumaczenie przyczyn rozwodu to: „mama i tata przestali kochać się tak, jak rodzice kochać się powinni”. Ale uwaga! W głowie malucha może zaświtać myśl, że w takim razie rodzice mogą przestać kochać i jego, więc temu oświadczeniu musi towarzyszyć wyjaśnienie, że dziecka nigdy nie przestaje się kochać. Nie zapomnij też zapewnić, że rozwód to nie jest w najmniejszym nawet stopniu jego winą! Jeśli rozwód jest zawiniony przez partnera, w Tobie może rodzić się bunt – dlaczego mam brać część winy na siebie? Odpowiedź jest prosta: aby nie skrzywdzić dziecka . Choć ciśnie Ci się na usta: „Tata porzucił nas, bo zakochał się w innej kobiecie” – nie wypowiadaj tych słów! Maluch takiego ciężaru nie udźwignie! Twoim zadaniem jest pomóc dziecku nazwać uczucia lęku i zagubienia. Zachęcaj, by mówiło, czym się martwi. Może tym, że tata nie będzie jadł z Wami w niedzielę śniadania albo przychodził do Was rano do łóżka? A może boi się, że nie zobaczy już ojca ? Pokazuj mu nowe perspektywy – będzie jeździł do jego nowego mieszkania, tata będzie go odwiedzał, zabierał na lody i do kina, wyjadą razem na wakacje... Zobacz też: Jak się rozstawać, by najmniej cierpiało dziecko. [CMS_PAGE_BREAK]       I co dalej? Najlepiej jeśli sprawy dotyczące kontaktów ojca i dziecka rodzice...