9 sposobów na zachowanie zdrowia jesienią

Agata niezbyt dobrze wspomina zeszłoroczne wakacje nad morzem. Michałek, jej dwuletni synek, dostał wtedy kilkudniowej biegunki. Na szczęście wszystko skończyło się na wizycie u lekarza i diecie. Ale biegunka to niejedyna niespodzianka, na którą trzeba być przygotowanym latem. Podpowiemy ci, jak dawać sobie z nimi radę. Gorączka Przyczyną może być: • Infekcja (wirusowa lub bakteryjna). Charakterystyczne jest to, że zwykle przy infekcji dziecko ma też katar, czasem kaszel, ból gardła , ucha. • Przegrzanie. Szczególnie niemowlęta są bardzo wrażliwe na zmiany temperatury, bo słabo się pocą (a dzięki poceniu organizm traci ciepło i nie dochodzi do gorączki). Dlatego w upalne dni nie wychodź z malcem na dwór pomiędzy godziną 11 a 15. A w domu przenieś smyka do pokoju od strony północnej (nie ma tam słońca). Jeśli wszystkie pomieszczenia są mocno nasłonecznione, to przynajmniej zasłoń okna (roletami lub grubymi zasłonami), by powietrze tak szybko się nie nagrzewało. Lekko ubieraj malca. Tak trzeba pomóc: • Gdy gorączkę powyżej 38,5°C ma dziecko, które nie skończyło szóstego miesiąca, nie czekaj, tylko od razu jedź z nim do lekarza. Wysoka temperatura może być objawem poważnych chorób, np. zakażenia układu moczowego. Starszemu dziecku spróbuj pomóc w domu. • Jeśli powodem gorączki jest przegrzanie... zabierz malca do cienia lub szybko wróćcie do domu i daj mu coś do picia. Gdy ma powyżej 38,5°, podaj środek przeciwgorączkowy . Jeżeli to nie pomaga, a smyk jest apatyczny, senny, zbiera mu się na wymioty lub wymiotuje, jedź do lekarza. • ...lub infekcja, podaj środek przeciwgorączkowy: z paracetamolem (np. Panadol Baby, Apap, Calpol, Efferalgan) lub ibuprofenem (np. Ibufen, Ibum, Nurofen). Paracetamol działa przeciwgorączkowo i przeciwbólowo, ibuprofen – również przeciwzapalnie. Jeśli lek podajesz pierwszy raz, zapytaj lekarza, który środek...

Jeśli twój maluszek niedawno kolejny raz chorował, to wcale nie znaczy, że za kilka tygodni znów złapie następną infekcję. Pamiętaj jednak, że jest teraz osłabiony, ponieważ jego układ odpornościowy musiał zmobilizować się do walki z atakującymi go zarazkami. Z jednej strony to... dobrze (!), bo wzmocnił się i do kolejnej bitwy z wirusami będzie lepiej przygotowany. Jednak z drugiej strony – jak tuż po każdej bitwie – potrzebuje czasu, by zregenerować swoje siły. Szczególnie jeśli dziecko brało antybiotyk . Jak wspomóc mały organizm? Oto dobre sposoby. Podawaj probiotyki Jeśli maluch brał antybiotyk, zrób mu teraz dwutygodniową kurację probiotykiem z apteki (np. Dicoflor, Trilac, Lacidofil). Antybiotyk zabił przecież nie tylko bakterie chorobotwórcze , ale również i te, które są organizmowi potrzebne do walki z zarazkami. Warto też codzienną dietę dziecka wzbogacić w probiotyki . Znajdują się one w niektórych rodzajach mleka modyfikowanego (porozmawiaj z lekarzem, czy podać któreś z nich maluchowi), kaszkach dla niemowląt, jogurtach, kefirach. Warto też zwracać uwagę, by malec jadł dużo produktów zawierających prebiotyki, czyli rodzaj węglowodanów, które stanowią pożywkę dla bakterii probiotycznych. Prebiotyki są np. w płatkach owsianych, bananach, niektórych kaszkach i mieszankach dla niemowląt. Chodźcie na spacery To nie tylko przyjemność, ale też dobry sposób hartowania , dlatego zimą są obowiązkowe. Jeśli smyk chorował, musisz jednak uważać. W przypadku niemowlęcia na kilka dni wróć do werandowania – najlepiej, by przez 2–3 dni malec spał w dzień przy otwartym oknie (oczywiście ubierz go ciepło i przykryj kocem). Starsze dziecko od razu po chorobie może wyjść na dwór, pod warunkiem że dzień jest słoneczny, nie wieje silny wiatr i nie pada śnieg z deszczem. Mróz (do –10°C) niech nie będzie za to przeciwwskazaniem do...

Pogodziłaś się z tym, że dziecko chorowało jesienią i zimą. To normalne, wszędzie pełno wirusów. Ale najgorszy jest taki obrazek: kwitną kwiaty, pachnie wiosną, inne dzieci bawią się na placu zabaw, a twoja pociecha dostaje na spacerze okropnego kataru. Z oczu ciurkiem lecą łzy, skarży się na ból głowy... Znów jakieś wirusy? Nie, tym razem to pyłki. Gdy świeci słońce i jest wiosna... Niestety, maluch uczulony na pyłki, ma pecha. W czasie gdy wszystkie dzieci mogą szaleć na rowerku, grać w piłkę, ustawiać babki w piaskownicy, on często musi siedzieć w domu. Albo brać leki. Innego wyjścia nie ma. Przy słonecznej, lekko wietrznej pogodzie stężenie alergizujących pyłków jest w powietrzu największe. Szczególnie źle wygląda sprawa w mieście, chociaż znajduje się tu mniej pyłków niż na wsi. Cóż z tego, skoro jest za to mnóstwo spalin. Ich cząsteczki łączą się z cząsteczkami pyłków, które przez to stają się jeszcze bardziej niebezpieczne. Zanieczyszczenie powietrza powoduje też, że drogi oddechowe są uszkodzone, przez co łatwiej przenikają przez nie pyłki. Dla uczulonego dziecka wiosenny spacer może skończyć się więc katarem, zapaleniem spojówek , bólem gardła, ucha, kaszlem, a nawet dusznością. Wszystko zależy od tego, gdzie wniknie uczulający pyłek i co zaatakuje. Skąd się biorą uczulające pyłki? To niewielkie, często widoczne tylko pod mikroskopem ziarenka produkowane przez kwiaty roślin. Ich zadaniem jest zapłodnienie kwiatu innej rośliny. Każdy kwiat wytwarza ogromne ilości pyłków, które wiatr może przenosić na znaczne odległości – nawet tysiące kilometrów. Dla małego alergika właściwie żadna pora roku, poza późną jesienią, nie jest całkiem bezpieczna. Rośliny zaczynają pylić już w... środku zimy (!) (leszczyna, olcha), kończą zaś dopiero w październiku (komosa). Jeśli zima była dość ciepła, już w styczniu może pylić...