Zgadnij, co robi dziecko na zdjęciu. Dobrze znamy ten widok!

Drogi mężu, Lata mijają, dzieci rosną, a tobie wciąż wydaje się, że wiele rzeczy w naszym domu robi się samo . Nadszedł dzień, w którym muszę pozbawić cię złudzeń – w naszym domu nie mieszkają magiczne elfy, które wyrzucają zużytą rolkę po papierze toaletowym zostawioną przez ciebie dzień wcześniej na podłodze. Resztki pasty do zębów pozostawione przez ciebie na zlewie również same nie znikają, a nakrętka od twojej pianki do golenia nie ma zdolności samozakręcania. Pustej puszce po piwie pozostawionej przy kanapie nie wyrastają w nocy nóżki, na których wędruje do kosza. Pewnie nie wiesz też, że skarpetki nie potrafią prać się same. Przykro mi, że odzieram twoje życie z magii. Prawda może być dla ciebie trudna do zrozumienia, a jest ona taka, że wszystkie te czynności wykonuję ja . W przerwie między karmieniem naszego dziecka a przewijaniem sprzątam zużyte roki papieru z podłogi. Gdy położę dzieci spać, wyrzucam śmieci pozostawione przez ciebie przy kanapie. W trakcie mycia zębów czyszczę zlew. Za każdym razem, gdy idę na poranne siku, zakręcam piankę do golenia. Zanim zrobię śniadanie, zaniosę twoje brudne skarpetki do łazienki i nastawię pranie. Przed obiadem rozwieszę je i zanim wrócisz z pracy, znów będziesz miał czyste pary skarpet w szafie.  Kiedy dotrze do ciebie autentyczność moich słów, a mam nadzieję, że będzie to, zanim się zestarzejemy, nie oczekuję, że zaczniesz mnie podziwiać za wszystkie te lata, kiedy byłam matką, żoną, sprzątaczką, kochanką, kucharką w jednym. Wystarczy, że okażesz mi szacunek poprzez samodzielną zmianę rolki papieru, gdy się skończy (pokażę ci filmik z instrukcją na YouTube) oraz słowem "dziękuję", gdy następnym razem posprzątam po tobie. Nie musisz mnie podziwiać, ale zacznij doceniać i szanować. Należy mi się to! Twoja żona Zobacz też: Apel zmęczonej matki do męża: Nie...

"Jest kilka rzeczy, które chciałbym zrobić, kiedy moje dzieci dorosną. Zrozumiałyby, jakim byłem cierpliwym rodzicem" – napisał tata 3 dzieci i autor poradnika dla rodziców. Przyznaje, że czasem marzy o zemście... Co chciałby zrobić każdy rodzic, żeby odegrać się na swoim dziecku?  16 sposobów, w jakie chciałbym się odegrać, gdy moje dzieci będą dorosłe Wejść do łazienki, kiedy moja córka robi dwójkę i poprosić o lizaka. Obudzić mojego syna o 4 nad ranem i zapytać, czy mogę pograć na jego smartfonie. Skorzystać z ich łazienki podczas przyjęcia rodzinnego i krzyczeć na cały głos, żeby ktoś wytarł mi tyłek. Iść na kolację wigilijną i poprosić o kanapkę z dżemem. Zdjąć mojej córce majtki przy wszystkich jej znajomych i śmiać się z tego przez lata. Zapytać czy mogę usiąść na ich kolanach, kiedy robią dwójkę. Korzystać z ich toalety i nie spłukiwać. Każdego dnia pytać, czy dadzą mi jakieś pieniądze. Iść na basen i co pięć minut prosić, żeby patrzyli na moje sztuczki i poprawiali mi okulary. Podczas zakupów, głośno kłócić się z synem, dlaczego nie może wąchać moich bąków. Wrzucić telefon mojej córki do toalety i zrzucić winę na kota. Zrobić deszcz z płatków śniadaniowych w ich samochodach. Zniszczyć coś drogiego, a kiedy się wkurzą, płakać i przepraszać. Podczas rodzinnego obiadu, patrzeć na osobę obok mnie i zjeść własne smarki. Zrobić dwójkę do wanny w ich domach. Wkurzyć ich i zapytać, czy mnie przytulą. Tata, który wymyślił tę listę, przyznaje, że nigdy nie zrobi żadnej z tych rzeczy – was też o to nie posądzamy! – ale dobrze jest czasem pomarzyć... Przyznajcie same, ilu z tych rzeczy doświadczacie na co dzień? Czytaj także:  Wielki szacunek dla tego taty! Zrobił coś niesamowitego Wszystko, co musisz wiedzieć o urlopie ojcowskim w 2016 roku 10...

Jeszcze jej nie wysadzasz?! – któregoś dnia moja teściowa załamała ręce nad moją dwuletnią, wciąż zapieluszkowaną córeczką. I opowiedziała, jak to ona nauczyła swoje dzieci siusiania do nocnika , kiedy tylko skończyły pół roku. Nic dziwnego. W końcu one wychowywały  się w erze wiecznie mokrej tetry. A mojej córce jest wygodnie w jednorazowej pieluszce i nie da jej sobie odebrać bez walki. Zresztą nie miałam pojęcia, jak się zabrać do tego osławionego treningu czystości . Raz próbowaliśmy – i nie wyszło. Postawiliśmy nocnik na środku pokoju i posadziliśmy malutką. Efekt był zaskakujący. Dla mojej córki sprawa okazała się prosta: brak pieluszki to brak kupki. Przez całe trzy dni. Nie mieliśmy więc wyjścia, tylko wrócić do pieluch , a nocnik wrzucić na pawlacz. I choć wiem, że kiedyś znów będę musiała podjąć to wyzwanie, na razie wolę nie myśleć, w jaki sposób wytłumaczyć dwulatce, że nocnik jest lala, a pieluszki be. No, chyba że ktoś mi doradzi, jak to się robi… „Nauka nocnikowania udała się za czwartym razem” Monika Moryń, mama trzyletniej Marty i rocznego Jasia : Oswajanie z nocnikiem rozpoczęłyśmy zatem dość wcześnie, już gdy Marta miała około czternastu miesięcy. I to, niestety, nie zdało egzaminu. Mała obsikiwała wszystkie kąty i za nic miała moje tłumaczenia, że siusiu robi się do nocniczka. Poddałam się po tygodniu, bo zrozumiałam, że Marta po prostu jeszcze nie jest gotowa. Wróciły pieluchy. Kolejne próby podejmowałyśmy konsekwentnie co dwa miesiące. Ale dopiero gdy mała miała dwadzieścia miesięcy, zrozumiała, o co chodzi. Zajęło jej to jeden dzień! Popiła śniadanie herbatą i usiadła na nocniku, razem z albumem zdjęć, które uwielbiała oglądać. I udało się! Obcałowałam ją całą, tak bardzo byłam dumna. Mojej córeczce chyba spodobała się pochwała, bo od tego dnia zaczęła sama wołać, że chce...