Zły dotyk - jak uchronić dziecko?

Chwalenie się dziećmi w sieci to już niemalże standard, ale czy kiedyś się zastanawiałaś, jak się czuje twoja pociecha, gdy jego wizerunek trafia do sieci? Najnowsza kampania Child Rescue Coalition ma uświadomić rodzicom, jakie zagrożenia niesie za sobą wrzucanie zdjęć do internetu. #proszęoprywatność Chyba każdy rodzic uwielbia robić zdjęcia swoim dzieciom. Rozwój technologi i smartfon w kieszeni spożyją temu trendowi. Telefon mamy zawsze pod ręką, a jakość zdjęć nie odbiega od tych robionych za pomocą aparatu, do tego wszystkiego w kilka sekund można zdjęcie zamieścić w sieci i pochwalić się bliskim. Jednak tak samo, jak łatwo możesz zdjęcie wrzucić do sieci, tak równie szybko twoją fotografią może odnaleźć pedofil . Organizacja Child Rescue Coalition zrealizowała właśnie spot, który ma zwrócić szczególną uwagę właśnie na zdjęcia, jakie rodzice robią swoim dzieciom. Wielu dorosłych nie dostrzega zagrożenia, tymczasem rozkoszny golasek na basenie, maluch na nocniku, czy dziecko w wannie może być pożywką dla przestępców seksualnych. "Kiedy nasi rodzice publikują te zdjęcia, prawdopodobnie myślą, że to urocze, ale nie myślą, na co nas narażają . Dają nas na tacy pedofilom i przestępcom seksualnym. Już czas, żeby rodzice dwa razy się zastanowili, zanim zamieszczą w sieci nasze zdjęcia" słyszymy patrząc na zdjęcia, jakie często rodzice umieszczają w sieci. " Wszystkie dzieci mają prawo do prywatności w sieci ." Często jako opiekunowie zapominamy, że nasze pociechy mają prawo do intymności, a takie beztroskie publikowanie zdjęć narusza ich prywatność. Kampania ma także zachęcić rodziców do umieszczania w sieci zdjęć dzieci trzymających kartkę z napisem "privacy please" ("proszę o prywatność") i hashtagami używanymi przez rodziców i wykorzystywanymi przez pedofilów, np. #nakedchild ("nagie dziecko"). Pomyśl, zanim wrzucisz...

Dziś nikt już nie wymaga od dzieci, by całowały ojca w rękę i zwracały się do matki w trzeciej osobie („Czy mama mogłaby…”). Nie przypominamy dzieciom na każdym kroku, że dzieci i ryby głosu nie mają, nie każemy klęczeć na grochu za to, że wstały zbyt wcześnie od stołu, nie wymagamy, by dygały albo kłaniały się w pas sąsiadom. I dobrze, jednak odrobina kindersztuby na pewno by im nie zaszkodziła. Dzięki niej i nam, i im, i wszystkim innym żyłoby się łatwiej i przyjemniej. Łatwo powiedzieć, tylko jak nauczyć manier brzdąca, któremu mnóstwo rzeczy (włącznie z galopem pod stolikami w restauracji i włażeniem dziadkowi na głowę) uchodziło dotąd płazem? I od czego zacząć? Oto nasze propozycje. Nauka nieprzerywania dorosłym Rozmawiasz z przyjaciółką, a twoje dziecko wyskakuje ze skóry, żeby ci coś powiedzieć. „Mamo, mamoooo, MAMOOOOO!” – woła coraz głośniej. A gdy to nie pomaga, szarpie cię za rękaw, bluzkę lub za spodnie, bo bardzo, ale to bardzo chciałoby mieć cię tylko dla siebie. Co robić? Najczęściej w takiej sytuacji z jednej strony napominasz dziecko, z drugiej usiłujesz rozmawiać dalej, mimo że staje się to coraz trudniejsze, a dziecko coraz natarczywiej domaga twojej uwagi? Spróbuj wyjść z tego impasu inaczej. Kucnij przy dziecku, spójrz mu w oczu i spokojnie wytłumacz, czego od niego oczekujesz: „Kasiu, rozmawiam teraz z panią, to potrwa jeszcze kilka minut. Chciałabym, żebyś mi nie przerywała”. Jeśli posłucha, koniecznie je pochwal, bo na pewno kosztowało je to wiele trudu. Jeśli nie, unieś w górę palec, dając mu w ten sposób sygnał, by zamilkło, ale nie przerywaj rozmowy. Czekanie na swoją kolej jest dla kilkulatka bardzo, bardzo trudne (kłopot z tym ma nawet wielu dorosłych!), więc licz się z tym, że taka nauka może trochę potrwać. Czytaj też: Warto rozmawiać z dzieckiem Nauka mówienia „dzień dobry” Choć...

Jeśli maluch chce wiedzieć, skąd się biorą dzieci, nie zbywaj go, mówiąc: „Nie zadawaj takich pytań” lub „Porozmawiamy o tym, gdy dorośniesz”. W ten sposób dasz znak, że jego pytania są niewygodne, a odpowiedzi kryją tajemnicę. Nie zaspokajając jego ciekawości, sprawisz, że będzie roił sobie coś w głowie, poświęcając tematowi więcej czasu, niż potrzeba. Jak wyjaśnić malcowi, skąd się biorą dzieci albo dlaczego mama ma piersi, a tata nie? Odpowiadamy tylko na to, o co pyta malec. Ale problem w tym, że w jego pytaniach my, dorośli, słyszymy więcej, niż było intencją dziecka, zwłaszcza gdy dotyczy to seksu. Sama padłam ofiarą takiego myślenia. Kiedyś moja córka spytała, co to jest skrobanka. Skąd ona zna takie słowo? Okazało się, że to jej określenie na jajko, które pokrywa się woskiem i oskrobuje. Więc jeśli malec pyta, dlaczego mama ma piersi, a tata nie, odpowiadamy prosto: że kobiety różnią się od mężczyzn, albo że: jak urośniesz, to też tak będziesz wyglądać. Gdy pyta, skąd się biorą dzieci – że np. z brzucha. I koniec. Jeśli to nie wystarczy, smyk zada następne pytanie. Ale odpowiadając, dajemy sygnał, że jesteśmy gotowi do rozmowy, pozwalamy maluchowi uwolnić się od ciekawości. Co robić, gdy dziecko zobaczy rodzicielski seks? Cóż, trzeba spokojnie wyjaśnić, że rodzice czasem takie rzeczy robią, bo się kochają, i że przy tym wydają różne dźwięki. Lepiej jednak przewidzieć to, że malec może ich podejrzeć, wcześniej zacząć zamykać drzwi do sypialni, uczulić dzieci, by pukały.   Są rodzice, którzy chodzą nago po domu, zachęcając do tego swoje dzieci. Rodzice mogą chodzić na golasa, ale powinni pamiętać o tym, że dla dziecka dom i świat poza nim to jedno i to samo. Nie musi wiedzieć, że to, co obowiązuje w domu, nie dotyczy tego, co na zewnątrz. Dlatego trzeba mu to powiedzieć i......