Zmiany w życiu dziecka następują szybko – ledwo się do czegoś przyzwyczai, a już pojawia się coś nowego. Do każdego wydarzenia warto je przygotować. Postaraj się to zrobić odpowiednio wcześniej, bo nowości bywają dla dziecka trudne. Oto sześć ważnych sytuacji.
Zmiana 1
Samodzielne jedzenie
Rozszerzanie diety, a więc poznawanie nowych smaków i konsystencji to także spora zmiana w życiu dziecka. I podobnie jak kolejny etap – samodzielne używanie łyżeczki i kubeczka – musi przebiegać stopniowo. Nigdy nie zmuszaj dziecka do jedzenia i za wszelką cenę zachowuj spokój, nawet jeśli zupka w większości znalazła się na twojej bluzce, a ziemniaczki na podłodze.
Wydrukuj Kalendarz Rozszerzania Diety
Jak to zrobić? Jeżeli nowe smaki są atrakcyjne, dziecko chętnie otwiera buzię. Łyżeczka powinna być malutka, a porcje niewielkie. Gdy będziesz podawać np. witaminy w kropelkach, możesz je zmieszać z herbatką i dać na łyżeczce albo dodać je do picia w kubeczku z dzióbkiem o niezbyt dużych otworach. Pamiętaj, że taki kubeczek trzeba dokładnie myć i wyparzać, bo wewnętrzna strona dzióbka to idealne miejsce do rozwoju bakterii. Gdy dziecko ma około dwóch lat, kup sporo (najlepiej nieprzemakalnych) śliniaków i wykaż się anielską cierpliwością. Zobaczysz, że z dnia na dzień dziecko będzie miało lepszą koordynację ruchową, więc zacznie trafiać do buzi. Nie wyręczaj go, a jedynie pomagaj jeść.
Sprawdź, czy twoje dziecko zdrowo je - test
Zmiana 2
Przeprowadzka do własnego pokoju
Spanie razem z dzieckiem, zwłaszcza gdy karmisz je piersią, jest bardzo wygodne. Ale stopniowo warto próbować odzwyczaić dziecko od spania w łóżku rodziców. Początkowo jego łóżeczko może stać w waszej sypialni. Jednak pod koniec pierwszego roku lepiej przyzwyczajać je do tego, że śpi w oddzielnym pokoju. Im starsze dziecko, tym zmiana będzie trudniejsza.
Jak to zrobić? Pierwsze noce bywają trudne – dziecko protestuje, a ty wędrujesz po kilka razy do jego pokoju, oboje z mężem jesteście niewyspani. Ale podstawą udanego oddzielenia dziecka jest wspólna, twoja i męża, konsekwencja. Wieczorem wycisz je, przytul, zaśpiewaj kołysankę. Możesz usypiać dziecko, trzymając je za rączkę, jednak nie kładź się z nim do łóżka. Jeśli do własnego pokoju przenosisz starsze, np. dwuletnie dziecko, zrób z tego wydarzenie świadczące o „dorosłości”. Niech otwarcie nowego pokoju będzie okazją do przecięcia wstęgi, zakupu nowej lampki czy przytulanki. Dziecku łatwiej będzie zasnąć z pluszakami, przy lampce o przytłumionym świetle i np. przy otwartych drzwiach.
Zobacz też: 7 kroków do samodzielnego zasypiania
Zmiana 3
Przyzwyczajenie się do niani
Sama najlepiej wiesz, czy twoje dziecko boi się kontaktu z innymi ludźmi, czy bez problemu można je zostawić pod opieką babci, opiekunki czy cioci. I właśnie do wrażliwości (i przyzwyczajeń) dziecka dostosuj przygotowania. Często łatwiej rozstanie z mamą zniesie kilkumiesięczne niemowlę niż roczne czy dwuletnie dziecko. Nie sposób być z dzieckiem stale. Przyzwyczajaj je więc, że nie tylko ty jesteś na świecie, że inni zajmują się nim równie troskliwie.
Jak to zrobić? Moment, gdy twój powrót do pracy zbliża się wielkimi krokami, to czas, by w domu pojawiła się niania, ale musi to nastąpić, kiedy jeszcze nie pracujesz. Wrażliwemu dziecku może być potrzebny nawet miesiąc wspólnej – twojej i niani – obecności, by oswoiło się z nową osobą. Dużo wcześniej zacznij prowadzić „trening znikania”. Idź z koleżanką do kina, zapisz się na aerobik, w domu wychodź na moment do innego pokoju. W ten sposób dziecko zda sobie sprawę, że choć mamy nie ma, to nie znika całkiem, bo szybko znów się pojawia.
Sprawdź, jak szukać niani? - film