Kolejna nowa zabawka, gigantyczna porcja słodyczy, a może oglądanie bajek do późna w nocy, a potem zasypianie w łóżku rodziców? Jest mnóstwo rzeczy, na które mały człowiek miałby ochotę, jednak wie, że ty się na nie zbyt łatwo nie zgodzisz. Każda twoja odmowa oznacza dla niego rezygnację z czegoś, czego bardzo pragnie, dlatego maluch szuka sposobu, by na ciebie wpłynąć i osiągnąć swój cel. Powszechną i doskonale znaną strategią jest płacz i krzyk, jednak nasze pociechy potrafią używać też bardziej subtelnych metod wpływania na rodziców. Co najczęściej mówią dzieci, by przekonać nas do tego, czego wcale nie chcemy, i jak na to reagować?
Te słowa choć raz w życiu usłyszy od swoich dzieci zdecydowana większość rodziców. Wykrzyczane w gniewie potrafią naprawdę zranić i wywołać wyrzuty sumienia. Zaczniesz zastanawiać się, czy naprawdę jesteś matką-potworem, która krzywdzi swoje dziecko i wszystkiego mu zabrania. I taki właśnie skutek mają wywołać te zdania. Maluch – nawet jeśli nie zdaje sobie jeszcze sprawy z tego, jaki efekt mogą przynieść te gorzkie słowa – w ten sposób wyładowuje swoją złość, a jeśli zauważy, że to, co powiedział, spowodowało, że uległaś jego prośbom, zacznie traktować takie zachowanie jak wytrych, którym sforsuje każdy twój zakaz. Aby uniknąć takich sytuacji, warto jak najwcześniej zacząć uczyć dziecko, jak radzić sobie z gniewem i rozczarowaniem w taki sposób, by nie krzywdzić innych.
Choć może się wydawać, że na pomysł ucieczki z domu wpadają dopiero nastolatki w okresie dojrzewania, to tak naprawdę już kilkulatek potrafi w ten sposób grozić rodzicom. Dziecko wie, że rodzice kochają je najbardziej na świecie i nigdy nie pozwoliliby, aby stała mu się krzywda, ma więc nadzieję, że groźba opuszczenia rodzinnego domu skutecznie wpłynie na zmianę decyzji mamy i taty. Ważne, aby takie słowa potraktować poważnie, ale nie ulegać groźbom. Bo choć prawdopodobieństwo, że maluch zabierze ulubionego misia i wyruszy z nim w świat, jest raczej niewielkie, to nigdy nie mamy stuprocentowej pewności, co dziecku przyjdzie do głowy.
To koronny argument większości naszych pociech. Dziecko udaje ofiarę, której rodzice-tyrani, na nic nie pozwalają. Takie słowa mają też wywołać poczucie winy u mamy i taty i dać im do myślenia. Większość nie może przecież się mylić, a skoro wszyscy rodzice pozwalają na daną rzecz, to nie może to być szkodliwe albo nieodpowiednie. To świetny moment, żeby wytłumaczyć dziecku, że ono nie jest jak „wszyscy”, że każdy z nas jest indywidualnością i ma różne potrzeby, ale też różne możliwości i predyspozycje. To że jedna rzecz jest dla kogoś odpowiednia, to nie oznacza wcale, że będzie tak samo dobra dla kogoś innego.
I różne inne czułe słówka, które z pewnością zmiękczą serce każdej matki. Kto oparłby się takim pochlebstwom połączonym z pełnym miłości spojrzeniem malca? Pewnie niewielu rodziców, choć wielu powinno. Jeśli ulegniesz komplementom i pod ich wpływem zmienisz swoją decyzję, nauczysz dziecko, że fałszywymi pochlebstwami może osiągnąć to, co chce. Lepiej po prostu podziękuj za komplement i powiedz, że ty też je bardzo kochasz.
W to raczej nie wierz. Możesz być pewna, że na jednym razie się nie skończy. Powiedz dziecku, jakie są powody, dla których nie możesz pozwolić mu na daną rzecz i wytłumacz, że nie ma znaczenia, czy chodzi o jednorazowe zdarzenie czy o takie same sytuacje w przyszłości.
Choć może się wydawać, że prośby i groźby kilkulatka nie są dużym problemem, warto traktować je poważnie i próbować jak najszybciej oduczyć malucha tego typu zachowań, ponieważ w przyszłości dziecko z pewnością będzie próbowało użyć wypraktykowane wcześniej sposobów na osiągnięcie swojego celu wobec innych osób. Jednak rówieśnicy czy dorośli mogą już nie być tak wyrozumiali jak mama i tata.
Zobacz także, co robić, gdy dziecko zaczyna się brzydko wyrażać
Może wam się wydawać, że młodzi ludzie nie wiedzą, jak się zabrać do pielęgnacji i wychowania maluszka. Pozwólcie im się tego nauczyć. Poradzą sobie! Tak jak wy sobie poradziliście. Pamiętajcie też, że obecność dziadków to skarb, o ile dawkowany jest z umiarem. Podpowiadamy, jak to osiągnąć. Oto rady dla ciebie, babciu i dziadku . Każde z was może wiele zdziałać dla poprawy stosunków w rodzinie. Pomagaj, ale z wyczuciem To, że synowa pozwala teściowej, u której mieszka, codziennie kąpać dziecko, nie oznacza, że jest z tego zadowolona. Młodzi ludzie niekiedy po prostu nie potrafią odmówić, choć w głębi duszy czują złość. Nawet jeśli wydaje ci się, że pomoc byłaby wskazana, a młoda mama nie chce z niej skorzystać, nie nalegaj – to może wywołać odwrotny skutek. Czasem trzeba się wycofać ze słowami: “Powiedz, jak będziesz mnie potrzebować”. Zobacz też: Dziadkowie - wybawienie, czy utrapienie? Wspieraj młodą mamę Pomóż jej uwierzyć, że znakomicie spisuje się w nowej roli, dodawaj otuchy w trudnych chwilach. Podkreślaj, jak wiele już się nauczyła, ale nie przypisuj sobie zasług w tej edukacji. Traktuj swoją pomoc jako naturalne zachowanie starszego pokolenia. Możesz opowiedzieć o swoich wątpliwościach i niepokojach z tego okresu. To pozwoli twojej córce lub synowej poczuć się pewniej. Pomóż jej też zadbać o siebie zaproponuj wspólne wyprawy na basen, gdzie zajmiesz się maluchem. Mów wprost, co cię gryzie Uważaj też na podburzanie jednego rodzica przeciwko drugiemu. Nie mów do syna: „Nie rozumiem, dlaczego twoja żona nie chce zakładać dziecku sweterka, przecież ono się przeziębi!”, lecz porozmawiaj otwarcie o swoich poglądach na temat ubierania z synową lub z obojgiem. Uważnie słuchaj własnych dzieci Sądzisz, że nie sprawdzasz się jako babcia lub dziadek, bo rodzice...
Dzieci wchodzą w świat, nie znając zasad jego działania. Niektórych rzeczy uczą się samodzielnie (jak potrząsnę grzechotką, to usłyszę dźwięki, jak wejdę boso na kamyki, to się pokłuję), inne powinni wpoić im rodzice (nie wolno bić, nie należy bawić się zapałkami). Dziecko to mały, myślący człowiek, Ty jesteś dla niego autorytetem, więc spróbuj przekazać mu te zasady. Reguły zachowania dla dzieci - ustal zasady i trzymaj się ich! Gdy dziecko wie, że nie wolno uciekać mamie na ulicy, to dla niego pewnik, którego się trzyma (choć czasem próbuje go kwestionować). Ale kiedy widzi, że mamy można nie słuchać, czuje się zagubione: mogę uciekać czy nie? Mama mówi, że nie, ale jak uciekam, to i tak nic się nie dzieje. Dziecko ma naturalną potrzebę testowania, na ile może sobie pozwolić... To dobrze! Gdy dziecko nie słucha - 3 zasady dla rodziców Jednak brak reguł sprawia, że w jego otoczeniu panuje bałagan. A wśród emocjonalnego chaosu wyjątkowo trudno o spokój i poczucie bezpieczeństwa. Aż chcesz krzyknąć: „Ale moja córeczka w ogóle mnie nie słucha!”. Dzieci są różne, jedne chętniej poddają się naszym wysiłkom wychowawczym, inne wystawiają rodziców na próbę. Jeśli masz z tym duży kłopot, możesz nieco zmienić swoje postępowanie. Może nie traktujesz swoich słów poważnie, ustalasz regułę (np. nie odchodź od stołu, dopóki nie zjesz), ale jej nie egzekwujesz? Widząc to, dziecko uczy się, że nie trzeba cię traktować poważnie i dlatego jest np. niegrzeczne przy stole . Dlatego: Nie rzucaj słów na wiatr . Egzekwuj to, co ustaliłaś. Wprowadź reguły , których przestrzeganie jest według ciebie rzeczywiście ważne. Niech reguł nie będzie za dużo , ale za to niech będą jasne . Magdalena Gąsowska; psycholog, mama ośmioletniej Ady, zajmuje się psychoterapią, wykłada w Wyższej Szkole Pedagogicznej ZNP w...
Słowa mają ogromną moc. Potrafią wywołać uśmiech na twarzy dziecka, jednak potrafią również zranić. Rodzice czasem o tym zapominają. Nazywanie dziecka "niezdarą", "kłamczuchem", "głupkiem" nie jest skuteczną metodą wychowawczą , a może mieć wpływ na życie malca w przyszłości. Czego nie mówić dziecku? "Stałam w kolejce w sklepie, kiedy usłyszałam, jak mama stojąca za mną pyta synka, spokojnie i stanowczo, czy jest niegrzecznym chłopcem. Mały próbował się wyrwać z jej objęć, jakby chciał uciec od jej żądlących słów. Spuścił głowę i smutno odpowiedział, że tak. Jego wyraz twarzy opisuje całą tę historię. To było jasne, że to nie pierwszy raz, kiedy mama tak się do niego zwraca . Można było dosłownie zobaczyć efekty tych słów, zaakceptowane przez jego emocjonalną część. Można było zobaczyć, że te słowa staną się częścią tego, jak będzie myślał o sobie w przyszłości – że jest złym człowiekiem" – napisała w serwisie Popsugar Sharon Silver, autorka poradników dla rodziców. Silver zwraca uwagę, że jedną z metod wychowawczych jest mówienie dziecku, że to nie ono jest złe, ale jego zachowanie. Radzi, by odejść od tego typu komentarzy, bo dziecko może nie zrozumieć różnicy pomiędzy słowami "postąpiłeś niegrzecznie" a "jesteś niegrzeczny". Co mówić dziecku? "Kiedy twoje dziecko źle się zachowuje, zapytaj go, czy to, co zrobiło, było uprzejme, bezpieczne, czy okazało w ten sposób szacunek. Takie pytania zmieniają sposób uczenia dzieci, nie kategoryzują i nie szufladkują. Jako pedagog, mama, dziecko w przeszłości i teraźniejszy dorosły, błagam cię: przestań szufladkować swoje dziecko, nawet jeśli ta szufladka świetnie opisuje jego zachowanie. Używanie słów, które motywują , szybciej nauczy twoje dziecko tego, na czym ci zależy" – radzi Silver. Zastosujecie jej rady? Pamiętacie swoje dzieciństwo i to, jak traktowali...
