Stres w ciąży nie jest obojętny dla nienarodzonego dziecka, podobnie jak zła dieta czy alkohol. Okazuje się, że trudne emocje oraz płaczliwość w ciąży mogą bardzo poważnie wpływać na płód.
Stres w ciąży ma olbrzymi wpływ na dziecko jeszcze przed porodem, a także po nim − pokazuje badanie przeprowadzone przez międzynarodową organizację Association for Psychological Science. Kiedy jesteś zestresowana, twoje ciało produkuje kortyzol, czyli hormon stresu. Chociaż do organizmu dziecka nie mogą dostać się negatywne emocje, hormony przedostają się z łatwością.
Jeśli przyszła mama często stresuje się w ciąży, rozwijające się dziecko również jest zestresowane. Wysoki poziom kortyzolu może wpływać na dziecko także po porodzie – niemowlęta, których mamy często były zdenerwowane, częściej mają kolki, są płaczliwe i niespokojne.
Depresja w czasie ciąży jest niemal tak częsta, jak depresja poporodowa. Aż 10% przyszłych mam zmaga się z objawami depresji. Niestety, wszystkie negatywne uczucia mają wpływ na zdrowie dziecka w przyszłości. Dzieci mam cierpiących na depresję w czasie ciąży:
Stres w ciąży to nie błahostka, zwłaszcza jeśli zmagasz się z trudnymi emocjami, jesteś płaczliwa i naprawdę źle się czujesz. Jeśli zaobserwowałaś u siebie objawy depresji w ciąży, koniecznie zgłoś się do lekarza. Być może niezbędne będzie podanie leków antydepresyjnych bezpiecznych dla kobiet w ciąży.
Jeśli wiesz, że to nie depresja, a tylko chwilowy spadek formy, zadbaj o siebie: pomyśl o lekcjach jogi dla ciężarnych (w sieci znajdziesz wiele darmowych filmików instruktażowych), częściej bierz długą kąpiel (unikaj olejków eterycznych), idź na masaż albo do kosmetyczki. Znajdź swój sposób na załagodzenie stresu w ciąży. Pamiętaj: szczęśliwa, uśmiechnięta mama to szczęśliwe dziecko!
Uwaga! Z hasztagiem #UstąpCiężarnej zakładamy też zamkniętą grupę na Facebooku. Dołączysz?
Zobacz też:
Tyle czasu marzyłaś o cudownych chwilach, gdy weźmiesz w ramiona wyczekiwane dziecko. A teraz, zamiast radości, czujesz zniechęcenie, popłakujesz, może nawet nie masz ochoty wstać z łóżka. Co się dzieje? Przygnębienie i huśtawka nastrojów bardzo często pojawiają się kilka dni po porodzie. Twój organizm gwałtownie powraca do formy po wyczerpujących fizycznie i psychicznie przeżyciach związanych z ciążą i porodem. Kiepski nastrój to tzw. baby blues (z ang. niemowlęce smutki), wynik zmian hormonalnych. W tym czasie spada poziom estrogenów i progesteronu, wzrasta poziom prolaktyny odpowiadającej za wytwarzanie pokarmu. Pojawia się nawał pokarmu – dodatkowe obciążenie. Wiele debiutujących mam ma taką chandrę. Mija ona zwykle po kilkunastu dniach. Czy to depresja poporodowa? Czasem zdarza się coś poważniejszego niż przemijający baby blues – depresja poporodowa. Trwa dłużej, a jej objawy są bardziej nasilone. Przyczyny? Część lekarzy doszukuje się związku między depresją poporodową a nasilonym zespołem napięcia przedmiesiączkowego (popularnie zwanym PMS). U podłoża mogą też leżeć zmiany hormonalne, a także wcześniejsze (sprzed ciąży) zaburzenia snu i stany lękowe. Jeśli zdarzyła Ci się już kiedyś depresja , to jesteś aż trzykrotnie bardziej narażona na jej wystąpienie po porodzie. Wśród przyczyn wymienia się też młody wiek mamy, nie przygotowanej psychicznie do macierzyństwa, lub przeciwnie, dojrzałe lata i przyzwyczajenie do „korzystania z życia”, któremu ciąża kładzie kres, oraz małe wsparcie ze strony najbliższych i wcześniej przeżyte tragedie, poronienie. Objawy depresji zwykle pojawiają się kilka tygodni po opuszczeniu szpitala. Czujesz się przemęczona, rozbita. Masz wrażenie, że nie poradzisz sobie z opieką nad dzieckiem i boisz się zostać z nim sama w domu, myśl o przewijaniu czy kąpieli napawa Cię lękiem....
Zaawansowany wiek mamy wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia wad wrodzonych, np. zespołu Downa. U matek, które przekroczyły 40. rok życia, to ryzyko wynosi nawet 1:100. Ale późne macierzyństwo wiąże się też z większymi zagrożeniami dla zdrowia samej kobiety, nie tylko jej dziecka. Wiek a depresja poporodowa Okazuje się, że wiek matki ma wpływ na wystąpienie depresji poporodowej , która jest dość powszechnym zjawiskiem - dotyka nawet co dziesiątej mamy. Najnowsze badania pokazują, że kobiety po 40. są narażone na jej wystąpienie nawet 5 razy bardziej niż młodsze koleżanki. Nie musi to oznaczać, że każda starsza mama będzie przygnębiona i przytłoczona nową sytuacją, choć ryzyko jest większe. Wiele objawów przechodzi z czasem bez konieczności zasięgania porady lekarza. Jeśli jednak objawy są poważne lub długo się utrzymują, wybierz się do specjalisty. Jak się objawia depresja poporodowa? Tak samo, jak u młodszych mam: uczuciem przygnębienia, lęku, poczuciem, że nie poradzisz sobie z dzieckiem. Czasem niechęcią do dziecka, płaczliwością, biernością . Nie u wszystkich kobiet występują te same objawy. Depresja może objawiać się zarówno apatią, brakiem apetytu i lękiem , jak i zupełną niechęcią do dziecka, emocjami, z którymi sobie nie radzisz. Często starsze mamy są w stosunku do siebie bardzo wymagające i gdy nie są w stanie sprostać wyśrubowanym normom, które sobie założyły, pojawia się frustracja. A to prosta droga do przygnębienia i poczucia, że nie jesteś dobrą matką, które mogą przerodzić się w depresję . Mamy po 40. często boją się też reakcji otoczenia i najbliższych, a to zwiększa stres. Przeczytaj też, jak powiedzieć o ciąży starszym dzieciom Ciąża po 40. zwiększa ryzyko wystąpienia chorób Nie tylko depresja poporodowa częściej występuje u mam, które później zdecydowały się na dziecko. Z wiekiem...
Zima, jesień, deszcz i brak światła to nie jedyne powody, które mogą sprawiać, że brakuje nam radości życia i chęci do opuszczania domu. Nawet wiosną możemy czuć się parszywie, a letnie dni, niosące obietnicę zwolnienia tempa i błogiego lenistwa, mogą okazać się skąpane w smutku. Depresja jest bardzo poważną chorobą, która wymaga leczenia. Szacuje się, że w Polsce cierpi na nią od 1,2 -1,5 miliona osób . Nie można tego bagatelizować, przygnębienie to nie zawsze tylko spadek nastroju, który można skwitować stwierdzeniem: "Trzeba wziąć się w garść". Depresja czy smutek? Każdy z nas miewa gorsze dni, bywa przygnębiony czy smutny, ale depresja jest inna: przygnębienie nie mija, odbiera chęć i siły do działania, cierpiący na nią nie może zmusić się do wykonania nawet najprostszych czynności, takich jak wstanie z łóżka. Jeśli od jakiegoś czasu czujesz, że jesteś w dołku i ten stan przeszkadza ci normalnie funkcjonować, pracować, zajmować się dziećmi, idź do lekarza. Już dwa tygodnie takiego stanu powinny cię zaniepokoić! Depresja może być wywołana przez wiele czynników, od sytuacji życiowych po skłonności genetyczne. Przyczyny nie są do końca jasne. Może ją wywołać trudne doświadczenie, takie jak śmierć kogoś bliskiego, inna choroba, zażywane leki. Częstą przyczyną wystąpienia depresji są też zaburzenia hormonalne, takie jak te u kobiet po porodzie, u których diagnozuje się depresję poporodową . Są też inne, mniej oczywiste, powody, które mogą działać jak katalizator. 5 czynników sprzyjających wystąpieniu depresji: 1. Pora roku Przywykliśmy do mówienia, że jesień jest przygnębiająca porą roku. Nie wszyscy jednak wiedzą, że nie jest to tylko powiedzenie! Od 4-6 proc. ludzi jest bardzo podatnych na ciężkie sezonowe zaburzenia nastroju (SAD) wywołane przez zimno, ciemne, krótkie dni itd. Kolejne 10-20 proc....
