Wymyśl swoją własną bajkę!

  Rozdział I Kiedyś (ale kiedy to było?) była dziewczynką ze słonecznego Pozaświata. Wespół z grupką lojalnych przyjaciółek zwykła spędzać całe dnie pluskając się w ciepłych wodach Pozarzeki (od czasu do czasu, w nagłym przypływie odwagi drażniąc jej mieszkanki - syreny o srebrzystych ogonach), walcząc z ich wrogiem – nader niesympatyczną Bezręką Wiedźmą, która zamiast prawej dłoni miała srebrną protezę i wędrując po Pozalesie w poszukiwaniu nowej wielkiej przygody, mogącej ukrywać się za każdym omszałym drzewem i w każdej kępie pierzastych, nakrapianych słońcem paproci. Żadna część Pozaświata nie stanowiła dlań tajemnicy; dziewczynka była za pan brat z zamieszkującymi ją istotami, przemierzając w ich towarzystwie najbardziej ukryte leśne ścieżki.  Czasy te jednak należały już do przeszłości. Druzjanna była teraz dorosłą kobietą; wysoką i czarnowłosą, ubraną w rodzaj dziwnego białego płaszcza będącego jedyną jasną plamą w ciemności, przez którą dryfowała. "To kitel; to lekarski kitel" myślała dziewczynka; słowo to niespodziewanie wychynęło z otchłani niepamięci, przypomniała je sobie nieoczekiwanie nie znając go przedtem.  Druzjanna wiedziała też coś innego; świadomość tego nagle wypełniła jej głowę. Zdała sobie sprawę, że jej świadomość istniała na dwóch planach, całkiem jakby się rozszczepiła na dwie wersje siebie, obie będące w stanie obserwować siebie nawzajem z grozą, ale i nie bez swoistej upiornej fascynacji. Jedna z nich identyfikowała się jako dorosła kobieta, której pracą było pomagać chorym, druga wiedziała, że jest dzieckiem, mieszkanką idyllicznego Pozaświata i że coś było tu zdecydowanie nie tak. Bardzo nie tak. W takim stopniu nie tak, w jakim to tylko było możliwe. Ta druga połówka miała nieprzyjemne wrażenie, że dzieciństwo dziewczynki opuszczało ją kropla po kropli na...

Bajki dla dziewczynek kojarzą się przede wszystkim z różem, księżniczkami, tęczowymi kucykami i sporą ilością lukru. Czy to źle? Niekoniecznie. Jeśli twoja córka lubi księżniczki Disneya, Barbie i My Little Pony , nie ma w tym nic złego – w każdej z tych bajek i filmów znajdzie ważne przesłanie. Jeśli jednak irytuje cię to, że oferta bajek dla chłopców jest bardziej zróżnicowana, mamy dobrą wiadomość: jest wiele ciekawych i wartościowych bajek dla dziewczynek, nie wszystkie ociekają różem i brokatem . Oto bajki, które na pewno spodobają się dziewczynkom (i chłopcom!): Nie o księżniczkach – fajne bajki dla dziewczynek Dziewczynki lubią bajki o zwierzętach (a kto ich nie lubi?) i... innych dziewczynkach. Te bajki dla są szczególnie warte polecenia: Miffy – oniryczna opowieść o ślicznym białym króliczku i jego rodzinie. Masza i niedźwiedź – ulubiona bajka wielu dzieci, o psotnej Maszy i jej przyjacielu, troskliwym niedźwiedziu. Charlie i Lola – fantastyczna seria o rodzeństwie, opowiadająca o ważnych dla dzieci sprawach, pełna humoru i świetnej animacji! Przygody Charliego i Loli dostępne są także w formie książek dla dzieci . Bing – odcinkowa bajka o trzyletnim króliczku, który chodzi do przedszkola i codziennie uczy się czegoś nowego. Pomaga dzieciom w nauce radzenia sobie z emocjami i w rozwijaniu empatii. Świnka Peppa – niektórych irytuje, ale dzieci ją lubią. My też! Księżniczki Disneya w bajkach dla dziewczynek Zgoda, dla niektórych niestrawne, bo zakładamy, że bohaterki marzą tylko o księciu i zamążpójściu, tymczasem wśród księżniczek Disneya nie brakuje panien o walecznych sercach, odwadze dorównującej bogini Atenie. Księżniczki Disneya są lojalne, wrażliwe, kochają naturę, a co więcej – są gotowe walczyć o swoje marzenia! Szczególnie polecamy te postaci kobiece z...

Przeczytaj opowiadanie Anny Banasiak, która wysłała nam opowiadanie w majowej edycji konkursu "Mamy piszą" i została 1 z 3 osób wyróżnionych, do której trafi także zestaw kosmetyków L'biotica. Ania szyła ubranka dla lalek ręcznie i na maszynie razem z mamą. Malowała nowe światy na kartkach papieru. Siadała w salonie, otulała się kocem i przenosiła w zaczarowaną krainę wyobraźni. Nic nie było ważniejsze od marzeń. Samotna, czuła się lekko, jak baletnica wirowała w istnieniu, które było tak kruche jak ciasteczka mamy. Bosa z zamkniętymi oczami wyobrażała sobie, że jest królewną czekającą na królewiczów starających się o jej rękę Była szczęśliwa, kiedy rysowała bohaterów z dalekich krain i wymyślała nowe baśnie i opowiadania.   -Aniu, musimy iść do przedszkola, już czas założyć tę nową sukienkę, żeby wszyscy Cię podziwiali na co zwykle odpowiadała: -Nie mogę włożyć sukienki tylko spodnie, bo dziś będę grać z kolegami w piłkę. Dom był jej światem, magicznym królestwem pełnym tajemnic i labiryntów, życie na zewnątrz nie było tak ciekawe, poza tym dziewczynki nie chciały się z nią bawić, bo była inna, często uciekała w marzenia i wpatrywała się w przyrodę, śpiewała lalkom kołysanki. Lubiła gry w piłkę nożną i ping-ponga. -Dziecko, musisz wyjść, pobawić się z innymi dziećmi, poznasz nowe rzeczy. -Ja nie chcę do przedszkola- szepnęła -Weźmiesz twoją ulubioną przytulankę fokę, gdy ją naciśniesz, zakwili jakby przytulała się do mamy… Ania niechętnie włożyła nową spódniczkę z falbankami i bluzkę w groszki. Poczuła lekki ucisk w brzuchu, ale zapakowała kolorowy tornister i wyszła z przytulnej sypialni. Świat budził się do życia, zewsząd dobiegały odgłosy ulicy, tęcza wisiała na horyzoncie jak malowana kredkami, ludzie jak ludziki z plasteliny, byli nierealni, zamknięci w swoich światach....