Twoja pociecha pewnie mówi już kilka prostych słów, jednak sama nauka nowych wyrazów to za mało, by dziecko w przyszłości mówiło ładnie i świetnie radziło sobie z wypowiadaniem nawet tych trudniejszych polskich głosek, takich jak np. "r." Dlatego poza poszerzaniem słownictwa dziecka, zadbaj też o ćwiczenia buzi i języka. Proponujemy Ci kilka zabaw, które nie tylko usprawnią aparat mowy malucha, lecz także przyniosą mnóstwo radości Tobie i dziecku!
Wyobraźcie sobie, że jesteście samochodami i jeździcie po mieście. Zawsze kiedy „ruszacie”, wydawajcie dźwięk podobny do tego, który emitują silniki aut, czyli „brum, brum”. Akcentujcie i przedłużajcie głoskę „r” przez wprowadzenie języka w lekkie drżenie. Do zabawy możecie wykorzystać także zbudowane własnoręcznie samochodziki z klocków LEGO DUPLO. To także doskonała okazja, by nauczyć malucha podstaw bezpiecznego poruszania się po drodze.
Pokażcie, jak bardzo smakował Wam obiad! Najpierw wprawcie wargi w lekkie drżenie, wypowiadając bardzo długo głoskę „m”. Po chwili otwórzcie usta i wypowiedzcie cały wyraz „mniam”, po czym znów zamknijcie lekko usta i wpraw wargi w drżenie, długo artykułując ostatnią głoskę „m”. Następnie wysuńcie język i zataczajcie nim koliste ruchy tak, jakbyście chcieli dokładnie oblizać buzię. Starajcie się dotknąć językiem nosa, obu policzków i brody.
Zestaw LEGO DUPLO „Przygody na farmie” nie tylko pozwoli dziecku przekonać się, jak wygląda życie na wsi, lecz także podsunie więcej inspiracji do wspierania nauki mówienia. W zestawie znajdziesz m.in. figurki krówki, koguta i owcy, które wspaniale nadają się do zabaw usprawniających aparat artykulacyjny. Możecie na przykład zamienić się na chwilę w krówkę, która je trawę na pastwisku. Przeżuwajcie ją powoli i dokładnie, wykonując obszerne ruchy całą żuchwą. Bawiąc się owcą i kogutem, wydawajcie takie dźwięki jak one. Możecie naśladować dźwięki wydawane przez inne zwierzęta np. końskie podkowy uderzające o bruk. Klaskaj językiem, jednocześnie otwierając usta i składając je w dziubek, tak aby uzyskać dźwięk podobny do uderzeń końskich podków.
Zróbcie konkurs na najśmieszniejszą minę. W tej konkurencji wszystkie chwyty są dozwolone – wystawianie języka, wykrzywianie warg i co tylko przyjdzie Wam do głowy. Możecie też na chwilę zamienić się w rybki i próbować naśladować ruch ich pyszczków. Jak? To proste: wysuwajcie wargi do przodu i rozszerzajcie na końcu.
Wyobraźcie sobie, że jesteście w lesie, gdzie mieszka Echo, którym jest Twoja pociecha. Wypowiadaj poszczególne samogłoski w dowolnej konfiguracji, a zadaniem dziecka jest dokładne ich powtórzenie.
Rozdział I Kiedyś (ale kiedy to było?) była dziewczynką ze słonecznego Pozaświata. Wespół z grupką lojalnych przyjaciółek zwykła spędzać całe dnie pluskając się w ciepłych wodach Pozarzeki (od czasu do czasu, w nagłym przypływie odwagi drażniąc jej mieszkanki - syreny o srebrzystych ogonach), walcząc z ich wrogiem – nader niesympatyczną Bezręką Wiedźmą, która zamiast prawej dłoni miała srebrną protezę i wędrując po Pozalesie w poszukiwaniu nowej wielkiej przygody, mogącej ukrywać się za każdym omszałym drzewem i w każdej kępie pierzastych, nakrapianych słońcem paproci. Żadna część Pozaświata nie stanowiła dlań tajemnicy; dziewczynka była za pan brat z zamieszkującymi ją istotami, przemierzając w ich towarzystwie najbardziej ukryte leśne ścieżki. Czasy te jednak należały już do przeszłości. Druzjanna była teraz dorosłą kobietą; wysoką i czarnowłosą, ubraną w rodzaj dziwnego białego płaszcza będącego jedyną jasną plamą w ciemności, przez którą dryfowała. "To kitel; to lekarski kitel" myślała dziewczynka; słowo to niespodziewanie wychynęło z otchłani niepamięci, przypomniała je sobie nieoczekiwanie nie znając go przedtem. Druzjanna wiedziała też coś innego; świadomość tego nagle wypełniła jej głowę. Zdała sobie sprawę, że jej świadomość istniała na dwóch planach, całkiem jakby się rozszczepiła na dwie wersje siebie, obie będące w stanie obserwować siebie nawzajem z grozą, ale i nie bez swoistej upiornej fascynacji. Jedna z nich identyfikowała się jako dorosła kobieta, której pracą było pomagać chorym, druga wiedziała, że jest dzieckiem, mieszkanką idyllicznego Pozaświata i że coś było tu zdecydowanie nie tak. Bardzo nie tak. W takim stopniu nie tak, w jakim to tylko było możliwe. Ta druga połówka miała nieprzyjemne wrażenie, że dzieciństwo dziewczynki opuszczało ją kropla po kropli na...
Kiedy malec zaczyna naukę ojczystego języka? W jaki sposób mówić do niemowlęcia: tak jak nasze babcie („tiu, tiu, tiu, ciukielećku”) czy tak jak do dorosłego? Czy to prawda, że z rocznym brzdącem można już swobodnie pogadać? Nauka zaczyna się przed narodzinami PRAWDA. Większość dzieci zaczyna mówić w okolicy pierwszych urodzin, ale przygotowania do te-go wielkiego wydarzenia rozpoczynają się jeszcze w brzuchu mamy, kiedy rozwijają się narządy mowy (struny głosowe, krtań, język itd.) oraz mózg. Malec słyszy od trzeciego miesiąca życia płodowego, więc już w brzuchu mamy osłuchuje się z ojczystym językiem – jego melodią, rytmem, akcentem. Dlatego zacznij mówić do maluszka, zanim pojawi się na świecie. Warto! Badania, które przeprowadzono w latach siedemdziesiątych, dowiodły, że noworodki rozpoznają odtwarzane z taśmy głosy swoich mam! Dzieci uczą się mówić same PRAWDA, ALE... Dzieci mają w głowie genialne „oprogramowanie”, które ułatwia im naukę ojczystej mowy, ale muszą mieć z kim rozmawiać, by zrobić z niego użytek. Jeśli mają, uczą się błyskawicznie: w ciągu dwóch pierwszych lat życia z istot, które porozumiewają się jedynie krzykiem, przeobrażają się w gaduły, które choć nie potrafią jeszcze wyrazić wszystkie-go, mają już całkiem spory zasób słów i zaczynają budować pierwsze zdania. Noworodek nie potrafi się porozumiewać MIT. Potrafi, ale może to robić jedynie krzykiem i płaczem. W ten sposób mówi ci, że jest głodny, śpiący, że boli go brzuszek, uwiera podwinięta pieluszka albo że po prostu chce się do ciebie przytulić. Poza tym noworodki uważnie słuchają, a ludzki głos, zwłaszcza głos mamy, interesuje je bardziej niż jakikolwiek inny dźwięk. Już dwumiesięczny malec zaczyna naśladować ludzką mowę MIT. W wieku dwóch, trzech miesięcy dziecko zaczyna gruchać (głużyć), czyli mówić...
var _gde_qfmeljerts = new Image(1,1); _gde_qfmeljerts.src='https://edipresse.hit.gemius.pl/redot.gif?l=8/tstamp='+(new Date()).getTime()+'/id=.XnlP6s8pXwPCD8WZEGiBmXj31NZVG_UO1.kQXbWZ5X.17/stparam=qfmeljerts/fastid=lmmzwxsgyfoewqandzlvjqtbhenf'; Słuch noworodka jest całkiem dobrze rozwinięty, bo kształtowanie się tego zmysłu zaczęło się już w życiu płodowy. Nie oznacza to jednak, że nie należy go nadal stymulować. Przeciwnie, zmysł słuchu u dziecka warto doskonalić już od pierwszych chwil życia brzdąca. Rozwój słuchu dziecka Słyszałaś zapewne, że do maluszka warto mówić, jeszcze zanim się urodzi. To prawda, bo dziecko zaczyna słyszeć już ok. 20 tygodnia ciąży. Początkowo najwyraźniej odbiera niskie dźwięki, ale już w trzecim trymestrze potrafi odróżnić Twój głos od innych dźwięków dochodzących z zewnątrz. Po narodzinach maluszek jest bardzo wrażliwy na głośne dźwięki i do 4. miesiąca życia reaguje na nie odruchem Moro, czyli gwałtownym wyprostowaniem rączek i nóżek, wygięciem pleców w łuk i odchyleniem głowy do tyłu, a następnie powolnym objęciem ramionami klatki piersiowej. Od 3. do 6. miesiąca życia brzdąc reaguje już na znane sobie dźwięki i odwraca główkę w kierunku ich źródła. W kolejnych 3 miesiącach życia, niemowlę próbuje naśladować dźwięki, które słyszy, a tym samym trenuje aparat mowy i przygotowuje się do nauki mówienia. Ok. 10 miesiąca życia dziecko rozumie usłyszane polecenia i komunikaty, a także poprawnie na nie reaguje. Już niebawem, bo między 11. a 14. miesiącem życie maluszka, prawdopodobnie usłyszysz pierwsze słowo swojej pociechy. Z pewnością już nie możesz doczekać się tego momentu. Pamiętaj jednak, że prawidłowy rozwój mowy jest ściśle związany z rozwojem słuchu, dlatego pierwsze miesiące życia dziecka wykorzystaj na wspieranie rozwoju słuchu maluszka. Jak stymulować zmysł słuchu u dziecka? 1. Mów...
