Nocny wędrowiec

Lunatykowanie u dzieci zdarza się częściej niż nam się wydaje. Dotyczy co najmniej połowy dzieci. Jeśli twoje dziecko, które do tej pory spało spokojnie, nagle zaczyna w nocy wędrować po mieszkaniu, przychodzić do waszego łóżka, wyciągać zabawki, zapalać światło, zasypiać tam, gdzie zawędrowało, to zapewne lunatykuje . Skąd się bierze lunatykowanie u dzieci? Lunatykowaniem u dziecka nie ma się co martwić. Nie jest objawem żadnych poważnych problemów. Wiąże się z niedojrzałością układu nerwowego. Powinno się skończyć wraz z dorastaniem dziecka, najpóźniej do piątego roku życia. Jeśli twoje dziecko lunatykuje, zadbaj o odpowiednie zabezpieczenie, by nie zrobiło sobie krzywdy, jeśli zacznie swą wędrówkę, a ty się akurat nie obudzisz.   O czym należy pamiętać przy lunatykującym dziecku?       Zamknij na noc drzwi zewnętrzne. Lunatykujące dziecko, może sobie je otworzyć i wyjść na zewnątrz.     Wyłącz gaz. Maluch bez trudu może je odkręcić.     Pochowaj wszystkie niebezpieczne dla dziecka przedmioty. Noże, igły, nożyczki...     Kup bramki, jeśli w domu są schody. Bramki należy na noc zamykać, aby otumaniony snem maluch nie spadł ze stopni.     Zainstaluj wkładany do kontaktu świetlik. Najlepiej w pobliżu dziecięcego łóżeczka. Po to, by chłopiec nie przewrócił się, wstając w ciemnościach.     Powieś na drzwiach do różnych pomieszczeń dzwonki czy dzwoneczki, które będą budzić cię. Dzięki temu możesz czuwać nad wędrującym nocą po domu synkiem. Jeśli każdego ranka wstajesz niewyspana, bo twój maluch budził się w nocy raz po raz, zapewne jest coś, co przeszkadza dziecku w spaniu. Sprawdź, czy w twoim domu nie czają się wrogowie długich snów. Zobacz też: Złe sny i lunatykowanie.

"Moje dziecko lunatykuje i nie wiem, co mam robić" - oznajmiła moja koleżanka. Jej syn często w nocy wstaje i chodzi po mieszkaniu, czasem też coś mówi. Ostatnio obudził się w środku nocy , usiadł na łóżku i dziwnym głosem – przypominającym głosy bohaterów z kreskówek – powiedział: "Trzeba wszystko zautomatyzować i wszędzie otworzyć okna". Koleżanka, zachowując przytomność umysłu, odpowiedziała: "Ale w tym pomieszczeniu nie ma okien". "Aha" – odpowiedział jej syn, kładąc się z powrotem na łóżko. Brzmi zabawnie, ale koleżanka już zdążyła sobie wyobrazić, jak jej syn wstaje z łóżka i otwiera wszystkie okna (mieszkają na 11. piętrze). Zobacz jak zachowuje się lunatykujące dziecko: Co robią dzieci podczas lunatykowania? Jej historia uruchomiła lawinę innych opowieści (okazało się, że większość znajomych mam przechodziła przez to samo). Jedna z koleżanek opowiadała, jak kiedyś obudziła się z jakimś dziwnym niepokojem. Okazało się, że jej syn stał nad nią z dziecięcą ciupagą oraz... hula-hop. Na pytanie: "Co się stało?". Mały odpowiedział: " Muszę się tutaj położyć i odpocząć". Koleżanka powiedziała: "W porządku, ale odłóż ciupagę". Syn odwrócił się, odłożył ciupagę i położył się do łóżka rodziców z hula-hop. Córka innej znajomej chodziła kilkanaście minut po mieszkaniu, aż wreszcie położyła się na stole w jadalni. Inna dziewczynka stała przy otwartych drzwiach wejściowych, kręcąc zamkiem i powtarzając: "Muszę zamknąć drzwi". Syn przyjaciółki pojechał na obóz harcerski i lunatykując snuł się po lesie . Na szczęście zauważyli to pełniący wartę koledzy i pilnowali, by nie zrobił sobie krzywdy. Inna znajoma dziewczynka przyszła do łóżka rodziców, przekonując ich, że w jej łóżku jest pełno mrówek....

Co łączy rodziców małego dziecka i rolnika? I jedni, i drudzy nie potrzebują budzika. A ty pewnie wiesz dlaczego... Rolnika rankiem budzi kogut, a rodzice rannego ptaszka, zwanego Julką czy Wojtusiem, zrywają się o świcie, obudzeni przez swoją pociechę. Maluch daje o sobie znać tak długo, aż postawi na nogi cały dom. Dla dziecka sprawa jest prosta: „Obudziłem się, nie chcę już spać, więc pora wstawać”. Żadnego znaczenia nie ma  fakt, że piąta rano to niezbyt dobra pora na zabawę i że mama zmęczona, np. przygotowaniami do świąt, chciałaby pospać. Dla rodziców jeszcze przez dłuższy czas poranne wylegiwanie się będzie tylko niespełnionym marzeniem. Kiedy dziecko podrośnie, zacznie chodzić do przedszkola czy szkoły, sytuacja zmieni się o tyle, że po prostu będzie musiało wcześnie wstawać. Nie łudź się jednak, że wtedy zacznie marzyć o dłuższym śnie. Możesz natomiast już teraz podjąć próbę zapanowania nad sytuacją, dzięki czemu uda ci się opóźnić poranną pobudkę. Przyjrzyj się rozkładowi dnia malucha, napojom, które podajesz mu na kolację (może wypija za dużo, a nic bardziej niż mokra pielucha nie obniża komfortu snu). A może chodzi spać za wcześnie? Jeśli tak, kładź go codziennie dziesięć minut później, aż pora zasypiania przesunie się o 30–60 min. Czasem wystarczy w nogach łóżeczka położyć tekturowe książeczki. Ranny ptaszek, nim zacznie szukać towarzystwa, ma szansę pogrążyć się w porannej lekturze. Ekspert odpowiada: Małgorzata Ohme, psycholog, wykłada w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie, specjalizuje się w psychologii rozwoju, mama Klary i Jurka. → Czy to prawda, że maluch musi „nauczyć się” spać? Od samego początku warto uczyć dziecko naszego własnego rytmu, tak by to ono dostosowywało się do rodziców, a nie na odwrót. To spowoduje, że będzie się czuło...