Mały buntownik

Dlaczego noworodek płacze? Płacz to język noworodka. Płacząc, noworodek doskonale potrafi informować o swoich uczuciach. Jego płacz ma wiele odmian, każda z nich oznacza coś innego. Na początku wydaje ci się bardzo trudne rozpoznanie, dlaczego noworodek płacze, rozróżnienie rodzajów płaczu, a przede wszystkim właściwe zareagowanie na płacz noworodka. Nie martw się tym. Wkrótce zaczniesz rozumieć przyczynę płaczu noworodka (psychologowie nazywają ten fakt dostrojeniem się do siebie.  Noworodek płacze, bo jest głodny Jeśli dziecko po obudzeniu się marudzi, wkłada piąstkę do buzi, próbuje ją ssać, możesz usłyszeć mlaskanie, a zaraz potem zaczyna płakać, to najprawdopodobniej płacze dlatego że dziecko jest głodne . Płacz spowodowany głodem jest wysoki, krótki, krzykliwy; dźwięk rytmicznie unosi się i opada, słychać w nim "błagalny" ton. Im młodsze dziecko, tym częściej jest głodne. Pamiętaj, że jeśli odpowiednio szybko zareagujesz na pierwsze sygnały głodu, uda ci się uniknąć płaczu. Płacz z powodu bólu brzucha Płacz spowodowany bólem brzuszka jest inny. Pojawia się nagle, jest przenikliwy, rozpaczliwy. Dziecko może płakać długo, z przerwami, pręży się, zaciska piąstki. Tylko na chwilę udaje ci się je uspokoić, gdy przystawisz dziecko do piersi lub delikatnie pogłaszczesz jego plecki. Noworodek jest chory Płacz sygnalizujący chorobę jest dość słaby, nosowy, "smutny", ma niższy toni niż ten informujący o bólu czy zmęczeniu. Dziecko jest rozpalone, nie patrzy ci w oczy ( zmierz temperaturę , jeśli przekracza 37,5 stopni Celsjusza u noworodka, zadzwoń do lekarza ), z płaczem przerywa ssanie (może mieć katar). Czasem w ogóle odmawia jedzenia. Tym objawom towarzyszyć może biegunka. Gdy dziecko pociera główką o materacyk, upewnij się, czy to nie zapalenie ucha. Jeśli masz wątpliwości, zadzwoń do lekarza....

Dwulatek potrafi być trudnym dzieckiem. Wybuchy złości, ośli upór, częste protesty, a nawet ataki agresji potrafią każdego rodzica wyprowadzić z równowagi. Okazuje się, że od tego, jak będziesz reagować w trudnych sytuacjach, zależy to, czy twój syna nauczy się radzić sobie z negatywnymi emocjami. Przepracujcie złość i strach Zamiast karać złość i frustracje syna bądź wyrozumiała i postaraj się dziecko zrozumieć . Jeśli tego nie zrobisz, twój syn nauczy się w przyszłości internalizować uczucia i odczucia. Oznacza to przyjmowanie za własne cudzych postaw, poglądów i wartości. A to może rodzić w dorosłym życiu wewnętrzne konflikty i problemy emocjonalne. Dwa sposoby reagowania Naukowcy przebadali wpływ na dzieci w wieku 33 miesięcy dwóch rodzajów reakcji rodziców. Pierwsza reakcja polegała na umniejszaniu emocji i uczuć dziecka , np. poprzez mówienie "Nie zachowuj się jak małe dziecko". Drugim typem reakcji było karanie za niepożądane zachowanie poprzez wysłanie do malca pokoju, aby tam się wypłakał lub "przemyślał" swoje zachowanie. Pół roku później przepytano rodziców, jak obecnie zachowują się ich dzieci i jakie problemy wychowawcze stwarzają. Kara za emocje szkodzi Okazało się, że rodzice karzący dzieci za ich strach czy frustrację zgłaszali, że ich pociechy są niespokojne i wycofane . Szczególnie dotyczyło to chłopców, którzy wcześniej mieli skłonność do negatywnych emocji. Karanie chłopców za nie sprawia, że uczą się je ukrywać. A ukrywanie ich budzi w nich niepokój i lęk. Boją się, że gdy okażą złość lub lęk, spotkają się z przykrymi konsekwencjami. Czas zmienić podejście do synów W naszej kulturze płaczący mężczyzna uważany jest za słabego . Uważa się, że prawdziwy facet powinien panować nad sobą i swoimi emocjami. Emocjonalne są przecież kobiety, nie mężczyźni... Ale takie...

Dziecko płacze, nie chce zasnąć, kłóci się z tobą lub nie chce jeść… – czujesz, że tracisz panowanie nad sobą. Masz nawet ochotę nakrzyczeć albo, co gorsza, złapać je za ramiona i mocno potrząsnąć... Na szczęście, nad złością można nauczyć się panować.  Dziecko złości cię i denerwuje? Przeczytaj nasz wywiad z psycholog Justyną Biernacką, trenerką psychospołeczną i działaczką Fundacji Mama. Justyna Biernacka prowadzi warsztaty dotyczące opanowywania trudnych emocji „Gniew – jak go wyrazić nie krzywdząc innych”. Trudno przyznać się – przed samą sobą i przed innymi – że dziecko złości albo denerwuje. Justyna Biernacka: Warto spojrzeć na emocje trochę inaczej niż zwykle. W opinii wielu z nas złość czy gniew to złe emocje. Tymczasem nie warto dzielić ich na lepsze czy gorsze i oceniać ich. Każdy z nas odczuwa całą gamę emocji – i bez względu na to, czy to przyjemne, czy nie, są one cenne. I niezwykle potrzebne. To znaczy, że jest jakiś pożytek z tego, że złoszczę się na dziecko?! JB: Wszystkie emocje to znaki-sygnały, które informują nas, w jakim jesteśmy stanie. Złość albo gniew są jak lampka ostrzegawcza w samochodzie, która informuje nas o pustym baku. Co robimy wtedy, kiedy podczas jazdy taka lampka się zaświeci? Tankujemy na najbliższej stacji benzynowej, prawda? Tak samo jest ze złością: jej pojawienie się informuje nas, że jakieś nasze potrzeby są niezaspokojone. Zobacz też: Gdy puszczają nerwy. Jak okiełznać emocje? I co powinnam zrobić, kiedy poczuję złość? JB: Przyjrzeć się jej, ale tak, jak przyglądamy się naszemu sprzymierzeńcowi. Pomyśleć: „To, że ja ją odczuwam, to dobrze, bo ona podpowiada mi, jakim jestem człowiekiem, czego potrzebuję”. Nie próbujmy jej stłumić, bo to się nie uda. Taka tłumiona złość pozostaje w nas i...