Nie umie przegrywać

Niektóre kilkulatki, kiedy widzą, że przegrywają, próbują wycofać się z gry, inne zaś płaczą i denerwują się. Są także spryciarze, którzy oszukują. Jak postępować z malcem?

Zabawy z elementami konkurencji pokazują, jak radzić sobie z frustracją wywołaną porażką. Uczą przegrywać, ale też wygrywać z klasą i szanować przeciwnika.
Nasze rady, jak nauczyć dziecko przegrywać
• Ucz, jak wygląda pokojowe przegrywanie. Gdy Ty przegrywasz, pogratuluj wygranej zwycięzcy. Uściśnij rękę, pochwal. Tłumacz w prostych słowach, że raz się przegrywa, raz wygrywa. Zobaczysz, że w końcu dziecko to sobie uświadomi. Co nie znaczy, że spokojnie zaakceptuje!

• Maluchowi, który z powodu przegranej kopie planszę do gry, trzeba tego zakazać. Postaw sprawę jasno: „Jeśli tak robisz, nie możesz z nami grać.” Jeżeli będziesz konsekwentna, dziecko zrozumie, że takie nerwy tylko pogarszają sprawę.

• Nie dawaj wygrywać za każdym razem – dla świętego spokoju. Doraźnie co prawda unikniesz łez, ale takim postępowaniem skrzywdzisz swoją pociechę. Stworzysz nierealny obraz rzeczywistości, gdzie krzykiem można wymusić zwycięstwo. No i nie nauczysz, jak radzić sobie z porażkami. A one są częścią życia i dziecko musi poznać ich smak.

• Nie pozwalaj też oszukiwać. Po to są reguły gry, by ich przestrzegać, a wygrana oparta na oszustwie jest nic nie warta. Oszukujące dziecko powinno zawsze to usłyszeć.

• Gdy malec w połowie rezygnuje, bo mu nie idzie, wyjaśnij, że tak się nie robi. Powiedz: „Następnym razem, jeśli zaczniemy grę, to trzeba ją dokończyć. Takie są zasady”.

• Nie zapominaj przy tym, że uczucie porażki jest rzeczywiście okropne! Ale z Twoją mądrą pomocą dziecko w końcu opanuje tę trudną sztukę.

Pozwól okazywać złość
Wściekłość i płacz to naturalna reakcja kilkulatka na przegraną.
– Nie zabraniaj okazywania negatywnych uczuć. Dziecko powinno wiedzieć, że akceptujesz je wraz z jego złością. Musi czuć, że może na Ciebie liczyć, zwłaszcza gdy jest mu źle.
– Nie krzycz i nie uspokajaj za wszelką cenę. Tłumienie złości może sprawić, że znajdzie ona ujście gdzie indziej (np. w postaci agresji).
– W prostych słowach opisuj, co dziecko czuje. Powiedz: „Zdenerwowałeś się, bo nie udało ci się wygrać. Rozumiem, to nieprzyjemne.”
– Reaguj stanowczo na zachowania niewłaściwe. Zgoda na wyrażanie uczuć nie oznacza akceptacji agresji! Gdy malec rozrzuca pionki do gry, kopie, powinnaś wyraźnie mu tego zabronić.

„Twoje Dziecko”