Choroba Leśniowskiego i Crohna to poważna choroba jelit objawiająca się stanem zapalnym w przewodzie pokarmowym na odcinkach od jamy ustnej po odbyt. Może przyczynić się do powstania raka jelita grubego. Jakie symptomy na nią wskazują i kiedy udać się do lekarza z podejrzeniem choroby? Sprawdź!

Reklama

Choroba Leśniowskiego i Crohna: charakterystyka

Choroba Leśniowskiego-Crohna, skrótowo nazywana chorobą Crohna, jest chorobą zapalną jelit. Może zaatakować przewód pokarmowy w każdym jego odcinku, od jamy ustnej po odbyt, jednak najczęściej choroba ta pojawia się w końcowej części jelita krętego. Nieco rzadziej atakuje jelito cienkie i jelito grube. Inne odcinki przewodu pokarmowego, takie jak przełyk, żołądek, dwunastnica atakowane są znacznie rzadziej.

Nie zdiagnozowano jak dotąd jednej konkretnej przyczyny powstawania choroby Crohna. Nie wyklucza się, że może mieć ona
podłoże:

  • genetyczne,
  • środowiskowe,
  • immunologiczne.

Wśród chorych najczęściej pojawiają się osoby w wieku 15-30 lat (głównie kobiety) oraz osoby po 60 roku życia. Dzieci również mogą zachorować.

Choroba ta objawia się stanem zapalnym w jakimś odcinku przewodu pokarmowego. Pojawiają się zmiany w błonie śluzowej w obrębie jelit, co skutkuje problemami z przechodzenie treści pokarmowych do kolejnych odcinków przewodu. Chorobę Crohna należy leczyć, w przeciwnym razie może dojść do całkowitej niedrożności jelit.

Zobacz także

Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna

Choroba ta, podobnie jak wielu innych chorób autoimmunologicznych, ma bardzo typowe, powszechne objawy, takie jak:

  • gorączka;
  • obniżona masa ciała;
  • ogóle osłabienie organizmu.

W związku z tym nie jest ona łatwa do zdiagnozowania. Aby prawidłowo zdiagnozować chorobę, należy wykonać pacjentowi szereg badań, w tym kolonoskopię, tomografię komputerową, badanie endoskopowe.

Sygnały świadczące o chorobie Crohna

W przypadku pojawienia się ostrych objawów, takich jak:

  • nawracający ból brzucha;
  • wzdęcia;
  • nieuzasadniony nagły spadek wagi;
  • nawracające biegunki, również ze śluzem lub krwią;
  • częste stany podgorączkowe;
  • niedokrwistość;
  • afty w jamie ustnej;
  • powtarzające się krwawienia z przewodu pokarmowego;
  • niepokojące zmiany w okolicach odbytu

należy udać się do lekarza pierwszego kontaktu. Pacjent otrzyma wówczas po przeprowadzeniu wywiadu lekarskiego skierowania na stosowne, niezbędne badania.

Leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna

Chorobę Crohna leczy się dwutorowo. Pacjent otrzymuje leki przeciwzapalne oraz leki immunosupresyjne. Te drugie są konieczne, ponieważ organizm zaatakowany tą chorobą wysyła błędną odpowiedź immunologiczną na drobnoustroje znajdujące się wewnątrz organizmu. Leki natomiast pomagają hamować tę błędną odpowiedź.

Leczenie farmakologiczne uzależnione jest od konkretnego przypadku i stopnia zaawansowania choroby. Bywa, że pacjenci poddawani są zabiegom operacyjnym, np. W przypadku podejrzenia raka jelita grubego, ale nie tylko. Jelita zaatakowane chorobą mogą zatykać się i takie zwężenia, niedrożności również kwalifikują się do zabiegu operacyjnego.

Rokowania w chorobie Crohna

Choroba Leśniowskiego i Crohna nie jest chorobą całkowicie wyleczalną. Kiedy ma ostry przebieg, należy w leczeniu postawić na łagodzenie objawów, a gdy tak się stanie, nadal podawać leki, by opóźnić nawrót. Choroba ta ma charakter przewlekły i nawracający. Pacjent musi zatem być poddawany co jakiś czas kontrolnym badaniom, by sprawdzać aktualny stan oraz wyłapywać jak najszybciej ewentualne powikłania.

Dieta w przypadku choroby Crohna

Wiele osób uważa, że skoro jest to choroba jelit, to być może zmiana diety będzie miała ogromne znaczenie w leczeniu. Jednak w przypadku tej choroby nie ma żadnych specjalnych wytycznych, których pacjent powinien przestrzegać w zakresie żywienia. Dieta chorego na Leśniowskiego i Crohna powinna być urozmaicona i bogata w cenne wartości odżywcze, podobnie jak każdego zdrowego człowieka.

Choroba Crohna a wrzodziejące zapalenie jelita grubego

W przypadku, gdy choroba Crohna zaatakuje wyłącznie przewód pokarmowy na odcinku jelita grubego, odróżnienie jej od wrzodziejącego zapalenia jelita grubego jest niemal niewykonalne. Obie choroby w znacznym stopniu zwiększają ryzyko pojawienia się raka jelita grubego, ale w przypadku wrzodziejącego zapalenia jelita grubego prawdopodobieństwo pojawienia się tego nowotworu jest dużo większe.

Zobacz też:

Reklama
Reklama
Reklama
Reklama