Masz szczupłe dziecko, może nawet bardzo szczupłe, i myślisz – moja córka (albo syn) może jeść i pić, co chce, bo nie tyje? Błąd! Opublikowano badania naukowe, które wskazują na to, że jeśli dziecko regularnie pije dosładzane napoje, może mieć w przyszłości kłopoty z pamięcią. Kłopoty te wcale nie wynikają z bezpośredniego wpływu cukru na mózg. Pewną ważną rolę w tym mechanizmie odgrywa... brzuch dziecka.
Naukowcy z dwóch amerykańskich uczelni, University of Georgia oraz University of Southern California odkryli, że spożywanie słodzonych napojów w dzieciństwie zaburza w dorosłości pracę części mózgu zwanej hipokampem. To ta część odpowiada za zdolność uczenia się oraz zapamiętywania. Winowajcą jest bakteria, która pod wpływem cukru z napojów nadmiernie namnaża się w jelitach. Chodzi o bakterię Parabacteroides.
O tym, że to ona ponosi winę za gorsze uczenie się i pamięć, przekonano się, wszczepiając jej duże ilości do jelit zwierząt, których nigdy nie pojono słodzonymi napojami. Efekt był identyczny – w dorosłości zwierzęta cierpiały na pogorszenie pamięci. Im więcej ich było w ich jelitach, tym gorzej pracował hipokamp.
Dzieci kochają słodycze, a krzyczące do nich ze sklepowych półek łakocie są pełne cukru. Nie każdy jednak wie, że w wielu przypadkach największym źródłem cukru w diecie dziecka są nie batoniki czy cukierki, ale słodzone napoje. Jak wykazali naukowcy, podawanie ich dzieciom może przeszkadzać w prawidłowym kształtowaniu się funkcji hipokampa, który odgrywa niezmiernie ważną rolę w rozwoju pamięci, zdolności do uczenia się, ale też do kontrolowania własnego zachowania. To prawidłowo działający hipokamp odpowiada za to, że potrafimy działać w przemyślany, planowany sposób.
Hipokamp kształtuje się przez całe dzieciństwo, a nawet jeszcze po 18. urodzinach. Jeśli dziecko będzie w tym czasie spożywało nadmiar cukru, np. będzie często piło słodzone napoje (uwaga też na wodę smakową!), jego hipokamp może nie w pełni się ukształtować, co spowoduje kłopoty intelektualne. A wszystko przez bakterie, które kochają cukier i pod jego wpływem namnażają się, zaburzając skład mikroflory jelitowej dziecka.
Źródło: Emily E. Noble, Christine A. Olson, Elizabeth Davis, Linda Tsan, Yen-Wei Chen, Ruth Schade, Clarissa Liu, Andrea Suarez, Roshonda B. Jones, Claire de La Serre, Xia Yang, Elaine Y. Hsiao, Scott E. Kanoski. Gut microbial taxa elevated by dietary sugar disrupt memory function. Translational Psychiatry, 2021; 11 (1)
Sprawdź też:
Jak telewizja wpływa na rozwój dziecka? Nie ma na to pytanie jednoznacznej odpowiedzi. Negatywne skutki oglądania telewizji są przede wszystkim efektem błędów, jakie popełniają rodzice czy opiekunowie. Nie bez winy jest też sposób realizacji programów telewizyjnych. Odpowiedni ich dobór i dawkowanie czasu, jakie dziecko spędza przed telewizorem, ma kluczowe znaczenie. Bo telewizja może mieć też pozytywny wpływ na dziecko. Wpływ telewizji na małe dziecko Duża ilość czasu spędzanego na oglądaniu telewizji może być szczególnie niekorzystna dla rozwoju młodszych dzieci. Maluchy nie odróżniają fikcji od rzeczywistości, a nadmiar informacji sprawia, że ich mózg musi je selekcjonować i robi to po najmniejszej linii oporu – przyswaja tylko najprostsze z nich. Dzieje się to poza świadomością dziecka, gdyż ono samo jeszcze nie umie spośród natłoku informacji wybrać najważniejszych. Jego mózg chłonie te najłatwiejsze do zrozumienia. To w przyszłości może skutkować tym, że dziecko będzie niechętnie mierzyć się z wyzwaniami intelektualnymi i nie rozwinie umiejętności koncentracji. Maluch ma także skłonność do naśladowania zachowań postaci pokazanych w programach telewizyjnych, także postaci z kreskówek. Jeśli weźmie się pod uwagę fakt, że nawet w bajkach dla dzieci pojawiają się postaci prezentujące agresywne zachowania, czy zachowujące się złośliwie, szyderczo albo wrogo, to należy liczyć się z tym, że dziecko „faszerowane’’ takimi treściami zacznie zachowywać się podobnie. Istnieje też ryzyko, że nie rozwinie się u niego w prawidłowy sposób empatia , która jest warunkiem udanych kontaktów społecznych. Negatywne skutki oglądania telewizji przez dzieci Amerykańskie Towarzystwo Pediatryczne (AAP) wymienia zgubne skutki oglądania telewizji przez małe dzieci w zbyt dużym wymiarze czasu: wycofanie się z kontaktów międzyludzkich i czyni dzieci...
Dziecko od dnia narodzin jest istotą społeczną: potrzebuje kontaktu z innymi, ich dotyku, głosu, widoku ich twarzy . Potrafi też odczuwać podstawowe emocje (jest zadowolone lub nie) i nawiązywać kontakt z otoczeniem – na początku tylko przez płacz, a na kolejnych etapach rozwoju także za pomocą uśmiechu, gaworzenia, wreszcie słów. Z czasem jego więź z bliskimi staje się coraz mocniejsza, a życie uczuciowe – bogatsze. Maluszek uświadamia sobie że jest odrębną istotą, a w jego życiu pojawia się miłość, przywiązanie, radość, smutek, złość itd. Rola rozwoju emocjonalnego Dlaczego to wszystko jest takie ważne? Bo rozwój społeczny i emocjonalny umożliwiają mu funkcjonowanie wśród ludzi, tworzenie bliskich więzi, zawieranie przyjaźni, umiejętność rozumienia własnych i cudzych emocji, słowem wszystko to, co składa się na szczęśliwe życie! Przytulaj, noś, całuj Dla rozwoju społecznego i emocjonalnego dziecka najważniejsze jest przytulanie, reagowanie na jego płacz, widok twarzy najbliższych mu osób i rozmowy, nawet, jeśli te pierwsze polegają jedynie na wzajemnym naśladowaniu min i wymianie uśmiechów. W rozwijaniu tego obszaru pomaga oczywiście także zabawa , dzięki której dziecko robi coś wspólnie z bliską osobą, skupia się na tym samym, co ona, razem z nią coś przeżywa. Uczy się wówczas mnóstwa ważnych rzeczy: naśladowania, komunikowania się, nazywania i wyrażania swoich uczuć, brania, dawania itd. A przede wszystkim czuje się kochane. Jakie zabawki mogą mu pomóc w rozwoju tych obszarów? Mali odkrywcy, czyli Myszka Coco, Lew Leonardo i Królik Thomas to wyjątkowe zabawki, które zawdzięczają swoje imiona trzem wielkim postaciom: Myszka Coco została nazwana na cześć Coco Chanel – niezwykle kreatywnej projektantki mody, która zrewolucjonizowała modę i uwolniła kobiety od niewygodnych, ograniczających ruchy strojów. Jej...
