Synek nas gryzie

Po co dziecku granice: zasady, reguły, zakazy? Maria Rotkiel, psycholożka, terapeutka par, terapeutka rodzinna, trenerka rozwoju zawodowego i osobistego, trenerka motywacyjna, autorka książki "O rety, dziecko!": Dziecko jest jak turysta w kraju o nieznanej mu kulturze i zwyczajach. By poczuć się bezpiecznie i odnaleźć przyjemność w poznawaniu nowego miejsca, musi poznać obowiązujące w nim zasady: wiedzieć co wolno, a czego nie, co jest dobre, a co niebezpieczne. Bez tej wiedzy będzie zagubione. Granice są więc drogowskazami , które pomagają mu uczyć się świata, siebie i ludzi – z radością, bez lęku. Sprawiają, że to, co je otacza, staje się bezpieczniejsze, bardziej zrozumiałe i przewidywalne. Gdybyśmy ich nie stawiali, pozostawilibyśmy naszego „turystę” bez pomocy. To tak, jakbyśmy mówili: „Radź sobie sam”. Jak stawiać granice, by nie zmienić domu w koszary? W rodzicielstwie ważna jest empatia i szacunek . Jeśli szanujemy dziecko i jego potrzeby, jeśli dajemy mu prawo do własnego zdania i jesteśmy wrażliwi na to, co czuje i jak to wyraża, nie przesadzimy w kwestii stawiania granic. Zabraniając czy wymagając czegoś, uzasadniajmy swoją decyzję. Pozostawiajmy maluchowi wybór w niektórych sprawach. Np. egzekwując to, aby jadł zdrowo i regularnie, pytajmy: „Na co masz ochotę: na rosół czy zupę pomidorową?”. Nie zgadzajmy się jednak, by dla świętego spokoju zamiast obiadu jadał lody. Jeżeli ma na nie wielką ochotę, dajmy mu je na deser. Zobacz także: Mów "Stop!" zamiast "Nie!" O czym trzeba pamiętać, ucząc dziecko reguł? Przede wszystkim tłumaczmy dziecku, czemu te reguły służą . Róbmy to tak, by było to dla niego zrozumiałe. Odwołujmy się do przykładów. Mówmy na przykład tak: „Nie wolno nikogo bić. Mama cię nie bije, bo bicie jest niedobre. Gdyby mama cię...

Choć co czwarta ciąża jest zagrożona, to w wię­kszości przypadków kończą się one szczęśliwymi narodzinami. Dlatego nie zamartwiaj się na zapas, tylko sprawdź, jak czas, gdy musisz leżeć, uczynić znośniejszym! Skąd ten lęk Leżysz... Wolno ci wstawać jedynie do toalety, masz więc bardzo dużo czasu na rozmyślania. Może zbyt wiele. Ta nietypowa sytuacja wywołuje mnóstwo emocji. Co możesz odczuwać? Paraliżujący strach. To naturalne, że się boisz. Chcesz przecież urodzić zdrowe maleństwo. A gdy leżysz w domu czy szpitalu, wydaje ci się to takie nierealne. Pamiętaj jednak, że twój lęk nie służy dziec­ku. Dlatego staraj się jak najrzadziej myśleć o obawach i nie wyszukiwać w internecie przypadków ciąż zagrożonych .  Poczucie krzywdy. Zadajesz sobie pytanie: „Dlaczego to spot­kało właśnie mnie?”. Choć to frustrujące, spójrz na to z innej strony. Nie będziesz musiała dźwigać swojego coraz większego brzucha ani sprzątać w domu czy spotykać się z naburmuszonym szefem. Możesz też zrealizować marzenia np. o nauce angielskiego. Wyrzuty sumienia. Myślisz, że to wszystko dlatego, że zanim dowiedziałaś się o ciąży, paliłaś papierosy ? Albo za małą wagę przywiązywałaś do swojego stanu: dużo pracowałaś, jadłaś niekoniecznie zdrowo? Prawda jest taka, że zazwyczaj przyczyny kłopotów z utrzymaniem ciąży są bardziej złożone i często od ciebie niezależne. Oskarżanie siebie rodzi smutek, że jako mama zawiodłaś już na początku. A to nieprawda! Niska samoocena. Czujesz się gorsza od innych kobiet? One przecież tak dobrze radzą sobie w ciąży. Możesz mieć takie myśli, zwłaszcza jeśli już raz nie udało ci się utrzymać ciąży. Pamiętaj jednak, że ludzie nie mogą brać odpowiedzialności za wszystko, co ich spotyka... W stałej gotowości. Lękasz się o dziecko, więc na okrągło myślisz o jego...

Mądra miłość polega między innymi  na stawianiu granic , mówieniu "nie" i skłanianiu dzieci, by robiły to, na co niekoniecznie mają ochotę. Co do wielu spraw nie mamy wątpliwości. Dziecko musi wiedzieć, że nie wolno wkładać palców do kontaktu, wychylać się z okna i dotykać gorącego garnka. Że trzeba myć zęby i jeździć wyłącznie w foteliku. W tych sprawach nie ma dyskusji, z innymi nie jest już tak prosto. Czy naprawdę trzeba chodzić spać zaraz po dobranocce? Czy podczas obiadu wolno opowiadać nieapetyczne dowcipy? Czy w dziecinnym pokoju musi być zawsze porządek? Takie pytania można mnożyć w nieskończoność i każdy rodzic musi sobie odpowiedzieć na nie sam. Dziecko potrzebuje granic Małe dziecko nie zawsze wie, co jest dla niego dobre. Potrzebuje granic, bo: Nie ma pojęcia, na co się naraża chcąc natychmiast zrealizować swoje pomysły. Nie wie jakie zachowania są akceptowane przez innych, a jakich lepiej się wystrzegać. Często nie rozumie co się z nim dzieje. Nie potrafi kontrolować swoich emocji . Wielu rzeczy uczy się metodą prób i błędów , mniej lub bardziej bolesnych. Na szczęście nie musi uczyć się w ten sposób wszystkiego (mogłoby się to dla niego źle skończyć) - ma przecież nas. - Marudzący, rozdrażniony maluch nie wie, że chce mu się spać. Czuje, że coś jest nie tak, ale nie ma pojęcia co z tym zrobić, dlatego powinniśmy podjąć decyzję za niego. Po jakimś czasie dziecko zacznie rozumieć sygnały, jakie wysyła jego ciało. Podobnie jest z wieloma innymi sprawami – tłumaczy Beata Płażewska. Polecamy także: Dzieci potrzebują granic. Wywiad z Dorotą Zawadzką, Supernianią Dziecko chcą w nas widzieć rodziców, nie kumpli Wbrew pozorom dzieci wcale nie chcą widzieć w rodzicach wyłącznie kumpli. Tarzanie się po dywanie i zabawa w psa jest OK, ale ktoś w tym towarzystwie musi być...