Dziecko nie chce leżeć na brzuszku

Gdybyś spróbowała (do czego nie namawiamy) posadzić bez podparcia  3 lub 4-miesięczne dziecko, to od razu przechyliłoby się na boczek i przewróciło albo złożyło w pół (tułów poleciałby do przodu, na nóżki). W tym wieku mięśnie brzuszka i te wokół kręgosłupa nie są jeszcze na tyle mocne, by utrzymać tułów w pionie. Na to potrzeba czasu i gimnastyki. Zobacz, jak wyglądają kolejne etapy nauki siadania i jak można w nich pomóc dziecku. 5 miesiąc - przygotowania do siedzenia Dziecko ułożone np. w leżaczku może próbować przyjąć pozycję bardziej pionową: stara się unieść główkę i oderwać plecki od oparcia – ciągnie w ten sposób tułów do siedzenia. Pamiętaj, by maluch był zawsze przypięty w leżaczku (inaczej przy próbach dźwignięcia plecków łatwo może z niego wypaść). Jak pomóc dziecku w nauce siadania? Codziennie układaj dziecko na brzuszku . W tej pozycji, unosząc coraz pewniej główkę, a potem także klatkę piersiową, niemowlę systematycznie ćwiczy mięśnie karku oraz niższych partii plecków. Tak samo przygotowuje się do siadania (i do nauki wielu innych umiejętności ruchowych ). Gdy niemowlę leży na brzuszku, z głową i ramionami wyżej od reszty ciała, unosi główkę, często razem z ramionkami, opierając się na łokciach.   Podawaj dwa palce leżącemu na pleckach maluchowi , wtedy całą górną połowę ciała będzie ciągnąć do siadu. Dziecko nie utrzyma się jeszcze samo w takiej pozycji, więc trzeba je ponownie położyć. Nie będzie mu się to podobać, bo chciałoby wciąż robić coś, co jest nowe, fascynujące i takie przyjemne. Powtarzaj te ćwiczenia przy różnych okazjach – są dla malucha nie tylko wielką frajdą, ale też dobrym treningiem mięśni grzbietu i brzucha . Ciesz się, że twój maluszek jest taki sprawny, silny i chętny do podejmowania nowych wyzwań. Pamiętaj jednak,...

Spanie na brzuchu nie jest polecane niemowlakom, które nie umieją same zmieniać pozycji. Pozostawienie dziecka śpiącego na brzuszku bez opieki rodzica może być bardzo ryzykowne. Dla dzieci w pierwszym roku życia  najbezpieczniejszą pozycją do snu jest leżenie na plecach. Takiego zdania są zarówno polscy specjaliści, jak i eksperci słynnej Amerykańskiej Akademii Pediatrycznej (AAP). Niemowlę śpi na brzuchu – jakie ryzyko? Zbyt wczesne układanie dziecka do snu na brzuchu może być przyczyną SIDS, czyli zespołu nagłej śmierci łóżeczkowej . Spanie na brzuchu może wywołać problemy z oddychaniem. Niemowlę w pierwszych miesiącach życia nie jest w stanie samo zmieniać pozycji. Jeśli podczas snu przyciśnie nos do materaca, nie będzie w stanie odwrócić główki, co grozi uduszeniem. Eksperci AAP zwracają również uwagę na inne czynniki ryzyka: podczas spania na brzuchu dziecko może być gorzej dotlenione, ponieważ oddycha powietrzem, które wcześniej wydychało (zawierającym dwutlenek węgla), co może skutkować nie tylko niedotlenieniem, ale również  przegrzaniem organizmu , które jest uważane za istotny czynnik śmierci łóżeczkowej. Jak długo należy zachowywać ostrożność? Dziecko nie powinno spać na brzuchu, dopóki nie nauczy się sprawnie zmieniać pozycji w trakcie snu. Umiejętność obracania się z brzucha na plecy niemowlęta zwykle osiągają między 6 a 8 miesiącem. Ale to tylko książkowa norma. Niektóre dzieci potrzebują więcej czasu na nabycie takiej sprawności. Zdaniem ekspertów z AAP, zanim położysz dziecko do snu na brzuchu, musisz mieć pewność, że rzeczywiście samo będzie w stanie się odwrócić, jeśli zajdzie taka potrzeba. To, że raz maluchowi udało się to zrobić w ciągu dnia, nie oznacza, że zrobi to również nocą. Z tego względu wg amerykańskich zaleceń na brzuchu powinny spać dzieci, które skończyły...

Nie ma lepszej czy gorszej pozycji leżenia dla prawidłowego rozwoju dziecka. Noworodek powinien się rozsmakować w każdej i w polegiwaniu na pleckach, i w balansowaniu na boku, także w przytulaniu się brzuszkiem do podłogi. Wszystkie są równie ważne i żadnej lepiej nie zaniedbywać. Noworodek leży na brzuchu. Co mu to daje Wydawałoby się, że leżąc na pleckach, dziecko uczy się najwięcej. Bo ma duże pole do obserwacji, bo może machać rączkami i nóżkami, dotykać je, wkładać do buzi. A jednak palmę pierwszeństwa należy przekazać właśnie „brzuszkom”. – Dziecko uczy się odpychać od podłoża, unosić główkę i poszukiwać przedmiotów, przewracać na plecy i turlać, przygotuje się do pełzania, rozwija zmysł równowagi, ale też czucie i umiejętności rąk – tłumaczy Paweł Zawitkowski . – Wszystko to przyda mu się za chwilę, gdy przyjdzie czas na siadanie i raczkowanie. Bez leżenia na brzuszku trudniej mu to osiągnąć. Ale leżenie na brzuszku ma też inne zalety – dziecku lepiej się oddycha, szczególnie gdy nosek zatyka katar, i łatwiej mu znieść ataki kolki. Pośrednio wpływa też na pracę jelit. Nie wierzysz? Przekręć smyka na brzuch, a po chwili zapewne usłyszysz mniej lub bardziej dyskretne „prrrr”. Nie każdy noworodek lubi leżeć na brzuchu I dziwne by było, gdyby każdy noworodek zaakceptował leżenie na brzuszku od pierwszej próby. – Bo wymaga to sporo wysiłku. Dziecko nie ma siły odepchnąć się od podłoża i utrzymać wysoko główkę. Czasem, mimo że mocno napina mięśnie karku, główka opada, co kończy się uderzeniem nosa i czoła o podłogę. Dziecko tak bardzo się stara, a tak niewiele mu wychodzi – mówi terapeuta. Oczywiście na początku. Bo po kilku, kilkunastu tygodniach będzie mistrzem tej pozycji. I w swoim czasie ją polubi. Dlatego gdy położysz dzidziusia na brzuszku, bądź gotowa na jego...