Skarby na spacerze - zabawy dla dzieci

Dziewczynki są grzeczne, chłopcy płaczą? Dziewczynki odbierają świat bardziej zmysłowo: są wrażliwsze na dźwięki i niewygodę. Łatwiej je jednak uspokoić , bo lubią koncentrować się na twarzach i doceniają kontakt fizyczny, przytulenie czy głaskanie. Chłopcy są bardziej energiczni. Więcej i głośniej płaczą i – co jest zmorą wielu rodziców - krócej śpią. Ich układ nerwowy jest mniej dojrzały, co objawia się m.in. nieco gorszą koordynacją i częstszą kolką. Lepiej znoszą jednak niewygody (jak np. mokra pieluszka) i bardziej są zainteresowani otoczeniem niż twarzami. Istota tych różnic tkwi w mózgu, a właściwie w jego połówkach. Jest on bowiem podzielony na dwie bardzo zróżnicowane w funkcjach półkule. Lewa nazywana jest półkulą werbalno-logiczno-matematyczną, odpowiada bowiem za słowa, gramatykę, logikę, liczby, zapamiętuje fakty. Rozumie tylko dosłowne znaczenie słów. Półkula lewa zaś odpowiedzialna jest za zgoła odmienne kwestie – to część kreatywna, "zajmująca się" emocjami, uczuciami, uzdolnieniami artystycznymi. Gdzie więc tkwi różnica między chłopcami a dziewczynkami?   Zagadka różnic w zachowaniu rozwikłana U dziewczynki obydwie półkule rozwijają się bardziej harmonijnie. Lepiej też ze sobą współpracują, bo wytwarza się między nimi więcej połączeń. Mózg chłopca formuje się w życiu płodowym pod wpływem testosteronu. Jego półkule pracują bardziej niezależnie. Lewa, odpowiedzialna za analizę, rozwija się trochę lepiej. Budowa mózgu wpływa więc na zachowanie dziecka. Choć trzeba pamiętać, że wszystkie cechy, które przez to przypisujemy płci, to tylko uogólnienia.    Dziewczynka  rodzi się zdrowsza i silniejsza szybciej się rozwija jest bardziej empatyczna ma lepszą pamięć i koncentrację potrafi robić kilka rzeczy naraz jest opiekuńcza uważniej...

Rico, Oskar i głębocienie Andreas Steinhofel Ilustracje: Peter Schossow Wydawnictwo WAM Od 5. roku życia Cena: 29,90 zł "Rico, Oskar i głębocienie" zaczyna się od znalezienia na ulicy... makaronu. Znalazcą jest Rico, który postanawia sprawdzić, kto pozbył się w ten sposób makaronu. U pani Dahling, sąsiadki z drugiego piętra, ustalił, że to rigatoni w sosie z gorgonzoli. Chciał spytać pana Fitzke, mieszkającego piętro wyżej, czy może makaron należał do niego. Niestety, misja spaliła na panewce, gdyż pan Fitzke w złości zjadł pokazowy makaron. Prawda, że zaczyna się ciekawie? Dalej jest jeszcze barwniej, bo po drodze okazuje się, że Rico jest chłopcem głęboko utalentowanym (tak mówi o nim jego mama), któremu trudno się skupić, a gdy się zdenerwuje, to wszystko mu się plącze. Nie wie, gdzie jest lewa strona ani prawa, gdzie jest północ czy południe. Myśli dłużej niż inne dzieci i myśli inaczej, co sprawia, że to, co jest oczywiste dla dorosłych, dla niego nie jest. Np. dlaczego poziomki nazywają się poziomki, jeśli nie rosną poziomo tylko w pionie? Kto przyzna się, że zastanawiał się nad tym? Nie? A Rico tak. Dzięki niemu spojrzymy na świat inaczej, bo Rico frapują przedziwne rzeczy, zastanawia się nad słowami (i tłumaczy te, których nie rozumie, np. co to znaczy symulować, przechodzień, parawan). A do tego jest ciekawski i odważny, bo np. nie boi się stanąć przy balustradzie balkonu czy przejść na drugą strony jezdni. Ten strach nie jest obcy Oskarowi. To siedmioletni chłopiec, który spaceruje w kasku motocyklowym (z obawy, że coś może mu się stać). Oskar jest niezwykle zdolnym dzieckiem, wszystko wie, ale chodzi po świecie w przeświadczeniu, że matka go nie chciała, a i ojciec nie jest skory poświęcić mu więcej uwagi. No, więc ta dwójka zaprzyjaźnia się i rozwiązuje zagadkę kryminalną. Bo po Berlinie grasuje porywacz dzieci....

Czy w Polsce rodzi się bezpiecznie? Na pewno dużo bezpieczniej niż 20-30 lat temu. W 100 proc. nie uda nam się wyeliminować wszystkich powikłań, jednak dziś poród w Polsce jest dużo bezpieczniejszy – i dla kobiety, i dla dziecka.  Bezpieczeństwo rodzącej kobiety i dziecka poprawiły się – m.in. dzięki istniejącym od lat standardom w ciąży fizjologicznej, oraz standardom w ciąży niefizjologicznej , które mamy od roku. Niewiele krajów może się pochwalić takimi standardami. To, jak w Polsce rodzi się dziś, a jak rodziło się 20 lat temu to niebo i ziemia. Mało kto w Polsce wie, że w Polsce jest jeden z najniższych w Europie wskaźników śmiertelności wśród kobiet w czasie porodu. Bardzo zmniejszyła się też śmiertelność noworodków.  Natomiast liczba przeprowadzanych cięć cesarskich to dramat. 43 proc. kobiet rodzi przez cesarskie cięcie, a być może nawet więcej.   Dlaczego kobiety chcą rodzić przez cesarskie cięcie? Bywa, że cesarskie cięcie ratuje życie, a nawet dwa życia. Powinno być wykonywane wtedy, gdy jest zagrożenie wynikające z porodu drogami natury. Problemem jest jednak to, że często kobiety chcą rodzić przez cesarskie cięcie, bo boją się bólu porodowego , uważają, że to jest bezpieczniejsze dla kobiety i dla dziecka. Cesarskie cięcie jest bezpieczniejsze? Gdyby było, wykonywalibyśmy je u każdej kobiety.  Cesarskie cięcie jest poważną operacją: to duży zabieg, duże jest ryzyko uszkodzenia narządów wewnętrznych, krwotoku.  Powinno być wykonywane tylko, gdy jest konieczne. Cesarskie cięcie ma wpływ na dziecko? Ogromny! To mit, że jest dobre dla dziecka, bo oszczędzamy mu przeciskania się przez kanał rodny. Cesarskie cięcie ma dla dziecka wiele konsekwencji: bezpośrednich i też dalekich. Ma wpływ na jego układ odpornościowy . U dzieci urodzonych przez...