Mały naśladowca - zabawa dla dzieci

Zabawa z dzieckiem , turlanie po dywanie, wygłupy podczas kolacji, przytulanki-przepychanki, budowanie wieży z klocków, robienie czegoś razem, rozmowy, zwykłe, codzienne czynności... Nic specjalnego? Wręcz przeciwnie!   Zabawa z dzieckiem jest jak komunikat "kocham cię" – Zabawa z dzieckiem , spędzony z nim czas oraz uwaga , jaką je obdarzamy, są bezcenne – mówi Beata Płażewska, psycholog . – Dzięki nim dziecko wie, że jest kochane i ważne. Że bliscy lubią z nim spędzać czas, nie dlatego, że czymś szczególnym sobie na to zasłużyło, ale dlatego, że sama jego obecność sprawia im radość. Podczas tych wspólnych chwil buduje się więź miedzy nim a rodzicami. To kapitał, z którego człowiek czerpie przez całe życie i który jest wzorcem budowania relacji z innymi ludźmi: przyjaciółmi, partnerami, własnymi dziećmi. Przeczytaj: A ja kocham moją mamę   Zabawa z dzieckiem nigdy nie jest stratą czasu Ktoś może powiedzieć: „No tak, ale czy nie szkoda czasu na zabawę i banalne, domowe zajęcia? Czy nie lepiej wykorzystać go np. na naukę kolorów? – Zabawa z dzieckiem , choćby najprostsza, to nie jest strata czasu! – mówi psycholog. – Dziecko uczy się nieustannie, także wtedy, gdy z pozoru nic nie robi. To my, rodzice, jesteśmy jego najważniejszymi nauczycielami. Poza kolorami  (je także poznaje przy okazji) uczy się od nas okazywania emocji , sposobu reagowania na trudne sytuacje, zachowania wobec innych ludzi i mnóstwa innych rzeczy. Także tego, że to, czy fajnie spędzamy czas, zależy przede wszystkim od nas samych, a nie od czyichś pomysłów, miejsca, w którym jesteśmy albo tego, czy w zabawce jest sprawna bateria. Tego wszystkiego (oraz tysięcy innych rzeczy) nie da się nauczyć teoretycznie ani nawet na najlepszych warsztatach. Rodzice rzadko mogą sobie pozwolić na spędzanie całych dni na...

Mamy dwuipółletnią córeczkę, która jest bardzo aktywna i ma różne pomysły na zabawy. Rodzice zwrócili nam uwagę, że to nie jest w porządku, że nasze dziecko nie ma obowiązków – kiedyś to już kilkuletnie dzieci pomagały w sprzątaniu. Chcielibyśmy pokazać córeczce, że o dom trzeba dbać i go sprzątać, ale jak to zrobić?    Karolina i Tomek z Poznania PROF. ANNA BRZEZIŃSKA: Dziecko do około 3–4. roku rozwija się głównie przez zabawę, a przy okazji odkrywa świat, uczy się podstawowych reguł codziennego życia i rozwija umiejętności, które są podstawą jego coraz większej samodzielności. Ta samodzielność ułatwia zaspokajanie swoich potrzeb, ale może być też wykorzystana przez domowników do pomocy w różnych codziennych sytuacjach. DR JOANNA URBAŃSKA: Jedną z takich czynności jest sprzątanie. Większość osób pewnie się zgodzi, że nie jest to specjalnie przyjemny obowiązek. Mało tego, często w poradnikach dla świeżo upieczonych (a co za tym idzie – dość zmęczonych) rodziców możemy znaleźć taką poradę: „Nie trać czasu na sprzątanie, kiedy dziecko ma drzemkę, lepiej się wyśpij” albo: „Nie sprzątaj przy dziecku, lepiej się z nim pobaw”. I jak tu wybrnąć z sytuacji, w której kiedyś w końcu trzeba ten domowy bałagan ogarnąć, zorganizować się i wrócić do w miarę systematycznego sprzątania, chociażby po to, żeby szybciej coś znaleźć albo – po prostu – by dbać o podstawową higienę. AB : Najlepiej od początku w takie czynności włączać dziecko, bo jeśli sprzątamy, kiedy ono śpi albo przebywa na spacerze z drugim rodzicem, utwierdzamy je w przekonaniu, że dom jest zawsze czysty lub magicznie sprząta się sam. Nie jest również dobre zostawianie go, aby się czymś zajęło, kiedy my staramy się uporać z jego i naszym bałaganem. Wtedy błędnie nabierze przekonania, że...

Psychologowie dziecięcy i lekarze zgodnie twierdzą, że dziecko lepiej rozwija się , gdy w domu są zwierzęta. Niektórzy pediatrzy dowodzą nawet, że maluchy wychowujące się ze zwierzętami są bardziej odporne na różne choroby i rzadziej mają skłonność do alergii . Co więcej, kontakt np. z psem, może pełnić funkcje terapeutyczne. Plusów posiadania w domu czworonoga jest bez liku, jednak ważne, by decyzję o zakupie lub przygarnięciu czworonoga podjąć świadomie. Zatem gdy usłyszysz z ust dziecka: „Mamo, chcę mieć psa”, nie pędź od razu do hodowcy czy schroniska, ale najpierw przygotuj dziecko na nowego lokatora. Jak to zrobić? Porozmawiaj z dzieckiem o potrzebach psa Musisz wytłumaczyć dziecku, że pies to nie pluszowa zabawka, ale żywa istota, która tak jak my odczuwa ból i smutek. Dlatego nie wolno ciągnąć psa za uszy czy ogon ani go bić, trzeba obchodzić się z nim delikatnie tak, aby nie zrobić mu krzywdy. Należy także poświęcać mu uwagę, ponieważ zaniedbywany pies stanie się apatyczny i będzie nieszczęśliwy. Powinnaś wyjaśnić dziecku, że pupil ma też swoje potrzeby , np.  nie wolno mu przeszkadzać gdy je lub śpi. Czworonóg nie zawsze może też mieć ochotę na zabawę, czasem musi trochę odpocząć. Podczas takiej rozmowy możesz wykorzystać książki lub filmy o psach – to z pewnością ułatwi zapoznanie dziecka ze zwyczajami czworonogów. Zapewnij dziecku kontakt z psem Jeśli ktoś z twojej rodziny lub znajomych ma psa, to świetna okazja, by twój maluch bliżej poznał czworonogi, jeszcze zanim będzie miał własnego. Odwiedźcie rodzinę lub przyjaciół i ich pupila, pozwól dziecku pobawić się z czworonogiem i poobserwować go podczas różnych czynności, np. jedzenia czy spaceru. Twoja pociecha będzie miała szansę nauczyć się, jak głaskać psa, gdzie nie należy go dotykać oraz jak się nim zajmować. Ty natomiast zobaczysz, jak...