1. CZYTAJMY WSPÓLNIE. Czytając maluchom różne opowieści starajmy się zmieniać ton naszego głosu, w zależności od bohaterów, naśladujmy odgłosy zwierząt bądź inne dźwięki pojawiające się w prezentowanej historii – to wszystko z pewnością przyciągnie uwagę naszego dziecka. Dla rodziców czytanie to szansa na stanie się aktorem we własnym domu, a dla dziecka to dodatkowe kilka minut uwagi, które poświęci książce rozwijając własną wyobraźnię, ale także dzięki którym miło spędzi czas z mamą lub tatą.
2. KSIĄŻKA POWINNA BYĆ UŻYWANA. Dziecko potrzebuje dotyku kartek, czasem może je zgiąć czy coś na nich narysować. Może także zabrać ulubioną opowieść ze sobą do łóżka czy otworzyć przy jedzeniu. Starajmy się z wiekiem uczyć dziecko szacunku do książek, ale nie przesadzajmy w drugą stronę i nie wymagajmy od kilkuletniego malucha, by sięgał po książkę tylko w sterylnych warunkach. Dlatego też, na początek, nie wybierajmy najpiękniejszych wydań czy kolekcjonerskich serii, aby później nie ograniczać do nich dostępu.
4. WAŻNE SĄ INTERAKCJE. Czytając opowieść znajdującą się w książce pełnej obrazków, pytajmy dziecko, co widzi na ilustracjach, prośmy o wskazanie wymienionych w treści bohaterów, zwracajmy uwagę na kolory oraz emocje wyrażone na twarzach namalowanych postaci. Dzięki takim rozmowom, maluch jeszcze bardziej wciągnie się w poznawaną historię, lepiej ją zrozumie i zapamięta.
5. WSZYSTKO MA SWÓJ CZAS. Wspólne czytanie to doskonała okazja, aby powoli zacząć uczyć dziecko rozpoznawania pierwszych liter i słów. Nie zapominajmy jednak, że wszystko, co robimy pod presją, zazwyczaj nas zniechęca i niszczy naturalną ciekawość. Lepiej nie spieszyć się z nauką i pozwolić, by maluch sam zaciekawił się zapisanymi znakami – dopiero wtedy, kiedy wykaże własne zainteresowanie, możemy zacząć pomagać mu w samodzielnym czytaniu.
6. KAŻDY LUBI COŚ INNEGO. Chcąc zachęcić, w szczególności starsze dzieci, do czytania, często proponujemy im książki, które w dzieciństwie były naszymi ulubionymi lekturami. Nasze pociechy mogą podzielić nasz zachwyt i zainteresowanie, co do niektórych pozycji, jednak może też być zupełnie odwrotnie. Nie powinniśmy na siłę narzucać im treści, które bawiły nas wiele lat temu. Każdy ma inny charakter, inne rzeczy mogą go interesować, poza tym, o czym często zapominamy, świat się zmienia, a nie każda lektura potrafi przetrwać próbę czasu. Nie obawiajmy się literatury współczesnej, często opowiadającej także historie bohaterów znanych dzieciom z telewizyjnych ekranów albo odnoszącej się do zjawisk popkulturowych. Wiele z tych nowych postaci jest bliższych naszym dzieciom, ich pragnieniom czy codziennym kłopotom, bowiem żyją w literackim świecie podobnym do współczesnego.
8. DOBRY PRZYKŁAD IDZIE Z GÓRY. Jeśli chcemy, by nasze dzieci czytały, pokazujmy im, że i dla nas jest to wartościowa rozrywka i świetny sposób na spędzenie wolnego czasu. Sami czytajmy książki, gazety i czasopisma, miejmy w domu choć małą biblioteczkę, a nawet starajmy się nie wychodzić z domu bez książki w torbie czy plecaku. Zachęcajmy również maluchy, by i one zabierały ze sobą ulubione bajki czy historie. Dzieci, widząc takie zachowania, od małego będą się wychowywać w poczuciu, że książka to niezwykle istotny element ich życia.
9. BĄDŹMY NOWOCZEŚNI. E-book to taka sama książka! Czytana na tablecie może się okazać dla młodego człowieka dużo bardziej atrakcyjna i wciągająca – nawet, jeśli my nie mamy do niej przekonania, nie skreślajmy jej. Podobnie ma się sytuacja z audiobookami, które w wyjątkowych sytuacjach mogą także świetnie sprawdzić się jako wsparcie przy czytaniu opowieści na dobranoc, a już na pewno umilą niejedną podróż, wielogodzinną wyprawę samochodem czy dalszy lot.
10. MĄDRZE DOBIERAJMY LEKTURY. Ważne, abyśmy wybierali książki ze „sprawdzonych źródeł”, albo takie, któreprzeczytaliśmy sami. Bogactwo pozycji oferowanych obecnie przez różnorodne wydawnictwa nie zawsze idzie w parze z ich jakością. Korzystajmy z poleceń i recenzji zamieszczanych na różnych portalach parentingowych czy grupach czytelniczych. W miarę możliwości poznajmy również treści wybranych tytułów
– opis na odwrocie okładki to stanowczo zbyt mało, by stwierdzić czy dana pozycja będzie rzeczywiście dla naszego dziecka wartościowa i bezpieczna.
Uważnie obserwujmy swoje dzieci. Czasami niechęć do czytania wcale nie wiąże się
z przekonaniem, że książki są nudne. W niektórych przypadkach sama czynność sprawia maluchom większą trudność, niż nam się mogło wydawać. Rozpoczynając naukę w szkole młody człowiek może zobaczyć, że czyta gorzej, niż jego rówieśnicy – wolniej, mniej składnie, myli litery o podobnym brzmieniu lub kształcie. Głośne czytanie na lekcjach sprawia, że koledzy mogą się z niego naśmiewać, a każda kolejna próba wiąże się z coraz większym stresem. W takim wypadku książki zaczynają mu się kojarzyć negatywnie i nawet ciche czytanie, bez świadków, przestaje być przyjemnością. Co wówczas powinniśmy zrobić? Pierwszym krokiem jest rozmowa z nauczycielem i zapytanie go o to, jak nasze dziecko radzi sobie z czytaniem. Jeśli wychowawca zwróci uwagę na trudności, możemy zgłosić się wtedy do rejonowej poradni psychologiczno-pedagogicznej. Dzięki wsparciu psychologa oraz regularnym i odpowiednio dopasowanym zestawom ćwiczeń, czytanie przestanie być dla naszego dziecka problemem, a znów stanie się przyjemnością.
Więcej na: www.zielonasowa.pl
Skuteczność i popularność metody sylabowej Jeśli dziecko poznało już litery, to metoda sylabowa jest skutecznym sposobem, by w stosunkowo szybkim czasie opanowało umiejętność samodzielnego czytania. Wymawianie poszczególnych zgłosek jest łatwiejsze niż składanie wyrazu z liter, dlatego czytanie sylabami to dobry wstęp do samodzielnej lektury. Jest to także jedna z najczęściej stosowanych metod w edukacji szkolnej. Czytanie sylabowe można zacząć już z dziećmi w wieku przedszkolnym. Książki z wykorzystaniem tej metody można znaleźć w serii Przygoda z Czytaniem na poziomie 4. Do wyboru mamy już 5 książek. Czytam samodzielnie to książki, w których mały czytelnik znajdzie łatwe do czytania teksty. Zdania są proste, a wyrazy podzielone na wyróżnione kolorem zgłoski, dzięki czemu dziecko łatwo rozpoznaje ich sylabową budowę. Atrakcyjna forma, ulubieni bohaterowie Teksty w książkach są zróżnicowane pod względem formy. Wśród nich można znaleźć opowiadania z elementami opisów i dialogów, wiersze i wyliczanki, przepisy i życzenia przeplatane tekstami informacyjnymi. Czytając tak różnorodne treści, dziecko się nie nudzi, a jednocześnie przygotowuje się do dalszych czytelniczych wyzwań. Podstawową formą aktywności dziecka jest zabawa, dlatego do lektury zachęcają dzieci ich ulubieni bohaterowie – zwariowana rodzinka Iniemamocnych. Dodatkowo książka zawiera dyplom oraz naklejki nagrody, które będą wspaniałą motywacją. Żeby się dowiedzieć więcej na temat serii, nauki czytania oraz metody sylabowej, warto odwiedzić stronę www.disneyuczy.ameet.pl lub obejrzeć miniprogramy edukacyjne na YouTube tutaj: https://www.youtube.com/channel/UCCqn3KizpSaE6ey_HiIf93Q
Co to jest książka obrazkowa (z ang. picture book)? Nie mamy dobrego polskiego terminu na określenie bardzo specyficznego rodzaju książki dla dzieci. Bo używając terminu „książeczka obrazkowa”, nie mamy na myśli książeczki dla najmłodszego czytelnika. To znaczy takiej z narysowanym ptaszkiem i podpisem „ćwir, ćwir” czy właśnie „ptaszek”. Nie dlatego, że deprecjonuję ich wagę, przecież są niezwykle potrzebne w rozwoju dziecka, ale dlatego, że mówimy o specyficznych książkach, które wymyślono całkiem niedawno. I są naprawdę wspaniałe! Otóż książka obrazkowa to książka przedstawiająca najczęściej równolegle, to znaczy nie linearnie, wiele różnych potencjalnych fabuł, bohaterów, ich przygód, i to wyłącznie za pomocą obrazka, np. "Wielki piknik", „Miasteczko Mamoko”, czy seria o ulicy Czereśniowej. Picture bookami nazywa się też takie książki, w których ilustracja pełni nadrzędną funkcję. Owszem jest tekst, ale dopełnia on rysunki, np. „Kłopot” Iwony Chmielewskiej. Rzeczywiście w książkach obrazkowych nie ma opowiadającego tekstu, bo to zadanie rysunków. Wiele z nich wydano na tak wysokim poziomie edytorskim, że są one jak dzieła sztuki (np. "Dom" z ilustracjami Roberto Innocentiego ), z którymi obcowanie rozwija człowieka niezależnie od wieku. Bo książki obrazkowe są dla małych i dużych czytelników. Niektórzy rodzice, widząc książkę bez tekstu, stają się nieufni. Jeśli nie ma tekstu, to nie ma treści. Ależ jakiej treści nie ma? Jest, tylko nie jest ona wydrukowana! Ta treść jest potencjalnie zawarta w obrazkach, które składają się z wielu szczegółów. I to, co jest cudowne w książkach obrazkowych, żeby tę treść dostrzec, należy włożyć trochę wysiłku, a nie tylko się pogapić i omiatać wzrokiem strony. Trzeba uruchomić oko,...
Uważa Pani, że czytanie dzieciom jest czymś więcej niż sposobem na wychowanie czytelnika. – To sposób na wychowanie mądrego i szczęśliwego człowieka. Choć wielu ludziom czytanie wydaje się czymś banalnym, jest w nim niezwykła moc. Dzięki niemu budujemy więź z dzieckiem, uczymy je języka, poszerzamy wiedzę, przekazujemy system wartości, rozwijamy wyobraźnię. To prowadzony w miłej atmosferze wszechstronny trening – mniej kosztowny niż lekcje języków czy karate i lepiej przygotowujący do szkoły i życia. Dlaczego warto czytać dziecku już od urodzenia? – Bo zanim niemowlę zacznie mówić, musi się dobrze osłuchać z językiem, a język literacki jest bogatszy i bardziej poprawny od mówionego. Dzieci mają dziś ogromne problemy z mową . Rodzice często postępują tak, jakby umiejętności językowe ich pociech rozwijały się same, jakby myśleli, że w pewnym momencie włącza się jakiś przycisk i dziecko samo zaczyna mówić. Maluch nie nauczy się dobrze języka, jeżeli nie mówimy do niego dużo i wyraźnie, nie czytamy mu i nie zachęcamy do rozmów. Rodzicom może się wydawać, że takie małe dzieci jeszcze nic nie rozumieją? – Dziecko, osłuchując się z nowymi słowami, szybko zaczyna je kojarzyć, bo z kontekstu domyśla się ich znaczenia. Maluchy potrafią pięknie mówić. Moja córka w wieku 18 miesięcy powiedziała zdanie: „Dzidzia sama nie umie suszyć główki suszarką”. To się nie mieści w podręcznikach, ale mieści się w możliwościach malucha, z którym się dużo rozmawia i któremu się czyta. A jeśli zaczynamy przygodę z czytaniem dziecku później niż w niemowlęctwie? – Dzieci, które nie miały wcześniej doświadczeń czytelniczych, potrzebują czasu, by nauczyć się skupiać i wyobrażać sobie. Część nauczycieli twierdzi, że uczniowie nie chcą słuchać czytania. Na Ursynowie jest szkoła, do której chodzi córka...
