Bo to powieść w przeciwieństwie do pytania z testu logiczna. A ponadto świetnie napisana. Ani naiwna, ani straszna, ani skomplikowana. Taka, jakie się pisze dla młodego czytelnika. I bawi, i odrobinę straszy. Brawa dla włoskich autorów Pierdomenica Baccalario i Alessandra Gatti, brawa dla tłumacza.
Jesteśmy w Paryżu, w tajemniczym zaułku Woltera. Wiekowe kamienice, ciemne piwnice, skrzypiące schody. Już się boję. Ale Nikola i Simon, rodzeństwo, a przy okazji bohaterowie tej powieści, nawet na te trzęsące się schody nie zwracają uwagi. Jeśli o czymkolwiek tak naprawdę myślą, to o czekoladowych naleśnikach, których nie pozwala im jeść mama, a także o tym, jak i komu zrobić niegroźnego psikusa.
Właśnie w dniu, kiedy TO się wydarzyło, pałaszowali w naleśnikarni słodkie, chrupiące, pachnące naleśniki. A tu takie nieszczęście. Na ich oczach prawie ginie człowiek. Słowo prawie jest w tym przypadku dobrze użyte, o czym przekonacie się czytając przygody młodych detektywów. Postanawiają więc zająć się śledztwem. Nie mogą postąpić inaczej, bo przecież są dziećmi policjanta, samego bardzo ważnego nadkomisarza. Na szczęście nie są w swoich działaniach osamotnieni. Pół kamienicy się tą sprawą interesuje, z ojcem policjantem na czele.
W każdym razie dużo się będzie w zaułku Woltera działo. A tempo akcji jest wprost zawrotne, tu nie ma czasu na niepotrzebne gadulstwo, tu się szybko myśli, szybko działa, i szybko podejmuje decyzje. Czytelnik zaś śledzi to wszystko z wypiekami na twarzy, wybuchając co rusz śmiechem, bo to książka nie tylko tajemnicza, ale i zabawna. Świetna na wakacje, bo lat jest porą, kiedy dzieci powinny odpocząć. A przy dobrej książce odpoczywa się wyśmienicie.
Kieliszek trucizny
Autorzy: Pierdomenico Baccalario i Alessandro Gatti
Wydawnictwo: Zielona Sowa
Seria: Na tropie sensacji
Książka dla dziecka w wieku 9+
Kącik małego czytelnika - sprawdź, jakie książki dla dzieci polecają inne mamy.
Będzie wam miło, gdy w samym środku zimy zaśpiewa kanarek, zastuka dzięcioł, zakuka kukułka. Czy kiedykolwiek widzieliście drozda śpiewaka żyjącego głównie na drzewach, ale żerującego wśród leśnej ściółki. Ten niewielki smukły ptak , wyróżniający się donośnym i melodyjnym głosem, na zimę nas opuszcza i udaje się na południe Europy lub do Afryki Północnej. A może znacie kukułkę nazywaną na wsiach gżegżółką (okropnie dużo błędów robią w tym wyrazie dzieci, dorośli zresztą także) lub zazulą. Pan kukułka w maju śpiewa dla pań kukułek miłosne pieśni składające się z trzech sylab kukuku. Gdy natomiast jest zdenerwowany woła hahhahhah. Podobnie krzyczą panie, które nie potrafią kukać. O ptakach tak naprawdę niewiele wiemy. Ani tego, że pan wilga wydaje z siebie fletowe gwizdy, ani tego, że jest ptakiem bardzo skrytym, ani nawet tego, że pieśni miłosne śpiewa najczęściej wówczas, gdy zwiększa się wilgotność powietrza. Jeśli zapoznacie się z książeczką, na pewno będziecie chcieli więcej wiedzieć o naszych skrzydlatych przyjaciołach. Książeczka zresztą spełnia więcej funkcji. Po pierwsze edukacyjną, bo pozwala nauczyć się odróżniać głosy różnych ptaków. Może być także znakomitą łamigłówką, dziecko obejrzy zdjęcia poszczególnych ptaków, usłyszy następnie dźwięki, a na koniec będzie musiało dopasować ptaka do słyszanego głosu. Ta książeczka ma także walor sentymentalny. Dzieci, tak bardzo tęskniące za wakacjami, za lasem, jeziorami, u brzegów których żyją najróżniejsze ptaki, będą mogły przypomnieć sobie lato z całą jego urodą, śpiewem ptactwa, gorącym słońcem. Chyba warto mieć ja w domu. Napiszcie list do Mikołaja, może spełni wasza prośbę. Rozpoznajemy ptaki po głosie Wydawnictwo: Harmonia Książka oraz płyta CD Kącik małego czytelnika - sprawdź,...
Teraz kilka słów przypomnienia, bo wierzę, że dużo dzieci już dawno jest po lekturze tych książek. Posłuchać jednak trzeba, bo w przypadku audiobooków chodzi o całkiem inny rodzaj przeżyć. A zatem małe przypomnienie. Po śmierci taty Maciuś zostaje królem, i od tej pory to on jest odpowiedzialny za swoje państwo. Na początku wierzy królewskim urzędnikom, ale dość szybko przekonuje się, że nie powinien tego robić, bo oni wszyscy dbają tylko o siebie. Maciuś inaczej, Maciuś to prawdziwy władca symbolizujący reformy kraju, zmiany, uczciwość. Jemu można i trzeba zaufać. Jego urzędnikom nie, bo są zimnymi biurokratami, egoistami, zawsze i wszędzie widzą tylko czubek własnego nosa. W drugiej części Maciuś, który cudem uniknął śmierci, zostaje zesłany na bezludną wyspę, gdzie czeka go cała masa zaskakujących przygód, niekoniecznie zakończonych pomyślnie. Kto czytał, ten pamięta, jak potoczą się dalsze losy Maciusia, który marzył o szczęściu wszystkich dzieci na świecie. Kto nie czytał, chętnie posłucha, a przy okazji dowie się wielu ciekawych rzeczy. Namówcie do wspólnego słuchania rodziców, bo to książka nie tylko dla dzieci, ale także dla dorosłych, którzy, do czego się i tak nie przyznają, często tęsknią za dziecięcymi marzeniami. Król Maciuś I, Król Maciuś na Bezludnej Wyspie Autor: Janusz Korczak Czyta: Krzysztof Tyniec Wydawnictwo: Biblioteka Akustyczna Czas nagrania: 10 godzin 13 minut Nośnik: 1 CD mp3 Kącik małego czytelnika - sprawdź, jakie książki dla dzieci polecają inne mamy
Co jest ważniejsze – tekst czy ilustracje? Ilustracje są tak samo ważne co tekst! W latach 60. upowszechniono hasło, że książka jest dla dziecka pierwszym kontaktem ze sztuką i że kształtuje przyszłego odbiorcę sztuki jako takiej. Zasada ta jest aktualna i dzisiaj, choć obecnie jedną z wielu mówiących o wartościach edukacyjnych obrazu w książce. Najważniejsza to ta, że ilustracja usamodzielnia przyszłego czytelnika. Kolejna, że dziecko szybko dorasta do takiego wieku, kiedy dowiaduje się, że za ilustracją stoi artysta, człowiek, który opowiada o świecie w sposób szczególny. Dzięki temu, poznając prace różnych ilustratorów, widzi, że myszka raz jest Myszką Mickey, raz postacią z baśni, a innym razem rockową bohaterką. Za każdym razem mamy do czynienia z myszką, ale to, jak wygląda w książce jest przekazem indywidualnym. Maluch dowiaduje się, że świat przedstawiany na jego rysunkach to także praca indywidualna. W czym ilustracje pomagają najmłodszym? Ilustracja kształtuje czytelnika. Oglądając ilustracje, można sobie samemu opowiedzieć książkę, zwłaszcza jeśli była ona wcześniej przeczytana przez rodzica. Można sięgać po lekturę nieznaną i opowiadać sobie fabułę na podstawie ilustracji. Co za kreatywność w obszarze słowa! Większość z nas ma lepszą pamięć wzrokową. Oglądając ilustracje, łatwiej zapamiętujemy książkę. A dzięki temu możemy do niej wrócić, np. będąc z dzieckiem na spacerze: "A pamiętasz, jak...". Rozmawiajmy z maluchami o bohaterach, o ich emocjach. Wtedy możemy też wspomnieć też o własnych. Jakie książki kupować dziecku? Różnorodne. Kolejna książka powinna różnić się od poprzedniej, być zbudowana na innym schemacie niż ten, które maluch już zna. Nie wykluczam książek, które powstały w stylistyce...
