Jak postępować z dzieckiem, które ma zaburzenia SI

Twoje dziecko nie potrafi się skoncentrować, jest nadaktywne, bądź nieporadne, źle reaguje na głośne dźwięki lub jest nadwrażliwe na dotyk... To mogą być objawy zaburzeń integracji sensorycznej.

Obszarów, w których mogą wystąpić zaburzenia jest 8:

• dotyk,
• równowaga i ruch,
• koordynacja,
• napięcie mięśni,
• słuch,
• wzrok,
• węch,
• uwaga i zachowanie.

Dziecko może mieć zaburzenia tylko w jednym z nich lub kilku. Tutaj możesz wypełnić kwestionariusz sensomotoryczny, żeby zorientować się, czy dziecku potrzebna jest pomoc.

Diagnoza SI

Jeżeli masz podejrzenia, że twoje dziecko może mieć zaburzenia integracji sensorycznej lub sugeruje to wychowawczyni twojego dziecka w przedszkolu czy szkole, nie wpadaj w panikę. Najlepsze, co możesz zrobić, to zabrać dziecko do pobliskiej poradni pedagogiczno-psychologicznej i umówić się na diagnozę SI.

Nie potrzebujesz skierowania, a adres poradni znajdziesz w żłobku, przedszkolu, szkole lub internecie. Psycholog na podstawie rozmowy z rodzicami i badania dziecka określi, czy faktycznie ma ono zaburzenia integracji zmysłów.

Nie krzycz na dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej

To nic nie da. Dziecko nie robi ci na złość. Jego zachowania wynikają z zaburzeń pracy układu nerwowego. Można je całkiem zniwelować lub nauczyć dziecko sposobów radzenia sobie z codziennymi trudnościami. Ale tego nie osiągnie się ciągłym napominaniem "nie bądź łamagą, skup się... ", tylko specjalnymi ćwiczeniami, dobranymi do konkretnego typu zaburzeń.

Zabierz dziecko na plac zabaw

... lub ćwicz w domu. Pamiętaj, że "dziwne" czy niepokojące zachowania dziecka są jedynie efektem nieprawidłowej pracy układu nerwowego. Dlatego, żeby ułatwić dziecku codzienne funkcjonowanie, nie zaczynaj od końca. Zmiany trzeba dokonać u źródła problemu. Jeżeli więc dziecko ma zaburzenia pracy układu przedsionkowego, trzeba pracować właśnie nad tym układem.

Wtedy terapeuta może polecić rodzicom zabranie dziecka na plac zabaw i przyzwyczajanie go do widoku huśtawki, a nawet uczucia bujania. W domu można ćwiczyć utrzymanie równowagi na deskorolce (jeżeli nie macie zabytkowych parkietów).

Tak naprawdę, ćwiczenia będą zależały od rodzaju i głębokości zaburzenia. Terapeuta dostosuje je do potrzeb dziecka, a rodzic może je powtarzać w domu. Wtedy terapia będzie skuteczniejsza i – być może – krótsza.

Nadwrażliwemu dziecku stwórz odpowiednie warunki

Jeżeli twoje dziecko jest nadwrażliwe na zapachy, zrezygnuj z perfum, a na czas gotowania obiadu otwórz okna i włącz wentylator. Jeżeli jest nadwrażliwe na światło – zmień żarówki na słabsze, o cieplejszym odcieniu itd.

Zasada jest taka, żeby "przeładowanego" układu nerwowego dziecka dodatkowo nie drażnić. Przy niektórych zaburzeniach to właśnie kontrola warunków zewnętrznych może przynieść bardzo dobre efekty.
Czytaj też: Integracja sensoryczna - o co w tym chodzi?