Jak wychowywać dziecko z ADHD?
Dziecko z ADHD wymaga dużego zrozumienia ze strony rodziców, ale nie tylko. Ważne jest też, w jaki sposób na nadpobudliwe dziecko reagują wszystkie osoby z jego otoczenia. Oto 6 zasad, którymi warto się kierować.
Dziecko z ADHD może dobrze się rozwijać, jeśli w podobny sposób traktują je nie tylko mama i tata, ale również nauczycielka w przedszkolu czy szkole, pani ze świetlicy, opiekunka, z którą spędza czas. Sprzyja temu jasny system zasad, który stosuje każda z tych osób.
1. Chaos nie służy dzieciom z ADHD
Nadpobudliwe dziecko lepiej odnajduje się w rzeczywistości, jeśli nie jest zaskakiwane tym, co ma się wydarzyć. Gdy rozkład dnia jest zawsze podobny, ujawnia mniej problemów z zachowaniem. Zachowuje się dobrze, ponieważ wie, co za chwilę nastąpi i jakie reakcje są akceptowane przez otoczenie (jeśli oczywiście wcześniej rodzice czy inne osoby je tego nauczyły). Warto prowadzić rodzinny kalendarz, czy plan zajęć i spisywać w nim, kiedy dziecko jedzie na basen, idzie do fryzjera czy na urodziny do kolegi. Uprzedzanie kilkulatka o tym, co nastąpi jutro, pojutrze, za tydzień, pomoże mu oswoić się z tymi wydarzeniami i lepiej je znieść.
Polecamy: Jak rozmawiać z nadpobudliwym dzieckiem?
2. Powtarzanie pomaga odnieść sukces
Nie tylko dzieciom z ADHD. Kilkulatki mają taką właściwość, że często zapominają o tym, czego uczą ich dorośli. Im częściej z nimi rozmawiamy, o tym jak powinny się zachowywać (oczywiście w miły sposób, bez krzyków i awantur), tym większa szansa, że w końcu zapadnie im to w pamięć.
3. Spokojne otoczenie wycisza ADHD
Jednym z objawów ADHD jest problem z koncentracją uwagi. Krótko mówiąc, nadpobudliwe dzieci bardzo łatwo się rozpraszają. To utrudnia im skupienie się na odrabianiu lekcji, słuchaniu rodzica, a czasem nawet na zabawie. Dlatego w otoczeniu malucha warto ograniczyć niepotrzebne bodźce - podczas rozmowy z dzieckiem wyłączyć telewizor, aby mogło słuchać tylko tego, co do niego mówimy, a jeśli np. czytacie książkę, zamknąć drzwi do pokoju, by nie intrygowało go, co dzieje się w innych zakątkach mieszkania.
4. Omawianie błędów pomaga się uczyć
Kilkulatek, którego trudno wieczorem zapędzić do łóżka powinien wiedzieć, jakie są konsekwencje takiego postepowania: „Wczoraj późno położyłeś się spać, dziś zaspałeś, nie zdążyłeś wypić kakao i ledwo zdążyliśmy do szkoły", podobnie jak dziecko, które kolejny raz brudzi podczas jedzenia: „Za mocno mieszałeś łyżką zupę, więc zachlapałeś stół i teraz musisz go wytrzeć".
5. Nie wszystko jest warte uwagi
Przywiązujmy wagę do tego, co naprawdę jest ważne, a ignorujmy rzeczy nieistotne. Zamiast tępić ruchliwość dziecka, lepiej zabrać je na dwór, aby mogło się wyszaleć. Dobrym rozwiązaniem jest mądra polityka dotycząca nagradzania. Jeśli dziecko stara się zrobić coś, czego nie lubi lub co wcześniej sprawiało mu ogromną trudność, warto je chwalić, lub wręczyć miły drobiazg, np. gdy starannie rysuje znienawidzone wcześniej szlaczki lub spokojnie siedzi podczas seansu w teatrze.
6. Nuda lubi ADHD...
...i nie prowadzi do niczego dobrego. Nadpobudliwe dzieci powinny mieć mądrze zorganizowany dzień. Oprócz zajęć w szkole czy przedszkolu warto zapisać je również na zajęcia dodatkowe. Tam mogą pozbyć się nadmiaru energii, a także uczyć się współżycia w grupie. Zajęcia powinny być jednak zgodne z zainteresowaniami (dziecko je lubi) i nie być wyczerpujące (zmęczenie sprawia, że trudniej kontrolować swoje zachowanie). Dobrym rozwiązaniem bywają zajęcia na basenie, piłka nożna, aikido. Warto wybierać sport, który wymaga przestrzegania zasad - ćwiczenie tej umiejętności jest szczególnie ważne dla nadpobudliwych dzieci.
Czytaj też: 8 szkodliwych mitów o ADHD