Dokładnie pamiętam wrzeszczącego niemowlaka, jakim była moja córka. Czekałam wtedy z niecierpliwością, aż urośnie i będzie potrafiła powiedzieć, dlaczego płacze. Wyczekiwałam pierwszej przespanej nocy, momentu, aż zacznie chodzić, mówić, bo ... wtedy będzie łatwiej. Gdy zaczęła mówić, z jej ust padały nie tylko słowa "kocham cię", ale również "jesteś okropna" (czego wcześniej nie przewidziałam). Kiedy opanowała umiejętność chodzenia, nie musiałam jej w końcu wszędzie nosić, ale kierunek, w którym chadzała często, był zupełnie inny niż ten, w którym bym chciała, by szła. Gdy zaczęła się wspinać po meblach, czekałam, aż urośnie, by zrozumieć zagrożenia, jakie na niż czyhają. Gdy urosła zagrożeniem przestał być upadek ze stołu, a pojawiły się czyhające na nią potwory w postaci cybrprzemocy. Kiedy kochałam ją najbardziej? Biorąc pod uwagę to, że każde dziecko jest inne, ciężko wybrać jeden wiek, w którym jest ono najwspanialsze.
Badacze fundacji propagującej sport wśród najmłodszych, postanowili jednak sprawdzić preferencje rodziców. Stworzyli ankietę, którą wypełniło ponad 2 tysiące rodzin. Były wśród nich zarówno rodziny z jednym dzieckiem, jak i wielodzietne. Określali moment w życiu dziecka, kiedy opieka nad nim była najbardziej satysfakcjonująca i bezstresowa.
Zobacz też: Jak kochać dziecko...
Wiek, w jakim dzieci dają rodzicom najwięcej radości i najmniej problemów rodzice określili, jako 5 lat. Dziecko w tym wieku najczęściej przesypia noce, zakończyło okres buntu, potrafi się komunikować, jest w miarę samoobsługowe i jak, określili rodzice, ma "coraz lepsze poczucie humoru". Dziecko w tym wieku potrafi nawiązywać kontakty z rówieśnikami i bawić się z nimi przez dłuższą chwilę, nie angażując przy tym, aż tak bardzo rodziców. Pogranicze przedszkola i szkoły okazało się być momentem w życiu dziecka, który rodzice lubią najbardziej. Już nie niemowlę, ale jeszcze nie uczeń.
Ankietowane rodziny wskazały wiek między 10.-12. rokiem życia. Początki okresu dojrzewania kojarzą się rodzicom z konfliktami, w które ciągle wchodzą dzieci, nieustannymi negocjacjami, problemami szkolnymi, buntem, rozchwianiem emocjonalnym. Dzieci przestają wtedy być słodkimi maluszkami i na każdym kroku próbują podkreślać swoją dorosłość i niezależność, choć w rzeczywistości są niedojrzałe i niesamodzielne. Spędzanie czasu z rodzicami staje się dla nich "obciachowe".
Mmm... jako mama 11-latki zupełnie nie mogę się z tym zgodzić. Uwielbiam spędzać czas z moją nastolatką (mam nadzieję z wzajemnością), prowadzić z nią rozmowy nie o różowym jednorożcu, ale o życiu. Ciekawią mnie jej spostrzeżenia, a negocjacje postrzegam jako umiejętność mojej córki bronienia własnego zdania.
Jest jednak pewna kwestia, z którą w 100% zgadzam się z ankietowanymi rodzicami, mianowicie większość rodzin stwierdziła, że wychowanie dzieci to w 50% przyjemność, a w drugiej połowie – bardzo ciężka i stresująca praca.
Zobacz też: Znamy bajki, które tuczą dzieci
Każdy kolejny rok życia dziecka , to kolejne wyzwania. Niektóre etapy są trudniejsze, inne bardziej zabawne. Trudno jednak pominąć tych 7 tematów, które nieodzownie wiążą się z dziećmi. 1. Zmęczenie i brak snu To najtrudniejszy, pierwszy etap, gdy maluszek zawita w Waszym domku. Nocne wstawanie, by nakarmić dziecko, przewijanie, niepokój związany z niepewnością, czy poradzimy sobie jako rodzice, sprawia, że wielu rodziców ma poczucie bycia "zombie". Oczywiście jest to żartobliwe określenie, ale gdy zapyta się młodą mamę, o czym marzy – często mówi – godzince snu, albo chwili dla siebie. Czytaj: Budzisz się zmęczona? Sprawdź dlaczego i co możesz z tym zrobić? 2. Dziecko zaczyna chodzić Ten etap rzeczywiście jest tak samo trudny, jak pierwszy. Maluch niezwykle ciekawy świata potrafi dać rodzicom nieźle w kość. Uwaga i koncentracja na tym, czego dotyka, gdzie idzie i co wkłada do buzi, jest ogromnie męcząca fizycznie. Zabezpieczanie całego domu przed dzieckiem powoduje, że nasz umysł i zmysł przewidywania przyszłości, pracuje na zwiększonych obrotach, często ulegając przeciążeniu ;-). Nie zapominajmy, że jest to także cudowny okres, pokazywanie nowych rzeczy i widok zaskoczonej i zachwyconej miny dziecka – bezcenny. Czytaj: Bezpieczeństwo dziecka w domu i poza nim 3. Dziecko mówi... za dużo! Najpierw martwimy się, że dziecko jeszcze nie mówi, potem, że mówi za mało , a na koniec, że mówi za dużo... Nie martwcie się, to okres przejściowy. Gdy dziecko przeistoczy się w nastolatka, znowu będzie mówić monosylabami, a wy będziecie marzyć, by chciało z Wami porozmawiać o otaczającym świecie i pytać Was o zdanie. 4. Kłamstwa Przyjdzie taki dzień, że złapiemy dziecko na kłamstwie. To trudna sprawa świadcząca o tym, że maluch wszedł na inny etap i zaczyna zdawać sobie sprawę, że...
Lęk przed utratą pracy, brak własnego mieszkania nie sprzyjają podejmowaniu decyzji o licznej rodzinie. Planowanie rodziny nie jest naszą mocną stroną. Ponad połowa ślubów zawierana jest w sytuacji wyższej konieczności, czyli gdy owoc miłości spieszy się na świat lub już nań zawitał. To sprawia, że pierwsze rodzicielskie doświadczenia bywają trudne. W życiu różnie się zdarza... Od dojrzałości obojga rodziców i ich rodzin wyjściowych w dużym stopniu zależy, czy za kilka lat zechcą – już w bardziej komfortowych warunkach – ponownie zostać rodzicami. Zdarza się też odwrotna sytuacja. Młodzi, ambitni ludzie odkładają decyzję o założeniu rodziny. Trzydziestokilkuletnie kobiety nagle odkrywają, że zegar biologiczny tyka i nie zostało już wiele czasu na znalezienie odpowiedniego kandydata na męża i ojca dzieci oraz na powiększenie rodziny zgodnie z wcześniejszymi marzeniami. – Nie zawsze liczba dzieci zależy tylko od naszych chęci – zaznacza Dorota Szczepan-Jakubowska z Pracowni TROP w Warszawie. – W życiu różnie się zdarza, dlatego nie uważam, że bycie rodzicami jedynaka jest czymś wyjątkowym. Ilu z nas ma rodzeństwo? 44,5% Jedynacy Jest ich ponad 3,5 mln, w tym blisko 1,2 mln to dzieci wychowywane tylko przez jedno z rodziców. 37% Dwoje dzieci Rodzin z dwójką dzieci jest blisko 3 mln, w tym 429 tys. to niepełne rodziny. 12% Troje rodzeństwa Rodzin z trójką dzieci jest mniej niż 1 mln. Niepełne stanowią znikomą ich część - jest ich niewiele ponad 11 tys. 6,5% Czworo i więcej rodzeństwa W Polsce mamy 467 tys. pełnych rodzin wielodzietnych oraz 49 tys. niepełnych. Coraz więcej jedynaków Od połowy lat 90. w naszym kraju rodzi się coraz mniej dzieci. Podobno jest to symptom tego, że stajemy się krajem wysoko rozwiniętym. Dziecko, jeszcze niedawno postrzegane jako dar od Boga, a w jesieni życia rodziców jako...
Noworodek ma jednak niezwykle ograniczone środki wyrazu – potrafi jedynie płakać i spać.. Niejeden zdesperowany rodzic marzy, by dzieci przychodziły na świat z instrukcja obsługi w komplecie. Skala Brazeltona jest taką właśnie „Instrukcją Obsługi Noworodka”. Doktor Berry Brazelton wiele lat temu zrozumiał i przekazał innym prostą prawdę – językiem dziecka jest jego zachowanie. Uważna obserwacja najdrobniejszych reakcji malucha pozwala odczytać wysyłane przez niego sygnały i odpowiednio na nie zareagować – pozwala na efektywną komunikację między rodzicami a dzieckiem Na czym więc polega badanie przy pomocy Skali Oceny Zachowania Noworodka (NBAS) według Brazeltona? Właściwie już pierwsze słowo wprowadza w błąd. Nie jest to bowiem tak naprawdę badanie, nie ma tu mowy o prawidłowościach czy nieprawidłowościach, chorobach czy anomaliach. Osoba badająca po prostu wraz z rodzicami poświęca około 30 minut na obserwację zachowania maluszka w różnych sytuacjach – po to, aby go poznać i dowiedzieć się, z kim ma do czynienia. Jak wygląda badanie wg skali Brazeltona? Podczas spotkania osoba badająca będzie się starała dowiedzieć jak najwięcej na temat zachowania dziecka , na temat jego osobowości, tego co lubi, a co jest dla niego nieprzyjemne, jak radzi sobie ze stresem. Cennym źródłem informacji są rodzice – oni bowiem najlepiej znają swojego malucha. Jednak to półgodzinne spotkanie powinno uświadomić wam, jak wiele potrafi wam przekazać wasze dziecko oraz jak wiele umiejętności posiada – nawet jeśli ma dopiero kilka dni. Będziecie wspólnie obserwować sen maluszka: czy śpi snem sprawiedliwego, czy budzi go najlżejszy hałas, co przeszkadza mu bardziej – światło czy dźwięk? Zobaczycie wrodzone odruchy noworodka – pozostałość po naszych ewolucyjnych przodkach, ale też „wyprawka od Matki Natury”...
