„Nie wiedziałam, że masz dorosłego syna”. Anna jest starsza od partnera o 19 lat

Anna poznała swojego partnera w poprzedniej pracy. Ona miała 41 lat, on 22 – dopiero co skończył studia. Pracowali w różnych firmach, których biura mieściły się na tym samym piętrze w jednym budynku.

„Na początku zupełnie nie brałam go pod uwagę. Byłam świeżo co po rozwodzie, skupiałam się na karierze, poza tym w głowie mi się nie mieściło, że miałabym znaleźć wspólny język z kimś tak młodym. Ale rozmowy, wspólne pasje, podobne poczucie humoru zrobiły swoje. Przestałam patrzeć na datę urodzenia” – wspomina.

Po dwóch latach ze sobą zamieszkali, rok później na świecie pojawiła się ich córeczka. Dziś Andzia ma 2 latka.

„To nie twój partner, to syn?”

Najtrudniejsze okazały się reakcje otoczenia. „Na początku znajomi patrzyli z pobłażaniem. Kiedy wyszliśmy pierwszy raz razem na imprezę, koleżanka ze śmiechem powiedziała: nie wiedziałam, że masz dorosłego syna! Bolało, ale udawałam, że nic się nie stało” – mówi Anna.

Z czasem doszły komentarze także od obcych. „W sklepie usłyszałam, że pewnie jestem babcią naszej córeczki. Byłam wściekła. Oboje z partnerem wiemy, że różnica wieku rzuca się w oczy, ale dlaczego ludzie czują się uprawnieni, by to komentować?”.

Kto tu jest bardziej dojrzały?

Sama Anna przyznaje, że to wcale nie wiek decyduje o dojrzałości. „Mój partner w wielu sytuacjach jest o wiele bardziej odpowiedzialny niż moi rówieśnicy. To on planuje finanse, myśli o przyszłości. A ja czasem jestem tą szaloną, która namawia go na spontaniczne decyzje”.

W podobnym tonie wypowiada się Zuza, 39-latka, która żyje z młodszym o 12 lat partnerem: „Ludzie myślą, że młodszy mężczyzna to tylko zabawa i chwilowa przygoda. A prawda jest taka, że młodszy często daje więcej wsparcia niż starsi faceci, którzy są już zmęczeni życiem”.

Krytyka i pytanie o dziecko

Jednak różnica wieku rodzi też kontrowersje. „Moja znajoma związała się z chłopakiem o 20 lat młodszym i mają teraz dziecko. Zastanawiam się, co będzie za 15 lat. Ona będzie już po sześćdziesiątce, a on dopiero po czterdziestce. Czy to się uda? Czy to fair wobec dziecka?” – pyta anonimowo jedna z mam w sieci.

To pytanie wraca jak bumerang. Sama Anna słyszy je regularnie. „Wielu ludzi sugeruje, że postąpiłam egoistycznie. Ale ja wiem, że daję mojej córce miłość, poczucie bezpieczeństwa i szczęście. Nie rozumiem, dlaczego wiek miałby to przekreślać”.

Coraz częstszy trend

Choć wciąż wzbudza emocje, związek starszej kobiety z młodszym mężczyzną to już nie margines, a coraz wyraźniejszy trend. Media społecznościowe pełne są historii par, które pokazują, że różnica wieku nie jest przeszkodą, a czasem wręcz atutem.

Anna nie ukrywa, że bywa trudno, ale nigdy nie żałowała swojej decyzji. „Nie czuję się ani babcią mojego dziecka, ani mamą mojego partnera. Jesteśmy równorzędną parą. I mamy wspólne dziecko, które każdego dnia uczy nas, że prawdziwa miłość nie ma metryki”.

Zobacz także: „O, babcia przyszła po Amelkę”. Ewa urodziła pierwsze dziecko w wieku 48 lat