Powszechnie uważa się, że patrzenie w komuś w oczy przez dłuższy czas może wyzwalać agresję. Długotrwałe wpatrywanie się w kogoś sprawia, że ludzie czują się niekomfortowo, mają poczucie, że ktoś wchodzi w ich prywatną przestrzeń, próbuje dominować lub okazuje zainteresowanie seksualne. Podobnie zresztą jest w świecie zwierząt – patrzenie psu w oczy sprawia, że odbiera on to jako prowokację, wyzwanie i staje się agresywny.
Ale czy patrzenie w oczy najbliższym, ukochanym osobom również może wyzwalać agresję? Naukowcy postanowili to sprawdzić. Ich zdaniem, 4 minuty niezakłóconego kontaktu wzrokowego raczej zwiększa poczucie bliskości niż wyzwala agresję. Aby to udowodnić, przygotowali eksperyment, do którego zaprosili 6 par z różnym stażem partnerskim – jest para, dla których to spotkanie jest czwartą randką, jest też para z 50-letnim stażem małżeńskim.
Warto wiedzieć: Różnice płci. Kobieta i mężczyzna - w czym są inni?
Zobacz, jak reagowały pary podczas czterominutowego patrzenia sobie w oczy:
Pary początkowo nie mogą uwierzyć, w cel jaki przed nimi postawili organizatorzy eksperymentu: „Mamy patrzeć sobie w oczy przez 4 minuty? Przecież to nienaturalne!”, „Cztery minuty? To długi czas?”. Co ciekawe, bardziej zakłopotane tym zadaniem były kobiety niż mężczyźni (a przynajmniej one to okazywały). W końcu pary zaczynają eksperyment, zapada cisza. Patrzą sobie w oczy. Niektórzy walczą z zawstydzeniem, niektórzy próbują zahipnotyzować partnera.
Po chwili jednak dzieje się coś magicznego – ludzie zaczynają się do siebie uśmiechać, ciepło, serdecznie. Niektórzy dążą do bliskości, dotykając się nogami, rękoma. Widać, że doświadczają czegoś wyjątkowego.
Gdy czas mija, niektórzy mają ochotę kontynuować eksperyment. Niektórzy odważnie wyznają, że to coś wyjątkowego. „Podczas 55 lat małżeństwa nigdy nie patrzyliśmy sobie w oczy w ten sposób” – wyznała starsza pani. Jej partner wyznał: „Kiedy spojrzałem na ciebie naprawdę uważnie, zdałem sobie sprawę, jak bardzo cię potrzebuję. Ile dla mnie znaczysz…”
„Zastanawiałam się, o czym myślisz” – powiedziała kobieta, będąca w dwuletnim związku małżeńskim. Na co jej partner odpowiedział: „Jak cudownie jest siedzieć i patrzeć na moją żonę. Bez dyskutowania o biznesie, pracy i innych sprawach”.
Ciekawe są też spostrzeżenia pary, która nigdy wcześniej się nie widziała. „To interesujące siedzieć naprzeciwko osoby, o której nic nie wiesz. Poznaliśmy się przecież 10 minut wcześniej”. „Nie możemy się już nie spotkać” – odpowiedział jej partner. „To prawda” – przyznała dziewczyna.
A jak wy się czujecie, gdy ktoś długo patrzy wam w oczy?
Polecamy: Patrzenie prosto w oczy podczas rozmowy (psychologiczny punktu widzenia)
Kamasutra to bardzo obszerny, wnikliwy i pięknie napisany tekst (sprzed 2000 lat) o seksualności człowieka, ale także o jego podejściu do dóbr materialnych, codziennych obowiązkach i szacunku dla innych ludzi. Niektórzy mówią, że Kamasutra to traktat filozoficzny wzbogacony jedynie informacjami na temat sztuki miłosnej. W Indiach od pokoleń wszystkie dziewczęta miały studiować Kamasutrę przed osiągnięciem dojrzałości. O czym dokładnie jest Kamasutra? Kamasutra odwołuje się do równowagi pomiędzy trzema podstawowymi składnikami ludzkiego życia, którymi są Dharma, Artha i Kama, dokładnie w takiej kolejności. • Dharma to religia, prawo, obowiązki, cele - to, co nadaje naszemu życiu sens - poczucie połączenia z całą przyrodą i ludzkością. • Artha to sztuka życia i dobrobytu, rzemiosło, praca zarobkowa, czyli inaczej twórcza sztuka codziennego życia. • Kama rozumiana jest tu zasadniczo jako miłość erotyczna i seksualność, jako spełnienie się w życiu miłosnym i intymnym. Kamasutra daje nam szereg porad, jak uczynić nasze kontakty seksualne bardziej szczęśliwymi i jak pogłębić wzajemną rozkosz . Ta satysfakcja płynąca z płciowości daje radość oraz pogłębia wzajemne relacje partnerów, przeciwdziała konfliktom i kryzysom partnerskim. Warto z takiej wiedzy skorzystać. Czy wszystkie pozycje Kamasutry są trudne? Kamasutrę można czytać przede wszystkim, jako lekarstwo na wstyd . A przeglądanie rysunków wykonanych na jej podstawie, może być inspiracją dla każdej pary. Nie tylko akrobatów, jak się wydaje po przejrzeniu tych najbardziej skomplikowanych układów ciał. Celem autora traktatu o kochaniu było stworzenie uniwersalnego podręcznika sztuki miłosnej. Takiego, w którym każdy znajdzie coś dla siebie. Doświadczony i ten, który jeszcze nigdy nie trzymał w ramionach kobiety. Gruby i chudy, wysoki i niski. Wstydliwy i ten, kto lubi w rozmowie...
Niedawno moja ciężarna znajoma oznajmiła, że porody rodzinne to moda. „Moda?” – byłam zaskoczona. Bo ona przemija, a ja mam nadzieję, że porody rodzinne zostaną. Bo rodzić z kimś to nie jakiś tam trend, to niezwykłe przeżycie dla wszystkich. Potwierdza to Katarzyna Rzeszotarska, położna z Gdańska, która jest fanką wspólnego rodzenia. Czy zawsze warto namawiać partnera na poród rodzinny? Rodzinny poród ma wiele plusów. Trwa krócej, przebiega harmonijniej, mniej nerwowo. Rodząca nie jest taka spięta, zestresowana, bo obecność kogoś bliskiego sprawia, że czuje się bezpieczniej, ma też poczucie, że w każdej chwili może liczyć na wsparcie. W szpitalu, w którym pracuję, zdarzają się kobiety rodzące same, ale to są wyjątki. U nas normą jest, że kobieta do porodu idzie z kimś. Zwykle z partnerem. Oczywiście mają oni wątpliwości. Czy sprostają wyzwaniu? Czy nie zemdleją? Czy mężczyzna na porodówce się sprawdza? I to jak! Dlatego szkoda rezygnować z tych emocji, jeśli nie ma się stuprocentowej pewności, że nie chce się brać udziału w porodzie . Wiele par opowiada później, że wspólny poród był ich najpiękniejszym przeżyciem. Że zbliżył ich do siebie. Przeczytaj: Historia taty, który uczestniczył w porodzie A o co pytają panowie, gdy rozważają poród rodzinny? „Czy na pewno muszę?”, „Co ja będę tam robić?” i „Czy będę musiał oglądać krew?”. Zdarza się, że obecność mężczyzny przy porodzie jest wymuszona. Wtedy atmosfera jest napięta. Partner wręcz przeszkadza kobiecie, a ta pewnie żałuje, że na niego naciskała. Dlatego jeśli on nie chce, to lepiej go nie zmuszać. Dla swojego komfortu. Czy mężczyźni na porodówce rzeczywiście mdleją? Zdarzyło mi się to dwa razy. I zawsze byli to postawni panowie, których trudno było „zebrać” z podłogi. Mdleją na widok krwi , ale to zadanie położnej, by...
Nigdy nie przyłapałaś na kłamstwie ani na zdradzie. Mimo tego wciąż dręczą cię jakieś podejrzenia. W kolejnych awanturach wyrzucasz mu wyimaginowane kochanki. A on? On ma już tego po prostu dość... Zazdrość w związku nie jest czymś złym. Pod warunkiem, że nie rani żadnego z partnerów. Odrobina zazdrości sprawia nawet, że partner jest dowartościowany, bo czuje, że komuś na nim zależy. Jeśli jednak twoja zazdrość psuje wzajemne relacje, powinnaś zastanowić się, dlaczego to uczucie jest tak silne i niszczące. Źródło zazdrości Często bardzo zazdrosne bywają osoby, które mają niskie poczucie własnej wartości. Jeśli tak jest w twoim przypadku, zastanów się, co mogło je obniżyć. Może: któraś z bliskich ci kobiet (matka, babcia) została kiedyś zdradzona? Może w twojej rodzinie kobiety uważały, że mężczyznom nie należy ufać, bo oni zwykle zdradzają. Jeśli dziewczynka słyszy takie opinie z ust najbliższych, przyjmuje je zwykle bezkrytycznie, traktuje jako zasadę obowiązującą w relacjach damsko-męskich i traci zaufanie do mężczyzn. twój ojciec odszedł od matki? I teraz ty obawiasz się, że taka sytuacja może zdarzyć się w twoim życiu. albo ojciec faworyzował twoją siostrę, a ty, odsunięta, wzrastałaś w przekonaniu, że jesteś mniej warta i mało atrakcyjna dla mężczyzn? albo też w przeszłości zostałaś zdradzona przez partnera, któremu ufałaś? Jeśli tak, teraz możesz mieć kłopoty z zaufaniem do kolejnego, więc wszystkie zachowania partnera, które świadczą o tym, że podoba mu się inna kobieta, budzą w tobie lęk. Zaczynasz bać się, że możesz stracić partnera. Jak sobie radzić z zazdrością ? Postaw się w sytuacji twojego partnera. Jeśli nie pozwalasz mu chodzić samemu na imprezy, z byle powodu wybuchasz atakami zazdrości, on ma prawo być tą sytuacją zmęczony. Na początku związku najprawdopodobniej łatwiej...
