Anna Wendzikowska za 4 miesiące zadebiutuje w roli mamy, a na wiosnę planuje ślub z Patrykiem Ignaczakiem. Przeprowadziła ponad 450 wywiadów z najsłynniejszymi gwiazdami, napisała książkę, gra w "M jak miłość" i mimo ciąży nie zamierza zwalniać obrotów.
W najnowszym numerze "Flesz" opowiada: "Na razie ciąża nie wywróciła mojego życia do góry nogami. Latam cały czas do Ameryki i Londynu na wywiady. Lekarze powiedzieli, że mogę to robić, bo mój organizm jest do tego przyzwyczajony. Ciągle kończę sprawę związaną z książką, aż do porodu zamierzam grać w "M jak miłość" - ciąża została wprowadzona do scenariusza. Wykańczam mieszkanie, które kupiłam w styczniu.". Przygotowania pokoiku dla dziecka muszą jeszcze zaczekać, ponieważ, jak mówi dziennikarka jeszcze oswaja się z myślą, że będzie mamą. Zapytana o plany na przyszłość związane z projektami skierowanymi do dzieci, które są obecnie bardzo popularne wśród sławnych mam, twierdzi, że nie czuje tematu dzieci i nie widzi siebie w roli tego typu ekspertki.
Anna po narodzinach dziecka nie planuje długiej przerwy w pracy ,"bo mój zawód na to nie pozwala". Myśląc o ciąży i porodzie stara się słuchać siebie, bo jak mówi, od tych "rad" można zwariować. "Nie słucham, bo każdy przypadek jest inny, a ja nie chcę się niektórymi rzeczami niepotrzebnie się przejmować. Jak tym, że tuż przed porodem na pewno będę źle się czuła, że potem przez miesiące nie wyjdę z domu i że przez dwa lata nie będę spała...".
Zobacz też: Anna Wendzikowska: Boję się porodu. Tylko cesarka wchodzi w grę!
Cały wywiad z Anną Wendzikowską przeczytasz w magazynie "Flesz" (21/2014). Magazyn możesz zamówić na stronie "Czytamy magazyny".
" Czy będę mogła mieć dzieci? " - to było pierwsze pytanie, jakie zadałam lekarzowi. Powiedział, że problemów z zajściem w ciąże nie będę miała, ale... będę miała problem z donoszeniem ciąży . Po roku od operacji zaczęły się nowe, zaskakujące problemy - z jakiegoś nieznanego powodu nie występowała u mnie owulacja. Ciąża jak byk W ciążę zaszłam w najmniej spodziewanym przez nas momencie. Lekarz powiedział nam, że tak długo wyczekiwane przez nas jajeczko jest za małe i za słabo rozwinięte, aby mogło dojść do zapłodnienia . A jednak. Spóźniał mi się okres, brzuch i piersi nabrzmiały. Zrobiłam test ciążowy . Jestem w ciąży. Po kilku dniach - podczas badań - ginekolog potwierdził ciążę. Nie potrafiłam w to uwierzyć, ale jego słowa: "Ciąża jak byk" mówiły wszystko. O tym radosnym fakcie zawiadomiliśmy najbliższych, mówiąc: "Gratulacje! Zostaniesz babcią / dziadkiem/ ciocią/ wujkiem itd.". Widzieć ich miny - bezcenne! Ciąża Sama ciąża była dla nas pięknym okresem i wspaniałą motywacją do działania. Mąż znalazł siły na studia (i to w trybie dziennym!), na pracę i na opiekowanie się mną w zagrożonej ciąży. Czułam się niezwykle szczęśliwa. Od pierwszej chwili z całych sił pokochałam nasze maleństwo , czułam się za nie odpowiedzialna. Nie miałam żadnych dolegliwości, typu nudności, wymioty, zawroty głowy, zmiany emocjonalne . Musiałam się tylko oszczędzać, ponieważ w związku z operowaną szyjką macicy został mi założony podtrzymujący ciążę szew okrężny . Cieszyłam się każdą chwilą, każdym ruchem dziecka, każdym badaniem USG, każdą informacją o zdrowiu maleństwa. Dodatkowo, co było niezwykle zabawne, bardzo dużo się śmiałam nawet z najbardziej błahych rzeczy. Mój brat, a obecnie ojciec chrzestny synka, żartował, że przez te moje napady śmiechu , dzieciątko będzie chyba najweselszą istotą na...
Zaszła w ciążę tylko dlatego, że istnieje cesarka W porannym programie telewizyjnym znana aktorka Anna Wendzikowska powiedziała, że boi się bólu związanego z porodem . Przyznała też, że jej dziecko przyjdzie na świat poprzez cesarskie cięcie . Tylko dzięki tej możliwości dziennikarka zdecydowała się na zajście w ciążę . Jej obawa przed naturalnym porodem , wynika z zasłyszanych historii innych matek. A w szczególności doświadczeń jej kuzynki, która pierwsze dziecko rodziła ponad dobę. – Moje decyzje, opinie i plany to nie jest fanaberia – uważa Anna Wendzikowska. - To wszystko jest uzasadnione i wyważone, poparte przemyśleniami, argumentami. Nie wykluczam oczywiście, że zdanie mogę zmienić i nie zamykam sobie do tego drogi, ale na tę chwilę jest tak, jak powiedziałam. Polecamy: Jak bardzo będzie bolał cię poród? - test Nie oceniam innych i sama nie chce być oceniania Dziennikarka nie zdawała sobie sprawy z tego, że jej wypowiedź w programie telewizyjnym może być tak szeroko komentowana w mediach. Nie uważa też tego za akt odwagi, że otwarcie powiedziała, że będzie rodziła przez cesarskie cięcie na życzenie. Jak twierdzi, każdy człowiek ma prawo do podejmowania własnych decyzji i osoby postronne nie mają prawa ich krytykować. Sama nie komentuje decyzji innych osób i tego samego oczekuje od innych. – Rzeczywiście czasami w różnych takich sytuacjach przypominam sobie, że żyjemy w Polsce i że tutaj bardzo dużo osób uzurpuje sobie prawo do oceniania działań innych osób, nie zwracając uwagi na to, że to nie dotyczy nikogo innego poza mną. Ale nie chcę też zmieniać swojego podejścia, nie chcę zastanawiać się nad wszystkim, co mówię i nad wszystkim, co robię, z obawy przed tym, że ktoś mnie negatywnie oceni – mówi Anna Wendzikowska. Oprócz lawiny komentarzy aktorka zaczęła otrzymywać mejle od innych kobiet,...
Karmienie piersią może uratować dziecku życie? Tak, to żadna przesada! – przekonała się o tym Agata Krawiec, mama trzyletniego Kacpra, urodzonego w 30. tygodniu ciąży. Posłuchajcie co mówi o swoim doświadczeniu karmienia piersią: Przed moim porodem wcale nie byłam taka pewna, że będę karmić piersią. Oczywiście wiedziałam, że karmienie naturalne to najlepsze, co można dać dziecku, ale kiedy myślałam o praktyce, a nie o teorii – to planowałam, że mniej więcej po pierwszym miesiącu wprowadzę karmienie mieszane: raz piersią, raz butelką. Układałam sobie, że nocami wprowadzę jedną butelkę, w ciągu dnia też jedną, dzięki czemu uda mi się zachować laktację, tak długo, jak będę chciała, a jednocześnie nie będę musiała spędzać całej doby na karmieniu. Bardzo mi zależało na tym, żeby po porodzie zachować odrobinę swobody. Wydawało mi się, że o karmieniu wiem wszystko, tymczasem (jak się potem okazało) nie wiedziałam nic. Przede wszystkim nie wiedziałam tego, że zamiast urodzić swojego synka po 9 miesiącach ciąży – urodzę go o 3 miesiące za wcześnie. Nie wiedziałam, że pierwsze tygodnie mojego macierzyństwa spędzę, wyjąc nad inkubatorem mojego dziecka. Że na początku nie będę mogła go nawet dotknąć, a kiedy już lekarze mi pozwolą go trzymać za nóżkę a potem nosić skóra do skóry – to będę się bała to zrobić. Bo będę wolała nie dotykać i nie tulić swojego dziecka, niż ryzykować, że się wychłodzi poza inkubatorem. Kto nie przeżył takich chwil, nigdy ich sobie nie wyobrazi, bo ludzka wyobraźnia ma bardzo ciasne granice. Umiecie sobie wyobrazić, że patrzycie na swoje dziecko podłączone do respiratora, bo nie umie samo oddychać? Kiedy urodziłam, nie umiałam uwierzyć, że w ciąży godzinami rozmyślałam o tym, kiedy będę mogła podać butelkę i co powinnam robić, żeby moje piersi nie obwisły w...
